CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 69

EP.69 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน เสือกับเหยื่อตัวเก่า

คลินต์หันกลับมาถามฟาเรนด้วยแววตาที่เจ้าเล่ห์อย่างรู้ทันกัน

"มองแบบนี้หมายความว่าไง?"

ฟาเรนเอ่ยถามกลับไปทันที

"ก็เห็นมึงไม่ออกล่าเหยื่อมานานแล้ว...ไม่รู้เสือจะยังเป็นเสืออยู่หรือเปล่า?"

คลินต์เลิกคิ้วตอบกลับก่อนจะทิ้งบุหรี่ลงและขยี้ซ้ำ

"หึ ๆ"

ไทม์โซนไม่ได้พูดอะไรแทรกขึ้นมาก็จริง แต่เขากลับก้มหน้าและหัวเราะออกมาเบา ๆ ในลำคอ

ปั่ก! ฝ่ามือหนักทุบเข้าที่แผ่นหลังของไทม์โซนทันที

"ส้นตีนติดคอมึงเหรอไอ้ไทม์?"

เขาถามขึ้นเสียงแข็ง ๆ

"เปล่า!"

ไทม์ตอบกลับเสียงสูงและทำเมินไปทางอื่นแทน แต่ก็ยังไม่หยุดที่จะหัวเราะกลบเกลื่อน

"เสือยังไงก็คือเสือโว้ย!"

ฟาเรนตอบเพื่อนไปเสียงแข็งทันที

"แต่ช่วงนี้กูก็แค่ยังกินเหยื่อตัวเก่าไม่อิ่มก็เท่านั้นเอง"

เขายักไหล่ตอบกลับไปและทำเหมือนไม่ได้ใส่ใจอะไร

"คนนี้กินนานเนอะ~"

คลินต์เบะปากใส่เล็กน้อย

"นั้นน่ะสิ แปลกดีเนาะ"

ไทม์พูดแทรกขึ้นอย่างหยอกล้อ

เพราะปกติฟาเรนแทบไม่เคยติดอยู่ที่ใครนาน ๆ แบบนี้มาก่อน

มองจากดาวอังคารก็รู้ ว่าน้ำขิงมีอะไรบางอย่างที่พิเศษมากสำหรับเพื่อนของพวกเขา เพียงแต่ว่ามันไม่ยอมรับเท่านั้นเอง

"พวกมึงนี่ถ้าไม่ได้กินตีนกู นอนไม่หลับใช่ไหม?"

ฟาเรนหัวร้อนขึ้นมาทันที

เมื่อถูกเพื่อล้อเข้าเยอะ ๆ เขาก็แสร้งโมโหกลบเกลื่อนวิ่งไล่กระทืบเพื่อนตัวเองตามประสาพวกผู้ชายป่าเถื่อน

"เฮ้ย ใจเย็นดิวะ" ไทม์โซนร้องห้ามและวิ่งหนีฟาเรนไปเรื่อย ๆ

"ไอ้พวกเหี้ยมึงจะหนีไปไหน ปากดี!" ฟาเรนตะโกนไล่หลังเพื่อนตัวเองที่วิ่งหนีกระจัดกระจายไปกันคนละทิศคนละทาง

-สองสัปดาห์ก่อนสอบปลายภาค Final exam-

หลังเรียนช่วงบ่ายเสร็จ คลาสส่วนใหญ่จะแคนเซิลเกือบทั้งหมดเพื่อให้นักศึกษามีเวลาอ่านหนังสือทบทวน และทำโพรเจกต์ไฟนอลเพื่อส่งก่อนเรียนจบ

"แปลกนะมึง ไรอันกับเพื่อนไม่กล้าเข้าใกล้มึงเลย เหมือนกลัวอะไรสักอย่าง"

ไอรีนพูดขึ้นกับน้ำขิงขณะที่เราเดินตามหลังไรอันออกมาจากห้องเรียนพร้อม ๆ กัน

หลังจากเหตุการณ์วันนั้น เขาก็ไม่คุยไม่พูดกับน้ำขิงอีกเลย เห็นว่าไรอันขาหักอยู่เป็นเดือนเลยมั้ง

เขาคงจะเคืองน้ำขิงอยู่ไม่น้อยเลย แต่เธอก็ไม่มีโอกาสได้เข้าไปขอโทษสักที เพราะเขาหลบหน้าตลอดจนเธอไม่กล้าเข้าไปคุยด้วย

"นั่นน่ะสิ"

เธอยิ้มเจื่อน ๆ ตอบไปอย่างรู้สาเหตุดี เพราะฟาเรนเล่นเขาหนักจนนอนโรงพยาบาลแบบนั้น ใครจะกล้ามาเป็นเพื่อนกับเธออีกได้

"คงจะเสียเซลฟ์มั้ง ถูกมึงปฏิเสธไม่รับรักแบบนั้น"

ไอรีนก็ปะติดปะต่อเรื่องไปอีกทางแทน ซึ่งน้ำขิงก็ทำได้แค่เงียบ ๆ อย่างไม่ตอบอะไร

"เออ แล้วนี่มึงเตรียมตัวสอบรึยัง?" เธอจึงแสร้งเปลี่ยนเรื่องคุยแทน

"อ่านแล้วแต่ยังไม่รู้เรื่อง ยังไงมึงอย่าลืมส่งสรุปทุกวิชาไฟนอลให้กูหน่อยนะ พลีส ๆ"

"กูอ่านของมึงรู้เรื่องแค่คนเดียวเลยนะขิง ~" ไอรีนที่นั่งอยู่ในรถก็พูดขึ้นอย่างอ้อน ๆ

"เออ ๆ ได้ เดี๋ยวกูทำสรุปให้อ่านทุกวิชาเหมือนทุกเทอมนั่นแหละ มึงก็ไม่ต้องเครียดหรอกน่า"

น้ำขิงพยักหน้ารับปากเพื่อนรักเธอไปทันที

"มึงหัวดีจะตาย แต่ติดที่คุณไอรีนขี้เกียจไปหน่อย...จริง ๆ อ่านรอบเดียวมึงก็สอบได้เหมือนทุกครั้งนั่นแหละไอร์"

เธอให้กำลังใจเพื่อนตัวเองที่ยังคงกังวลเรื่องสอบไม่หาย

"แต่ครั้งนี้ไม่มีคนมาอ่านหนังสือเป็นเพื่อนเลย ทั้งเพื่อนทั้งแฟน" ไอรีนพูดอย่างเศร้า ๆ

เพราะเทอมนี้เป็นเทอมแรกที่เธอแทบจะต้องทำอะไรคนเดียวมาตลอด แต่ก็ยังดีเทอมนี้น้ำขิงยังเรียนอยู่ แต่เทอมหน้าเธอคงต้องเหงาเป็นทวีคูณเลยแน่ ๆ

"จะคิดมากทำไมเนี่ย กูแค่เรียนจบก่อนไม่ได้ไปไหนสักหน่อย"

น้ำขิงบีบแก้มนุ่ม ๆ ของเพื่อนอย่างเอ็นดูคุณหนูไอรีนผู้ขี้เหงา

ต่อหน้าคนอื่นไอรีนอาจจะดูแรงดูร้าย แต่ถ้าได้รู้จักแล้ว ไอรีนไม่ใช่สาวมั่นแบบนั้นเลย จริง ๆ เธอออกจะขาดความมั่นใจเวลาทำอะไรเพียงลำพังซะด้วยซ้ำไป

"ขับรถดี ๆ นะ แล้วก็อย่ามัวแต่เหม่อลอยล่ะ!" เธอโบกมือส่งไอรีนที่ขับรถออกไปเช่นทุก ๆ วัน

ทั้งสองคนยังคงสนิทกันเหมือนเดิม แม้ว่าแต่ละคนจะมีภาระหน้าที่และความลับที่ซ่อนอยู่ภายใต้รอยยิ้มในแต่ละวันแค่ไหนก็ตาม

แต่พอรถของไอรีนขับออกไปได้เพียงแค่ไม่ถึงเสี้ยวนาที

ฟุ่บ! ฝ่ามือหนา ๆ ก็รัดเข้าที่เอวบาง ๆ ของเธอและกระชากตัวของเธอเข้าไปประชิดตัวทันที

"ไงเมีย ~"

ฟาเรนหายใจรดต้นคอก่อนจะจูบลงที่หลังใบหูของเธอกลางลานจอดรถหน้าตึกนิเทศ

"นี่ฟาเรน!!" น้ำขิงรีบสะบัดตัวออกทันทีและหันไปมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง

"นายมาอยู่ที่นี่ได้ไง?" น้ำขิงบ่นใส่เขาไปทันที เธอมองตามรถของไอรีนที่ขับไปยังไม่พ้นสายตาดีเลย

"คนเต็มเลย อย่ามาทำอะไรประเจิดประเจ้อตรงนี้ได้ไหม?" เธอมองเข้าไปในตึกคณะที่มีเพื่อน ๆ นั่งอยู่กันพอสมควร

"แค่กอดเองนะ" ฟาเรนขมวดคิ้วใส่เธออย่างไม่พอใจ

"กอดก็ไม่ได้ นี่มันมหาลัยนะ"

เธอบ่นเขาด้วยน้ำเสียงติเตียนความไม่มีกาลเทศะของฟาเรนไฮต์

"มากกว่ากอดฉันยังทำมาแล้วเลย"

เขาบ่นขึ้นมาอย่างไม่ได้คิดอะไร แต่คำบ่นของเขาทำเอาน้ำขิงนิ่งไปเมื่อได้ยินเหมือนกัน

"เอ่อ..." เมื่อคนตัวสูงเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบไปเขาก็พูดเรื่องอื่นแทรกขึ้นมาทันที

"ก็เธอยืนคุยกับยัยนั่นนานมากแล้ว ฉันเมื่อยมาก ๆ เลยอยากหาที่พิงนี่นา"

เขายกแขนโอบตัวของเธอทันทีที่สบโอกาส เขาเดินคล้องคอเธอกลับมายังรถของตัวเองที่จอดอยู่หน้าลานนิเทศ

ซึ่งโชคดีมากที่ไอรีนไม่ทันได้สังเกตเห็น

"แล้วนี่นายไม่ต้องอ่านหนังสือวิชาอื่นเหรอไง?"

น้ำขิงเอ่ยถามขณะที่ฟาเรนใส่ชุดไพรเวตมารอรับเธอที่หน้าตึกคณะนิเทศ

จริง ๆ วันนี้เขาไม่มีเรียน ส่วนวิชาเสรีที่ลงเพิ่มมาเรียนพร้อมกันกับเธอ อาจารย์ก็ไม่ค่อยเข้าสอนสักเท่าไหร่ เน้นให้โพรเจกต์ไปถ่ายรูปตามหัวข้อต่าง ๆ มากกว่า

"มันใกล้จะสอบแล้วนะ?"

เธอถามย้ำอีกครั้ง เพราะฟาเรนมารับเธอกลับจากมหาลัยแทบจะทุกวัน ทั้ง ๆ ที่เธอสามารถกลับเองได้

แต่เขาไม่เคยมาส่งเธอที่มหาลัยเลย เพราะเขาไม่สามารถตื่นเช้า ๆ เลยจริง ๆ ถ้ารอให้ฟาเรนมาส่งก็คือเข้าเรียนสายแน่ ๆ

"ฉันไม่ได้เรียนหนักเท่าเธอนี่ อีกอย่างอ่านแค่ครั้งเดียวก็จำได้แล้วฉันไม่เคยต้องกังวลเรื่องสอบ"

ฟาเรนยักไหล่ตอบมาอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร

เพราะเขาไม่เคยมีปัญหาในเรื่องการเรียนเลย และผลการเรียนก็จัดอยู่ในเกณฑ์ดีมาตลอด ทั้ง ๆ ที่เขาเรียนไปแบบชิล ๆ ต่างจากน้ำขิงที่เรียนอย่างเอาเป็นเอาตาย

ฟาเรนเปิดประตูรถให้น้ำขิง พร้อมกับดันตัวเธอเข้าไปในรถทันทีแกมบังคับ ๆ

"ฉันอ่านครบทุกวิชาแล้ว งานไฟนอลฉันก็เสร็จหมดแล้ว" ฟาเรนหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดไฟและสูบขณะที่คุยกับน้ำขิงไปด้วย

เธอมองไปที่บุหรี่ของเขาพร้อมกับถอนหายใจออกมาเสียงดัง ๆ ราวกับไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่

"วันนี้เพิ่งจะได้สูบมวนแรกของวันเลยนะ"

ฟาเรนรีบแก้ตัวขึ้นทันที

เขาสัญญากับเธอว่าจะลดบุหรี่ แต่ก็ยังลด ๆ หยุด ๆ เป็นระยะ ๆ ยังไม่สามารถเลิกขาดได้แบบจริงจัง

ฟาเรนชักสีหน้าเล็กน้อย เขาดูดบุหรี่ไปอีกสองสามครั้งก่อนจะยอมโยนลงพื้นทันที เพราะสายตาของน้ำขิงมองที่เขาอย่างกดดันจนสูบบุหรี่ไปก็ไม่ค่อยจะเป็นสุขสักเท่าไหร่

-บนรถ-

"แล้วเรื่องงานคู่วิชาเสรีเราจะเอายังไง?"

เขาพูดขึ้นด้วยใบหน้านิ่ง ๆ และเหลือบมองมาที่คนตัวเล็กที่ยืนข้าง ๆ

"งานคู่?"

น้ำขิงเกาหัวเล็กน้อยอย่างคิดไม่ตก

"นี่เธอลืมงานโพรเจกต์คู่ของเราจริง ๆ น่ะเหรอ?"

ฟาเรนขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ ๆ พร้อมกับจ้องมองเธออย่างเคือง ๆ

"สงสัยฉันคงเบลอ ๆ เพราะเรียนหลายวิชาจริง ๆ"

เธอตอบไปอย่างยิ้มแห้ง ๆ พร้อมกับเอามือตบเบา ๆ ที่หน้าผากของตัวเองอย่างพยายามตั้งสติ

"โพรเจกต์ Sunset"

ฟาเรนขยับมาใกล้ ๆ พร้อมกับพูดชื่อโพรเจกต์ที่เธอและเขาตกลงที่จะทำร่วมกันในวิชาเสรีใส่หน้าของเธอ

"กับ To the moon and back" ลมหายใจอุ่นรดที่ปลายจมูกของหญิงสาว ปลายนิ้วเรียวยาววาดรูปพระจันทร์เต็มดวงลงที่หน้าผากของหญิงสาวที่นั่งตาแป๋ว ๆ อยู่ตรงหน้าของเขา