CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 57

EP.57 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน ปล่อยท้อง

ตับ ตับ ตับ ตับ

และในที่สุดก็กลายเป็นน้ำขิงซะเองที่เกร็งไปทั้งตัวและชักกระตุกเสียวสั่นสะท้าน และเธอรู้สึกวาบหวิวที่ช่องท้องอย่างบอกไม่ถูก มันรู้สึกดีขึ้นมาก ๆ ในเสี้ยววินาทีสั้น ๆ และ…

"อื้อส์...ฟาเรน" เสียงครางของน้ำขิงเมื่อฟาเรนส่งเธอถึงขอบสวรรค์ดังลั่นห้อง ฟาเรนไม่รอช้า เขางัดแก่นกายกระแทกสวนขึ้น ซ้ำ ๆ อีกสามสี่ทีอย่างเต็มแรง ยิ่งเกร็งกระตุกกว่าเดิมอีก มันเสียวมากจริง ๆ

ตับ ตับ ตับ (ตุ้บ!!) ลำตัวของน้ำขิงเอียงไปทางซ้ายเล็กน้อยตาม

ตับ ๆ ฟาเรนยังคงซอยแรงขึ้น ๆ จนในที่สุดเขาก็…

"อ่าส์...ขิง~" คำรามลั่นพร้อมกับบดขยี้ท่อนรัก ปล่อยน้ำรักแตกคาร่องสวาทของเธอทุกหยาดหยด

"แฮ่ก ๆ ๆ" น้ำขิงหอบอย่างหายใจแทบไม่ทัน

เธอกระตุกเสียวสั่นเกร็งไปถึงปลายเท้า และเธอยังรับรู้ได้ถึงท่อนรักร้อนของฟาเรนที่ยังคงกระตุกเบา ๆ อยู่ภายในตัวของเธอบริเวณช่องท้องน้อย เมื่อทั้งเธอและฟาเรนต่างเสร็จในห้วงเวลาเดียวกัน น้ำรักอุ่นร้อนถูกปลดปล่อยใส่ร่องรักของเธอจนมันค่อย ๆ ไหลย้อยออกมาจากร่องรักที่บวมเป่งและแดงช้ำเพราะแรงเสียดสีที่ยาวนานเกือบ ๆ 40 นาที

น้ำรักของทั้งสองคนไหลทะลักออกมามากจนเลอะเตียงเปียกชุ่มเป็นวง ๆ

ฟาเรนค่อย ๆ ถอนแก่นกายออกไปช้า ๆ แต่คนตัวเล็กยังนอนคว่ำหน้าอยู่ท่าเดิม เพราะแสบโพรงสาวจนไม่อยากจะขยับตัวมากนัก แต่เธอก็เริ่มรับรู้ได้ว่าเหมือนเตียงที่นอนอยู่มันจะเอียงเทซ้ายไปเล็กน้อย

"เดี๋ยวคืนนี้ย้ายไปนอนห้องฉันนะ" ฟาเรนพูดด้วยน้ำเสียงหอบเหนื่อยไม่แพ้กัน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ ทั้ง ๆ ที่ในห้องเปิดแอร์เย็นฉ่ำ

"ทำไมฉันต้องไปนอนห้องของนายด้วย?" น้ำขิงหันกลับมามองหน้าของเขาอย่างงง ๆ

ตัวเธอเองก็ยังคงมึน ๆ และร้าวระบมไปทั้งช่วงล่างที่ถูกคนทารุณอย่างป่าเถื่อนยาวนานเกือบ 40 นาทีได้

ฟาเรนกระแทกหนักและแรงเร็วกว่าเมื่อคืนก่อน เพราะเราเอากันบนเตียง ต่างจากเรือไม้เมื่อวานที่เขายังยับยั้งความรุนแรงได้บ้าง

"ก็เราเอากัน…จนเตียงห้องเธอหักไปแล้วนี่ไง!" ฟาเรนก้มลงมองขาเตียงที่หักไปข้างหนึ่งจริง ๆ และเอามือไปโยกดูซึ่งมันก็โคลงเคลง ๆ เหมือนจะหักมากไปอีก

ซึ่งคนตัวเล็กก็ค่อย ๆ ชันตัวลุกขึ้นนั่งอย่างช้า ๆ เพราะจุกและแสบร่องสวาทที่เปียกแฉะไปด้วยคราบน้ำกามของคนตรงหน้า

วันนี้เขาล่อเธอซะแสบร่องรักไปจนถึงด้านใน น้ำขิงไม่สามารถหุบขาได้เลยเพราะมันหน่วง ๆ และขายังสั่นพั่บ ๆ ไม่หายดี

ก็คนวิตถารอย่างเขาเล่นขย่มกระแทกถาโถมใส่เธอจนขาเตียงหักไปข้างหนึ่ง เพราะฉะนั้นไม่ต้องถามถึงระดับความดิบเถื่อน เพราะเมื่อถึงห้วงอารมณ์ที่ใกล้จะแตะขอบสวรรค์ เขาไม่สนใจเสียงใด ๆ รอบข้างทั้งสิ้น นอกจากเอา ๆ ไปให้เสร็จ ๆ

"แล้วนี่เธอยังกินยาคุมรายเดือนอยู่ใช่ไหม?" ฟาเรนเอ่ยถามขึ้นและมองไปที่คราบน้ำกามที่เลอะเทอะอยู่บนเตียง

"อืม" น้ำขิงพยักหน้ารับก่อนจะรีบคว้าทิชชูเปียกที่วางอยู่หัวเตียงมาซับคราบน้ำสกปรกเหล่านั้นทันที

ฟาเรนก้าวลงจากเตียงและก้มลงหยิบเสื้อผ้าทั้งของตัวเองและน้ำขิงขึ้นมาจากพื้นและวางลงบนเตียงทันที หลังจากที่เขาสวมใส่เสื้อผ้าของตัวเองจนครบทุกชิ้นแล้ว น้ำขิงก็ยังคงซับน้ำกามและใช้ทิชชู่เปียกเช็ดตามลำตัวของเธอไปด้วย

"ไปอาบน้ำห้องฉันก็ได้" ฟาเรนพูดขึ้นก่อนจะหยิบกระดาษทิชชูเปียกที่ใช้แล้วจากมือของเธอโยนลงถังขยะไปทันที

เขาคว้าเสื้อในสีดำบนเตียงขึ้นมาพร้อมกับทาบเข้าที่ลำตัวเล็ก ๆ ของเธอ ทาบกลับไปกลับมาอยู่หลายตลบ

"ฉันจะบอกความลับอะไรให้อย่างเอาไหม?" ฟาเรนจับปลายคางของเธอให้หันมองตรงมาที่เขานิ่ง

"ฉันไม่เคยใส่เสื้อในให้ใครมาก่อนเลย..." ฟาเรนโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ๆ และเลยไปทางด้านหลังแทนเพื่อติดตะขอเสื้อในให้กับเธอ

"เพราะฉันถอดเป็นอย่างเดียว" เขาพูดพร้อมกับพยายามติดตะขอให้น้ำขิงได้จนสำเร็จ

"เฮ้อออ~" น้ำขิงถอนหายใจใส่หน้าของเขาไปแรง ๆ

"จริง ๆ มันไม่ใช่เรื่องที่ควรเก็บมาภูมิใจหรอกนะ" แววตากลมโตมองไปที่ฟาเรนนิ่ง ๆ

"นายหัดรู้จักผิดชอบชั่วดีซะบ้างเถอะ"

เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเชิงตำหนิใส่เขา แต่มันก็เปล่าประโยชน์ ฟาเรนยักคิ้วตอบกลับมาอย่างไม่ใส่ใจอะไร

หลังจากที่ทั้งคู่แต่งตัวและเก็บข้าวของต่าง ๆ ในห้องเสร็จ คืนนี้ก็ต้องย้ายมานอนห้องของฟาเรนจริง ๆ เพราะถ้านอนห้องน้ำขิงต่อ มีหวังเตียงได้ถล่มลงมาหลังหักกันทั้งคู่แน่

"และที่สำคัญหัดป้องกันซะบ้างนะ" น้ำขิงพูดขึ้นขณะที่ทั้งคู่เดินออกมาจากห้องของเธอ เพื่อย้ายไปที่ห้องพักของฟาเรนซึ่งอยู่คนละตึกกับน้ำขิงเลย

และทั้งแถบก็คือห้องของพวกวิศวะล้วน ๆ

แต่เหมือนว่ายังไม่มีใครกลับห้องเลยสักคน ทั้ง ๆ มันก็ตีสามกว่า ๆ แล้วนะ

"ไม่แน่วันหนึ่งถ้าฉันร้อนเงินขึ้นมา…ฉันอาจจะปล่อยท้องเพื่อจับนายก็ได้" เธอพูดออกไปเพื่อเตือนสติเขาว่าไม่ควรประมาทและก็เพื่อตัวเธอเองจะได้ปลอดภัยด้วยเช่นกัน

จอมโหดตวัดสายตามองตรงมาที่เธอทันที ปากยังคงคาบบุหรี่และเดินสูบมาตลอดทางจนเกือบจะถึงห้องพัก

ฟาเรนพ่นควันบุหรี่ใส่หน้าของเธออย่างไม่ได้สะทกสะท้านใด ๆ กับคำพูดของน้ำขิง

ปั่ก! เขาดันตัวของเธอชนเข้ากับประตูห้องตัวเองทันที

"ถ้าเธออยากท้องจริง ๆ ละก็... ฉันจัดให้ได้นะ" ปากที่ยังคงคาบบุหรี่ทิ้งมันลงกับพื้นและขยี้เท้าซ้ำทันที

ฝ่ามือหนาจับปลายคางของเธอให้เชิดขึ้นมองสบสายตาคมกริบดุดันของเขา เขาปล่อยลมหายใจร้อนเจือกลิ่นบุหรี่รดใบหน้าสวย ๆ ของเธออยู่พักใหญ่

กลายเป็นน้ำขิงซะเองที่เป็นฝ่ายหลบสายตาไปก่อน

ฟาเรนโน้มใบหน้าเข้าหาเธอจนแก้มแนบชิดแก้ม

"ถ้าใจกากอย่าปากเก่งเลยน่า~"

คนตัวสูงพูดใส่ข้าง ๆ หูของเธอเบา ๆ ก่อนจะไขประตูห้องและผลักเปิดเข้าไปอย่างแรง ทำเอาน้ำขิงแทบจะหงายหลังลงไปนอนกองที่พื้น แต่เขาก็เอามือโอบเอวของเธอเอาไว้ไม่ให้ล้ม แถมยังแสยะยิ้มชั่วร้ายใส่เธออีกหนึ่งที

ฟาเรนตามติดน้ำขิงไปทุกที่ แทบจะสิงร่างของเธอ แม้แต่ตอนอาบน้ำเขาก็ถือวิสาสะเข้ามาอาบด้วย

เวลานอนถึงแม้จะไม่ได้มีอะไรกันแต่เขาก็ดึงเธอไปกอดแทนหมอนข้าง ทั้งก่ายทั้งโอบรัดเอาไว้แน่น

-เช้าวันต่อมา-

คนตัวเล็กสะดุ้งตื่นขึ้นเพราะเธอได้ตั้งนาฬิกาปลุกบนมือถือเอาไว้ เนื่องจากวันนี้เธอต้องตื่นให้ทันไปขึ้นรถบัสคันใหญ่เพื่อกลับกรุงเทพฯ พร้อม ๆ กับคณะและพวกรุ่นน้อง

หมับ! ยังไม่ทันที่จะได้ลุกจากที่นอนดี ฟาเรนก็ดึงข้อมือของเธอเอาไว้ทันที

"พิมพ์ไลน์ไปบอกคณะของเธอ" เขาพูดขึ้นอย่างงัวเงีย ๆ

"ว่าเธอจะกลับพร้อมกับฉัน!" และยังคงพูดต่อทั้ง ๆ ที่ตายังคงปิดสนิท

"ไม่ได้ ฉันจะทำแบบนั้นได้ยังไงกัน" น้ำขิงพยายามสะบัดข้อมือของเธอออก

"ฉันมาที่ค่ายรับน้องเพื่อเป็นรุ่นพี่ที่ดูแลพวกน้อง ๆ นะ นายช่วยมีเหตุผลหน่อยได้ไหม?" เธอพยายามอธิบายให้คนขี้เซาได้ฟัง ฟาเรนหรี่ตามองที่เธอเล็กน้อยเหมือนจะรับฟัง แต่สุดท้ายแล้ว

ฟุ่บ!! เขาก็ดึงตัวของเธอกลับมานอนซบคาอกของเขาตามเดิมอย่างไม่ยอมปล่อยให้เธอกลับไปกับรถบัสของมหาลัยจนได้

สุดท้ายแล้วน้ำขิงจึงทำได้เพียงแค่พิมพ์บอกเพื่อน ๆ ไปว่าเธอมีธุระส่วนตัวและขอแยกกลับเอง ซึ่งในกลุ่มคณะนิเทศก็เงียบกริบไม่มีใครตอบหรืออ่านเลยสักคน จนกระทั่ง...

(ในกลุ่มไลน์คณะทีมรับน้อง)

Comm Arts Line Group (7)

Namkhing: พอดีมีธุระส่วนตัวต่อนิดหน่อย

Namkhing: ขอแยกกลับเองนะคะเพื่อน ๆ

Gigi Queen?: โอเคมึง ๆ งั้นเดี๋ยวกูบอกคนขับออกรถเลยนะ เพราะรุ่นน้องมากันครบแล้ว

Gigi Queen?: เจอกัน กทม ค่า

Gigi Queen?: ส่วนพวกผู้ชายก็หายไว ๆ นะ

(ยัยจีจี้เป็นเพียงคนเดียวที่อ่านแล้วตอบข้อความของน้ำขิงก่อนจะทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแบบงุนงง)

Namkhing: มีใครเป็นอะไรเหรอ?

ภาคินPK_: เมื่อคืนพวกเรามีเรื่องกับฟาเรน คณะวิศวะน่ะสิน้ำขิง

ภาคินPK_: ไอ้ป๋องฟื้นแล้วแต่ไอ้ไรอันยังโคม่าอยู่เลยเพิ่งออกจากห้องไอซียูเมื่อเช้านี้เอง

ภาคินPK_: (ส่งรูปภาพ)

ภาคินPK_: ฝีมือฟาเรนไฮต์คณะวิศวะ!

ภาคินPK_: (ส่งรูปภาพ)

ภาคินPK_: (ส่งรูปภาพ)

ภาคินPK_: (ส่งรูปภาพ)

ภาคินPK_: (ส่งรูปภาพ)