ดยุคผู้อ่อนแอและภรรยาหมอศักดิ์สิทธิ์ของเขา นิยาย บท 5

“แต่เมื่อครู่ ท่าน…” โยวหมิงไม่ทันตอบคำถามของเธอให้จบ

ชูซินขัดจังหวะอย่างราบเรียบ "เจ้าเห็นหรือ" เธอคิดว่าคนในสมัยโบราณเป็นพวกชอบสอดรู้สอดเห็น

องครักษ์ตระหนกกับคำถามนี้ที่เจ้านายทั้งคู่ต่างผลัดกันถาม โยวหมิงรีบอธิบาย "ขออภัย ท่านหญิง แต่เราทำเพื่อท่านชาย ท่านไม่ค่อยได้มาเยี่ยมเขา และมันก็ดึกแล้ว เราจึงกังวล..."

“เจ้ากังวลว่าข้าจะฆ่าเขาหรือ?” เธอไม่ชอบการเฝ้าระวังเลย ในชีวิตที่แล้ว เธอยังห้ามไม่ให้มีกล้องปรากฏในการปฏิบัติงานอีกด้วย

“ข้าผิดเอง ท่านหญิง โปรดลงโทษษ” องครักษ์คำนับอย่างจริงใจ

ท้านหญิงหรงไม่สนใจสามีของนางแม้แต่น้อย ดังนั้นชูซินจึงเข้าใจถึงความกังวลขององครักษ์เหล่านี้ เธอพูดหลังจากถอนหายใจ “แค่ครั้งเดียวเท่านั้นนะ”

“ขอบคุณ ท่านหญิง”

“ท่านหญิง ช่วยท่านชายด้วย ข้าจะทำทุกอย่างที่ท่านขอตราบเท่าที่ท่านสามารถช่วยเขาได้ ท่านชายเป็นคนดีและไม่ควรตายตั้งแต่ยังเยาว์…” โยวหลิงอ้อนวอน

“ได้โปรดช่วยท่านชายด้วย ท่านหญิง ข้าขอมอบชีวิตของข้าเป็นค่าตอบแทน” โยวหมิงก้มหัวลงคาระวะเธอเพื่อขอร้อง

เกิดความเงียบขึ้น

ชูซินเหลือบมององครักษ์ที่คุกเข่าอยู่บนพื้นโยวหลิง และโยวหมิงไม่กล้าพูดหรือเคลื่อนไหวโดยคิดว่า "ยังมีโอกาสสำหรับท่านชาย เนื่องจากท่านหญิงมิได้ปฏิเสธในทันที" พวกเขากลั้นหายใจเพื่อรอด้วยความหวัง หมอทุกคนที่พวกเขาได้พบมีความเห็นในแง่ร้ายต่อเหวินโม่และหมอหลวงที่รับใช้ราชวงศ์ก็เป็นผู้หนึ่งที่วินิจฉัยในทางร้ายสุด อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะไม่ยอมแพ้เพื่อผู้เป็นนายของพวกเขา ตราบใดที่ยังมีความหวังอยู่แม้เพียงเล็กน้อย

หลังจากนั้นไม่นาน ชูซินก็พูดอย่างสงบ "ข้าจะช่วย ท่านชายทว่ามีบางเงื่อนไขอยู่"

โนวหลิงและโยวหมิงเงยหน้าขึ้นด้วยความปิติยินดี “หมายความว่า ท่านชายอาจมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ใช่หรือไม่” พวกเขาสงสัย

“เราจะทำทุกอย่างที่ท่านขอ ตราบใดที่ท่านช่วยท่านชาย” ทั้งโยวหลิงและโยวหมิงตอบสนองทันที

“ถ้าข้าช่วยท่านชายหรง เขาก็เป็นหนี้ชีวิตข้า จากนี้ไป นายของพวกเจ้าจะเป็นข้าแทนเขา พวกเจ้าจะว่าอย่างไร?”

เรื่องนี้ทำให้โยวหลิงและโยวหมิงประหลาดใจ แล้วพวกเขาก็ตอบว่า "เรายินดีรับใช้ท่านตราบเท่าที่ท่านไม่ทำร้ายท่านชาย!" พวกเขาจะทำทุกอย่าง รวมถึงการเสียสละชีวิตเพื่อเหวินโม่

“จะรับประกันได้อย่างไร?”

ชูซินมองที่โยวหลิงด้วยความอยากรู้และถามว่า "มีองครักษ์ลับแค่สองคนหรือ??"

โยวหลิงตอบอย่างรวดเร็ว “ถูกต้อง” นางไม่ได้พูดความจริงเพราะนายของนางยังไม่หายดี ยิ่งกว่านั้น แม้พวกเขาสัญญาว่าจะรับคำสั่งจากชูซิน แต่ไม่มีเจตนาที่จะทรยศเหวินโม่

ชูซินพยักหน้าและไม่สนใจที่จะค้นหาความจริง “พวกเจ้าจงอยู่กับท่านชายเพื่อปกป้องเขาในตอนนี้ เมื่อจำเป็น ข้าจึงเรียกใช้พวกเจ้า ข้าไม่ต้องการให้เขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้ รวมทั้งเรื่องข้าวของของข้าด้วย เข้าใจหรือไม่?”

"ขอรับ" ผู้คุมพอใจกับข้อตกลงนี้

“พวกเจ้าออกไปได้แล้ว!”

"ขอลา"

ชูซินสับสนอีกครั้งหลังจากที่องครักษ์ออกไป เธอสงสัยว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องหรือไม่ที่จะช่วยเหวินโม่และรับบทเป็นท่านหญิงในอนาคต

ชูซินเริ่มสับสนและเหนื่อยทีละน้อย จากนั้นเธอก็เข้านอนอย่างสบายใจขณะที่เธอบอกตัวเองว่าอะไรจะเกิดก็ให้เกิด