ดยุคผู้อ่อนแอและภรรยาหมอศักดิ์สิทธิ์ของเขา นิยาย บท 4

เหวินโม่ไม่มีความรู้สึกใดให้กับชูซิน เขาเห็นนางเพียงครั้งเดียว และนั่นก็เป็นวันแต่งงานของพวกเขา ในความเห็นของเขาชูซินเป็นหญิงงามตราตรึงใจ ในฐานะที่นางอาจกลายเป็นสตรีที่มีชื่อเสียงและความสามารถได้ นางกลับกลายเป็นเพียงเครื่องมือทางการเมืองให้แก่พระสนมขององค์จักรพรรดิ เหวินโม่เศร้าใจแทนนางและมิได้นำความขุ่นเคืองที่นางมีต่อเขามาใส่ใจ

ทันใดนั้น โยวหลิงและโยวหมิงก็เหินเข้ามาทางหน้าต่าง

โยวหลิงรู้สึกตื่นใจ “ท่านชาย ในที่สุด ท่านหญิงก็มาเยี่ยมท่านแล้ว...”

“เห็นหรือไม่ว่านางทำสิ่งใดลงไป” เหวินโม่ชำเลืองมองโยวหลิงอย่างเย็นชา

โยวหลิงตระหนก คุกเข่าลง “ขออภัย ข้าน้อยน้อมรับโทษ”

เหวินโม่ไอแล้วโบกมือพร้อมกับถอนหายใจ “ลืมไปเถิด เจ้าพยายามจะปกป้องข้า หลังจากที่ข้าตาย โยวหลิง เจ้าจงคุ้มกันท่านหญิง โยวหมิง เจ้าจงติดตามท่านขุนพล ลุกขึ้นเถิด...”

“ท่านชาย ท่านจะไม่เป็นไร...” โยวหลิงมองผู้เป็นนายที่อยู่บนเตียงด้วยน้ำตาคลอเบ้า

โยวหมิงพูดอย่างวิตกว่า “เมื่อครู่ ท่านหญิงเอ่ยว่า...”

อย่างเจ้าว่า ข้าให้สงสัยว่าท่านหญิงอาจรู้วิธีช่วยท่านชาย” โยวหลิงขัดจังหวะ

เหวินโม่ส่ายศีรษะด้วยรอยยิ้มขณะครุ่นคิด "ผู้เชี่ยวชาญพิษผู้มีร่ำลือในยุทธภพได้พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อยืดอายุขัยของข้า ยังลงท้ายว่าข้ามีเวลาจำกัด สตรีเช่นชูซินที่ถูกกักตัวอยู่แต่ในจวนจะทำสิ่งใดกับความเจ็บป่วยของข้าได้เล่า?"

“ออกไปได้แล้ว! ข้าเหนื่อยแล้ว!” เหวินโม่โบกมือให้องครักษ์จากไปอย่างเหน็ดเหนื่อย

โยวหลิงและโยวหมิงชำเลืองมองกันและกันแล้วจากไป

นอกห้อง โยวหลิงพูดด้วยดวงตาแดงก่ำว่า “ข้าปล่อยให้ท่านชายตายด้วยวิธีนี้มิได้ ชีวิตข้าเป็นของเขา หากเขาตาย ข้าก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่เช่นกัน...”