CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 EP.58 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥ ตอน ฉันมันเจ็บไม่เป็นใช่ไหม?

EP.58 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥
ตอน ฉันมันเจ็บไม่เป็นใช่ไหม?
รูปภาพที่ภาคินส่งเข้ามาให้ในไลน์กลุ่ม ทำเอาน้ำขิงถึงกับชะงักไปในทันที
เพราะสภาพของไรอันดูไม่ได้เลยจริง ๆ
ในตอนนี้เขาสวมชุดของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ขาข้างหนึ่งของเขาเข้าเฝือก แถมยังมีสายระโยงระยางเต็มตัวไปหมด ใบหน้าที่เคยหล่อเหลาตอนนี้ม่วงช้ำและบวมจนผิดรูป
"ไรอัน~" เธอเผลอเอ่ยชื่อของอีกฝ่ายเบา ๆ อย่างสั่นเครือ ปลายนิ้วเล็ก ๆ เลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ไปทีละรูป ๆ
แต่ยังไม่ทันที่เธอจะเลื่อนดูภาพเขาจนถึงรูปสุดท้าย
ฟุ่บ! ฟาเรนก็กระชากโทรศัพท์ของเธอทันที
"หึ!" เขาเลื่อนดูรูปที่เพื่อนของเธอส่งมาในไลน์กลุ่ม ก่อนจะเหยียดยิ้มมุมปากและกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ของเธอทันที
น้ำขิงแกะฝ่ามือหนาของเขาออกไปให้พ้นจากลำตัวของเธอและหันกลับไปมองหน้าคนใจทรามอีกครั้งด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำด่าทอภายในใจ
"นี่มันอะไรกันฟาเรน?" คนตัวเล็กเอ่ยถามเสียงดังขึ้นทันที
"อะไร?" ฟาเรนเลิกคิ้วตอบกลับมาอย่างหน้าตาเฉย
"คนที่นายมีเรื่องด้วยเมื่อวานคือพวกเพื่อน ๆ ของฉันงั้นเหรอ?" เธอถามเขาไปอย่างตกใจ เพราะเมื่อคืนยังไม่ทันที่เธอจะได้ถามอะไร เขาก็จับเธอกดลงกับเตียงเพื่อบำเรอความใคร่จนหมดเรี่ยวแรงจะถามไถ่หรือสงสัยอะไรต่อแล้วจริง ๆ
"ใช่" ฟาเรนพูดด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
"ทำไมนายต้องทำร้ายไรอันและคนอื่นด้วยล่ะ" น้ำขิงโวยวายลั่นออกมาทันทีอย่างไม่พอใจ
"ทำไมนายถึงเป็นอันธพาลแบบนี้อะ?" แต่ยังไม่ทันที่เธอจะโวยวายใส่เขามากไปกว่านั้น…
หมับ! ฟาเรนกดหลังต้นคอของเธอให้ก้มโน้มใบหน้ามาประจันหน้ากับเขาแบบตาจ้องตา
"ไอ้เหี้ยนั่นเป็นคนเริ่มก่อน…มันถีบฉันจนล้ม แถมเข้ามาต่อยซ้ำนับครั้งไม่ถ้วน"
"ไม่งั้นหน้าของฉันจะมีรอยแบบนี้เหรอ?" จอมโหดก็ขึ้นเสียงกลับมาพร้อมกับกดลำคอของเธอให้ขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ ๆ เพื่อให้ดูรอยแผลบนใบหน้าของเขาที่เด่นชัดมากเช่นกัน
"เธอแหกตาดูก่อนสิ" เขากระแทกเสียงใส่หน้าของเธออย่างไม่พอใจที่เธอดูเห็นอกเห็นใจอีกฝ่ายมากกว่าเขา
"นี่ฟาเรน ปล่อยฉันนะ" น้ำขิงงัดฝ่ามือหนาของเขาออกจากลำคอของเธอทันที
"ฉันก็แค่ป้องกันตัวเอง…มันผิดตรงไหน?" ฟาเรนพูดขึ้นและลูบบาดแผลบนใบหน้าของเขาอย่างเรียกร้องให้เธอเห็นความเจ็บปวดของเขา
"แต่สภาพไรอันเมื่อกี้มันหนักหนามากเลยนะฟาเรน" น้ำขิงสวนกลับไปพร้อมกับส่ายหน้าเบา ๆ
"อ๋อ นี่ฉันต้องปล่อยให้พวกมันรุมกระทืบทำร้ายโดยไม่ต้องสู้กลับเลยใช่ไหม?" ฟาเรนถามกลับมาและมองคนตรงหน้าอย่างผิดหวังเล็กน้อย
"ถ้าเป็นฉันที่นอนโรงพยาบาลแทนมัน...เธอจะพอใจไหม?" เขาถามกลับมา และมองเข้ามาในแววตาของคนตรงหน้าเพื่อหาคำตอบ
"จะใครเข้าโรงพยาบาลมันก็ไม่น่ายินดีทั้งนั้น" คนตัวเล็กตอบกลับไปอย่างแผ่วเบา
ฟุ่บ! ฟาเรนกระชากแขนของน้ำขิงและดึงเข้ามาหาตัวเอง
"เป็นห่วงมันมากนักเหรอ?" เขาตะคอกใส่หน้าของเธอ
"อยากเอาคืนแทนมันไหม?" เขากำมือของตัวเองทับฝ่ามือเล็ก ๆ ของอีกฝ่าย
"เอาซี่!!"
"อะไร?" น้ำขิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอพยายามจะชักมือตัวเองคืน แต่ฟาเรนก็บีบกุมฝ่ามือเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้แน่น
ตุ้บ! หมัดหนัก ๆ ของเขาและเธอต่อยกระแทกเข้าที่มุมปากของเขา
"ฉันให้โอกาสเธอเอาคืนแทนมัน!"
"เฮ้ย!" น้ำขิงตกใจกลัว พยายามจะสะบัดมือคืน แต่เขาก็ซัดเข้าไปอีกครั้งที่ปากตัวเอง ซ้ำแผลเดิมจากเมื่อคืนจนปากแตกอีกรอบ
ตุ้บ!
"นี่ฟาเรน…นายเป็นบ้าอะไรเนี่ย!!" เธอร้องขึ้นอย่างหวาดกลัว เพราะฟาเรนยังคงกำหมัดครอบมือเธอและบังคับให้ชกเข้าที่ใบหน้าของเขาแบบเต็มแรง…
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ…นายเป็นบ้าเหรอไง!" น้ำขิงโวยวายขึ้นมาเพราะเห็นคราบเลือดที่มุมปากของเขาและเจ็บแทน
"หยุดทำไมล่ะ?" ฟาเรนขึ้นเสียงกลับมา และพยายามจะบังคับกำหมัดต่อยเข้าที่ตัวเองอีก แต่น้ำขิงก็ใช้แรงทั้งหมดที่เธอมีรั้งท่อนแขนแกร่งของเขาเอาไว้
"ฉันมันเจ็บไม่เป็นหรอก...ใช่ไหม~" เขาประชด ก่อนจะคลายฝ่ามือที่กุมมือเล็ก ๆ ของคนตรงหน้าออกอย่างช้า ๆ
"เธอถึงไม่เคยเป็นห่วงฉันเลย!" ฟาเรนพูดทิ้งท้ายเอาไว้แค่นั้น พลางใช้มือเช็ดคราบเลือดที่มุมปากแบบลวก ๆ
ก่อนจะลุกขึ้นจากที่นอนเดินออกไปนอกระเบียงเพื่อสูบบุหรี่อีกเช่นเคย
ทางด้านน้ำขิง เธอค่อย ๆ ก้มลงมองฝ่ามือตัวเองที่ถูกบังคับให้ต่อยใบหน้าของเขา
"ฉันก็โกรธตัวเองอยู่ทุกวันเหมือนกัน" เธอพูดออกไปอย่างแผ่วเบา
"ที่ทำไมฉันต้องเป็นห่วงคนสารเลวอย่างนายด้วย!"
น้ำขิงนั่งมองแผ่นหลังกว้างของเขาอยู่แบบนั้นด้วยความรู้สึกสับสนมากขึ้นทุกที
เธอไม่ควรรักคนเลวอย่างเขา
เพราะสุดท้ายแล้ว เธอต่างหากที่จะเสียใจ...
...
หลังจากที่ทะเลาะกันไปช่วงสาย ๆ จนมาถึงตอนที่ถึงกำหนดเดินทางกลับ ทั้งคู่ก็ไม่คุยกันอีกเลยเกือบครึ่งค่อนวันได้
ฟาเรนเดินไปชดใช้ค่าเสียหายเรื่องเตียงที่หัก และจ่ายค่าห้องของเขาเพียงคนเดียว เพราะห้องที่ฟาเรนพัก มันราคาสูงกว่าห้องที่มหาลัยจองเอาไว้ให้ เขาจึงต้องจ่ายเองตอนที่เช็กเอาต์ออกจากรีสอร์ต
ทั้งคู่ก็เจอกับเพื่อนสนิทของฟาเรนอย่างคลินต์กับไทม์ แต่ทว่าฟาเรนก็ไม่ได้หยุดทักทายเพื่อนตัวเองเลยแม้แต่คำเดียว เขากระชากตัวเธอไปขึ้นรถและปิดประตูดังสนั่น ก่อนจะขับออกมาจากรีสอร์ตโดยไม่รอพวกวิศวะคันอื่น ๆ ที่ขับมาพร้อม
-บนท้องถนน-
ตลอดระยะทางกลับกรุงเทพฯ ทั้งสองคนไม่มีใครปริปากพูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว จนเมื่อขับมาเรื่อย ๆ น้ำขิงที่มองออกไปนอกหน้าต่างก็ถอนหายใจออกมาแล้วหันกลับมามองใบหน้าของคนเถื่อนข้างกายเธออีกครั้ง
ครืด ครืด ~~ (เสียงโทรศัพท์ของน้ำขิงสั่นมาตลอดทาง)
ครืด ครืด ~~
ครืด ครืด ~~ เธอยังคงเลือกที่จะตัดสายนั้นทิ้งและเตรียมจะปิดเครื่องใส่ แต่ดันถูกฟาเรนกระชากโทรศัพท์ไปซะก่อน
"พ่อ?" เขามองที่หน้าจอโทรศัพท์ของเธอพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย
"ทำไมไม่รับสายพ่อเธอล่ะ?" เขามองมาที่เธออย่างจ้องจับผิด
"ไม่ใช่เรื่องของนาย" น้ำขิงดึงโทรศัพท์คืนโดยไม่อยากตอบหรืออธิบายอะไรเพิ่มเติมมากสักเท่าไหร่
"ยังไงถ้านายผ่านป้ายรถเมล์จอดให้ฉันลงหน่อยนะ" เธอพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าขับเข้ามาในตัวเมืองจนเกือบจะถึงคอนโดของฟาเรนแล้ว
"คืนนี้ฉันขอกลับหอตัวเองก่อน" น้ำขิงพูดขึ้นก่อนจะปิดโทรศัพท์มือถือของตัวเองไปทันที
"ได้ งั้นคืนนี้ไปนอนหอเธอกัน" ฟาเรนยักไหล่ก่อนจะหักพวงมาลัยรถและดริฟต์รถยูเทิร์นกลับไปอีกทาง เพื่อไปทางหอพักของน้ำขิงทันที
บรื้นนน บรื้นนน~~~
เธอยังไม่ทันจะเอ่ยห้ามปรามใด ๆ อีกฝ่ายก็กดเปิดเพลงดังกระหึ่มลั่นรถ พร้อมกับเปิดกระจกออกสูบบุหรี่ไปพลาง ๆ
-หอพักนักศึกษา-
รถคันหรูขับเข้ามาในลานจอดรถในเวลาเกือบสี่ทุ่ม
เนื่องจากเป็นคืนวันศุกร์ นักศึกษาส่วนใหญ่จึงออกไปท่องราตรี หรือบางคนก็กลับบ้านในวันหยุดเสาร์อาทิตย์กันหมด จึงแทบไม่มีรถจอดกันอยู่เลย
หลังจากที่ฟาเรนดับเครื่องยนต์แล้ว เขาก็หันไปมองคนข้าง ๆ ที่ยังคงนั่งตัวแข็งทื่อไม่ยอมเปิดประตูลงไปจากรถสักที
[ร้อน] อ่านนวนิยาย CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 EP.58 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥ ตอน ฉันมันเจ็บไม่เป็นใช่ไหม?
นวนิยาย CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 ได้อัปเดต EP.58 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥ ตอน ฉันมันเจ็บไม่เป็นใช่ไหม? ด้วยเหตุการณ์ใหม่ที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจทำให้ผู้อ่านได้รับประสบการณ์ที่น่าสนใจ ความรักของนักแสดงนำชายและหญิงจะพัฒนาไปอย่างไรที่ EP.58 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥ ตอน ฉันมันเจ็บไม่เป็นใช่ไหม?? ให้อ่าน EP.58 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥ ตอน ฉันมันเจ็บไม่เป็นใช่ไหม? และบทต่อไปของ CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 ทางออนไลน์ที่ novelones.com