มันเป็นวันวาเลนไทน์ ซึ่งเป็นวันแห่งความรักสำหรับใครหลายๆคน น่าตลกตรงที่น้ำฟ้ากับซันหย่ากัน คู่รักมากมายต่างก็มาออกันอยู่บริเวณหน้าเคาท์เตอร์จดทะเบียนสมรส ซึ่งตรงกันข้ามกับฝั่งจดทะเบียนหย่าเป็นอย่างมาก น้ำฟ้าได้แต่มองตรงไปที่เคาน์เตอร์ครู่หนึ่ง แล้วยิ้มอย่างขมขื่น อย่างน้อยเราก็ไม่ต้องต่อคิว ดีแล้วแหละที่มาทำเรื่องหย่ากันวันนี้
สักพักซันก็เดินทางมาถึง และน้ำฟ้าก็มองเห็นเขาทันทีเมื่อเขาเดินเข้ามา น้ำฟ้ารู้สึกพอใจที่แม้ว่าเธอไม่ใช่คนที่ต้องการจะหย่าครั้งนี้ แต่อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้ติดอยู่กับเขา นอกจากเธอจะไม่รั้งเขาแล้ว เธอยังให้ความร่วมมือกับเขาด้วยความเต็มใจในครั้งนี้ ไม่ว่าเธอจะมองอย่างไร อย่างน้อยเธอก็ยังมีศักดิ์ศรี
ซันเดินเข้ามาหาเธอและขมวดคิ้ว “เธอมาถึงนานหรือยัง?”
“สักพักแล้วแหละ ฉันไม่คิดว่าคุณจะมาช้า” น้ำฟ้ายิ้ม
ซันบ่นขึ้นมาว่า “พอดีมีประชุมแบบเร่งด่วน ฉันเลยมาช้า”
“งั้นไปกันเถอะ ตรงนี้คิวว่าง” น้ำฟ้าพยักหน้า
พวกเขาทั้งสองได้เซ็นในข้อตกลงในการหย่าร้าง และซันเองก็ดูใจกว้างมากพอที่จะให้ให้ค่าเลี้ยงดูเธอหลังการหย่าและหุ้นบางส่วนของบริษัท และเขายังให้สินทรัพย์บางส่วนกับเธอด้วย เนื่องจากพวกเขาไม่มีบุตร จึงไม่ได้มีปัญหาอะไรในเรื่องนี้ ดังนั้นกระบวนการจึงดำเนินไปโดยไม่มีปัญหา
เมื่อทะเบียนสมรสถูกนำออกไปและแทนที่ด้วยใบหย่า น้ำฟ้าก็จ้องมองอยู่สักพักและตกอยู่ในภวังค์ เนี่ยหนะหรอ? มันเร็วเท่ากับวันที่เรามาจดทะเบียนเลยนะ การจดทะเบียนและการหย่าร้างช่างเป็นเรื่องที่ง่ายดาย แต่ความรักไม่ เมื่อซันเสนอการหย่าในครั้งนี้ เธอใช้เวลาตกลงในการหย่าไม่นานเพราะว่าน้ำฟ้ารู้ดีว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาซันเองก็ไม่เคยรักเธอเลย มันคงไม่มีประโยชน์ที่เราจะรั้งคนที่ไม่รักเราไว้ และเธอเองก็ไม่ใช่ผู้หญิงประเภทนั้น
ซันจ้องไปที่ใบหย่าอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเขาก็ลุกขึ้นยืนมองเธอแล้วพูดขึ้นมาว่า “เที่ยงแล้ว ไปกินข้าวกันเถอะ”
น้ำฟ้าหยุดพร้อมกับยิ้มให้เขา “ไปสิ ถือว่าฉลองในการเลิกกัน” ซันมองไปที่เธอก่อนจะเดินออกไป ขณะที่น้ำฟ้าเองก็ได้แต่ถอนหายใจก่อนจะตามเขาไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อดีตผู้หญิงของเขากลับมา