Driver คนขับรถกับคุณหนูใจแตก นิยาย บท 3

“แน่นอนครับ”

ร่างท้วมใหญ่ขยับลงจากเตียง เพราะรู้ว่านัดลูกสาวเอาไว้ เย็นนี้จะออกไปกินข้าวนอกบ้านด้วยกัน แค่นี้ปั้นหยาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ขืนชักช้ากว่านี้มีหวังว่าคุณหนูโวยวายบ้านแตกแน่ๆ

ในเวลาต่อมา

“หยาไม่ชอบอีป้าชบาคู่ขาคุณพ่อ... ต่อไปคุณพ่ออย่าให้มันมาที่บ้านอีกนะคะ”

ในขณะกำลังนั่งมาด้วยกันในรถ หญิงสาวกล่าวกับเสี่ยโชคผู้เป็นบิดาด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด หน้าบูดหน้าบึ้งให้รู้ว่าโกรธ

“คุณชบาเค้าก็ไม่ได้ทำอะไรให้หนูนี่นา... มาไม่นานเดี๋ยวเค้าก็กลับ”

เสี่ยโชคกล่าวขณะมือสาวพวงมาลัยเลี้ยวรถเข้ามาจอดในลานจอดรถของร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่งย่านชานเมือง

“น้อยไปสิคะ... ลับหลังคุณพ่อมันคงแอบด่าหยา มันคงอยากเข้ามาเป็นเมียคุณพ่อ”

ลูกหวงพ่อคิดกังวลไปไกล

“โธ่... เค้าจะด่าหนูทำไม ทุกครั้งที่มาน้าชบาก็ไม่ได้เข้ามายุ่มย่ามอะไรกับลูกนี่นา”

“ไม่รู้แหละ... หยาไม่ชอบหน้าอีป้าคนนี้ แล้วไม่ต้องให้หยาเรียกมันว่าน้า... เพราะว่าหย่าไม่เคยมีญาติแบบนี้”

เวลาโกรธ ปั้นหยามักจะปากร้ายอย่างที่เห็น เสี่ยโชคมองหน้าลูกสาวของตัวเองอย่างเข้าใจ ที่ผ่านๆ มาเขาตามใจลูกสาวคนนี้สารพัด เลี้ยงดูอย่างเด็กที่เติบโตมาอย่างไม่มีแม่ ด้วยแม่ของปั้นหยาเสียชีวิตไปนานแล้ว ตั้งแต่หล่อนยังเล็กๆ

“ดูทำหน้าเข้าสิ แล้วทำไมไปเรียกน้าชบาเค้าอย่างนั้น... ไม่น่ารักเลยลูก”

“ไม่รู้... หยาพอใจจะเรียกแบบนี้ใครจะทำไม คุณพ่ออย่าหวังเชียวนะว่าหยาจะยอมให้นังป้าบ้ากามนั่นมาแทนที่คุณแม่ของหยา”

ลูกหวงพ่อรีบสกัดเอาไว้ก่อน

“พ่อก็ไม่ได้คิดอย่างนั้น สำหรับพ่อไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน... ก็จะไม่มีใครเข้ามาแทนที่แม่ของลูกได้... อันที่จริงกับชบาพ่อก็แค่สนุกไปวันๆ ไม่ได้คิดจริงจังอะไรนักหรอก”

“ให้มันจริงเถอะค่ะคุณพ่อ... หยารู้นะคะว่าคุณพ่อชอบผู้หญิงขาวอวบนมใหญ่แบบนั้น”