อดีตผู้หญิงของเขากลับมา นิยาย บท 2

คำถามนี้ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจแต่เธอก็ยิ้มออกมา “ฉันไม่ได้อยากรู้ คุณคงแทบจะรอให้เราหย่ากันไม่ไหว ฉันรู้สึกได้” น้ำฟ้าเตรียมใจสำหรับเรื่องนี้ตั้งแต่แต่งงานกันแล้ว เธอรู้ว่าการแต่งงานของพวกเขาถูกจัดขึ้นเพราะอะไร และมันก็มาเร็วกว่าที่เธอคิด ผ่านไปเพียงไม่ถึงสองเดือนตั้งแต่คุณปู่หวังจากไป และซันก็ได้ทำการหย่าเป็นที่เรียบร้อย

ซันรู้สึกแปลกใจกับคำตอบของน้ำฟ้า แต่เพียงแค่ครู่เดียวเขาก็พ่นควันบุหรี่ออกมาโดยไม่ได้พูดอะไรต่อ นั้นทำให้น้ำฟ้ารู้สึกว่าซันอาจจะไม่พอใจกับคำตอบของเธอในครั้งนี้ ซันพ่นควันบุหรี่ออกมาสองสามครั้งแล้วทิ้งบุหรี่ที่เหลือในที่เขี่ยบุหรี่ แทนที่เขาจะถามต่อไปในเรื่องที่พูดค้างไว้ เขากับเลือกที่จะถามน้ำฟ้าว่า “คุณแพลนจะทำอะไรต่อไป?”

น้ำฟ้าครุ่นคิด “แผนหรอ? ตอนนี้ยังไม่มีหรอก ฉันแค่อยากไปเที่ยวหลายๆที่ก่อนแค่นั้น” เธอรู้สึกเป็นกังวลไม่รู้ว่าหลังการหย่าจะเกิดอะไรขึ้น ทุกคนจะหัวเราะใส่เธอไหม โดยเฉพาะเมื่อเหตุผลที่เธอแต่งงานกับเขาในครั้งนั้นมีต้นเหตุมาจากเรื่องความเชื่อ

เธอแต่งงานกับตระกูลหวังด้วยเหตุผลที่ว่าคุณปู่หวังต้องการให้ซันแต่งงานกับเธอด้วยความเชื่อที่ว่าเธอจะนำโชคลาภเข้ามาให้วงศ์ตระกูลและทำให้สุขภาพร่างกายของเขาดีขึ้นแค่นั้น น้ำฟ้าจำได้ดีว่าวันนั้นซันไม่ได้ต้องการที่จะแต่งงานหรือเห็นด้วยกับเหตุผลของคุณปู่เขาแม้แต่น้อย แต่เนื่องด้วยคำว่าครอบครัวมันค้ำคอเขาจึงจำเป็นต้องตกลงที่จะแต่งงานเพื่อวงศ์ตระกูล

สุดท้ายซันก็ยกธงขาว และยอมแต่งงานกับเธอโดยไม่เต็มใจ มันเกิดขึ้นเพราะความเชื่อ แต่ท้ายสุดก็ทำได้เพียงช่วยให้คุณปู่หวังเบิกบานขึ้นมาก็เท่านั้น ไม่ได้ช่วยให้อาการของเขาดีขึ้นแต่อย่างใด หลังจากต้องทรมานเกินจำเป็น คุณปู่หวังก็จากไปในที่สุด และเหตุการณ์ก็ยังผ่านมาไม่ถึงปี น้ำฟ้านึกสภาพตอนที่เธอต้องทนกับการถูกเยาะเย้ย ซึ่งเธอคิดว่าการหลบเลี่ยงผู้คนคงเป็นวิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้ เธอจ้องมองที่แก้วน้ำของเธอและพูดขึ้นมาว่า “อีกสองสามเดือนฉันจะกลับมาเพื่อไว้อาลัย”

ซันคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้าเธอต้องการอะไรก็โทรหาวินได้ เขาจะจัดการให้” วินคือผู้ช่วยที่ทำงานกับซันมานาน เขารับผิดชอบเรื่องงานทั้งหมดของซันและเรื่องส่วนตัวบางอย่าง

น้ำฟ้าไม่ได้ปฏิเสธข้อเสนอของเขา “ได้ งั้นฉันจะกวนให้เต็มที่” เมื่ออาหารมาเสิร์ฟน้ำฟ้าก็กินโดยไม่สนใจและไม่ได้พูดอะไรต่อเพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร พวกเขาไม่ได้พูดคุยกันมากนักในระหว่างการแต่งงานสั้นๆนั้นอยู่แล้ว นอกเหนือการทำเรื่องสนุกๆบนเตียงเพียงครั้งคราวเท่านั้น

ดูเหมือนซันจะไม่ได้หิวมากนัก เขาจึงหยุดกินหลังจากกินไปได้เพียงไม่กี่คำ แต่น้ำฟ้าก็กินต่อไปโดยไม่ได้สนใจ เหมือนว่าความวู่วามชั่วครู่ของเธอจะเล่นงานตัวเองเข้าแล้ว เพราะว่าอาหารที่สั่งไปนั้นมีเยอะจนเธอเองก็กินไม่ไหว หลังจากที่เธอกินไปเพียงครึ้งเดียว เธอนั่งพิงไปกับพนักเก้าอี้และเรียกพนักงาน เมื่อพนักงานมาถึง เธอได้ชี้ไปที่อาหารและบอก “เก็บใส่กล่องให้ฉันทั้งหมดด้วยค่ะ”

เนื่องจากส่วนมากจะมีแต่คนดังหรือคนที่มีชื่อเสียงมารับประทานอาหารที่ร้านนี้ จึงไม่ค่อยมีใครที่จะขอให้เก็บอาหารกลับ พนักงานรู้สึกแปลกใจกับการขอของน้ำฟ้าในครั้งนี้ แต่ซันก็พูดขึ้นมาว่า “ไปจัดการเถอะ”