เจ้าชะตาฮวงจุ้ยปรมาจารย์ นิยาย บท 3

"คุณพูดอะไร?"

Lan Yanan จ้องตากว้างด้วยท่าทางแปลก ๆ บนใบหน้าของเขา

เธอได้พบกับผู้คนมากมายที่เริ่มบทสนทนา แต่เธอไม่เคยได้ยินใครที่ดุร้ายเท่าฮัน ซินหลูซี

“พ่อหนุ่ม คุณรู้ไหมว่าฉันทำอะไร”

"ตำรวจ!"

“ฮึ่ม คุณก็รู้ว่าฉันเป็นตำรวจ แต่คุณยังกล้าทำไสยศาสตร์ศักดินาต่อหน้าฉัน เชื่อหรือไม่ ฉันจะจับคุณ!”

Lan Yanan มอง Han Xin อย่างหนัก

“ฮวงจุ้ยสืบต่อกันมาห้าพันปีแล้ว ตามธาตุทั้งห้าของหยินและหยาง ไม่ใช่เรื่องไสยศาสตร์ที่จะสังเกตสถานการณ์ของสวรรค์ โลก และผู้คน รู้เหตุและผล และทำนายโชคดีและโชคร้าย!”

ฮันซินพูดอย่างจริงจัง

“เป็นเพราะคุณช่วยฉันเมื่อกี้ ฉันเลยอยากตอบแทนคุณ แล้วมันก็จะเกิดผล!”

“อะไรนะ Apple Karma ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร!”

Lan Yanan เพียงแค่กลอกตา

ฮันซินยิ้มจางๆ เอื้อมมือหยิบเครื่องรางออกมาแล้วยื่นให้

“ข้าให้สิ่งนี้แก่เจ้า มันสามารถช่วยให้เจ้ารอดพ้นจากหายนะได้!”

“เฮ้ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นใครกล้าโกหกคุณ ทั้งๆ ที่พวกเขารู้ว่าเป็นตำรวจ ที่รัก คุณกล้ามาก!”

Lan Yanan ตบโต๊ะ: "ให้ฉันบอกคุณว่า Miss Ben ไม่เชื่อเรื่องนี้!"

"ฉันไม่เคยโกหกคนอื่น แต่ที่ชอบหลอกตัวเองมากที่สุด!"

ฮันซินส่ายหัว

“เฮ้ เด็กน้อย ฉันทำผิดต่อเธอแล้วใช่ไหม!”

Lan Yanan เย้ยหยันและพูดว่า "เอาล่ะ วันนี้ฉันจะเปิดโปงการหลอกลวงของคุณและสอนบทเรียนที่ดีให้กับทุกคน!"

"คุณไม่รู้วิธีนับงั้นเหรอ บอกชื่อของคุณมาสิ คุณอาศัยอยู่ที่ไหน และคุณมีงานอดิเรกอะไร!"

“สาวน้อย คุณอาจเข้าใจฮวงจุ้ยผิด!”

หานซินโบกมือและยิ้มเล็กน้อย: "อาจารย์ฮวงจุ้ยไม่ใช่หมอดูที่หลอกผู้คนใต้สะพานลอย และไม่ใช่เทพเจ้าที่ตอบสนองต่อคำขอ ฮวงจุ้ยเป็นศาสตร์ที่เคร่งครัดจริงๆ!"

“พูดง่ายๆ ทุกสิ่งในโลกล้วนมีศักยภาพในตัวมันเอง ซึ่งก็คือลม และศักยภาพนั้นเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ซึ่งเรียกว่า น้ำ ฮวงจุ้ยคือการรวมเอาการเปลี่ยนแปลงชั่วขณะของศักยภาพต่างๆ ของโลก เข้าด้วยกันเป็น ตัวแปรแล้วตามความพิเศษ ตามกฎหมายและอัลกอริทึม ตัวแปรสามารถใช้ทำนายทิศทางทั่วไปและอนาคตที่ดีหรือไม่ดีได้ และความแตกต่างของตัวแปรบางตัวจะทำให้เกิดผลลัพธ์ที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ดังนั้นแม้ว่าจะมีเพียงพอ ตัวแปร มีความน่าจะเป็นบางอย่างในการทำนายอนาคต นับประสาอะไรกับการคาดเดาเหตุการณ์เฉพาะ!"

"ฉันพูดมานานแล้วว่าทุกอย่างเป็นไปได้!"

Lan Yanan มองไปที่ Han Xin อย่างเย็นชา: "คุณแต่งหน้าต่อไป!"

ฮันซินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ดูเหมือนว่าตำรวจหญิงจะไม่เชื่อเธอ

แต่ก็เป็นความจริงที่ว่าผู้คนต่างมีมุมมองเกี่ยวกับชีวิตและค่านิยมที่แตกต่างกัน และโดยสัญชาตญาณจะต่อต้านการปะทะกันของค่านิยมใหม่

"ว่าไง... ให้ฉันทดสอบคำศัพท์ให้นายหน่อยสิ!"

"ทดสอบคำศัพท์ มาเลย!"

Lan Yanan จ้องตากว้างด้วยความไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้จนกระทั่ง Han Xin ถูกเปิดเผย

Han Xin ยิ้ม หยิบกระดาษสีเหลืองพิเศษและปากกา cinnabar ออกมาจากกระเป๋าของเขา และส่งให้ Lan Yanan

"เขียนว่าอะไร"

"สุ่ม!"

Lan Yanan กัดปลายปากกาและคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตวัดปากกาและเขียนคำว่า 'รัก'

“ตัด ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะบอกอะไรได้จากคำเดียว!”

ฮันซินยิ้มจาง ๆ แต่ไม่ตอบ แต่เหลือบมองดวงอาทิตย์นอกหน้าต่าง และบีบนิ้วเพื่อคำนวณบางอย่าง

"อวดรู้!"

Lan Yanan กรอกตาของเขา

"ความรักคือกรงเล็บ และกรงเล็บเป็นอาวุธที่แหลมคม ซึ่งหมายความว่างานของคุณอันตรายมากขึ้นและมักจะทะเลาะกัน ฉันเพิ่งกลับมาจากการเดินทางเพื่อธุรกิจ และคำนำหน้าที่หันไปทางทิศใต้หมายความว่าบ้านของคุณอยู่ในหยุนเฉิง!"

"ฮิฮิ ฉันเป็นตำรวจ ถือกระเป๋าเดินทางและนั่งรถไฟไปหยุนเฉิง ใครไม่โง่ก็บอกได้!"

Lan Yanan ดูดูถูก: "คุณกล้าพูดอะไรที่เป็นประโยชน์หรือไม่"

“เอาล่ะ เรามาพูดเรื่องที่เป็นประโยชน์กันเถอะ!”

รอยยิ้มของ Han Xin ยังคงเหมือนเดิม: "คำว่ารักขาดหัวใจ ซึ่งหมายความว่าครอบครัวของคุณไม่ปรองดองและขาดความรักตั้งแต่เด็ก คุณน่าจะเกิดในครอบครัวพ่อแม่เลี้ยงเดี่ยวที่พ่อแม่หย่าร้าง!"

"คุณ……"

ใบหน้าของ Lan Yanan เปลี่ยนไปทันที แต่นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น

"อักขระนี้เบาด้านซ้ายและหนักด้านขวาด้านหน้าและหนักด้านหลังแสดงว่าคุณได้รับบาดเจ็บที่ด้านซ้ายบนของร่างกายหรือบาดแผลมีดกรงเล็บเป็นทองคำท่ามกลาง ห้าธาตุ ปอดเป็นทอง ปอดข้างซ้ายเจ็บ คำว่ารัก แยกขึ้นๆ ลงๆ ท่อนบนเหมือนเลือด ท่อนล่างเหมือนกริช แสดงว่าเคยเห็น เลือดในปฏิบัติการครั้งนี้ และมีคนได้รับบาดเจ็บ และผู้บาดเจ็บควรเป็นเพื่อนร่วมทีมของคุณ..."

“คุณ...คุณรู้ได้ยังไง”

ใบหน้าของ Lan Yanan แดงขึ้น และอารมณ์ของเขาปั่นป่วนอย่างเห็นได้ชัด

"ไม่เพียงเท่านั้น คำนี้ยังบ่งบอกถึงความเป็นปรปักษ์ และการเขียนก็หยุดลงทันที ซึ่งแสดงให้เห็นว่าสาเหตุที่ทำให้เพื่อนร่วมทีมของคุณบาดเจ็บในปฏิบัติการครั้งนี้เป็นความผิดพลาดของคุณ และคุณรู้สึกผิดในเรื่องนี้..."

“พอแล้ว หยุดพูด...ไอ ไอ...”

Lan Yanan ขัดจังหวะ Han Xin ด้วยความโกรธ เธอจับหน้าอกของเธอและไออย่างรุนแรง

“แล้วตอนนี้เชื่อฉันหรือยัง”

ฮันซินมองเธออย่างเงียบๆ

“คุณสอบสวนฉัน คุณเป็นใคร”

Lan Yanan จ้องมอง Han Xin อย่างระแวดระวัง

“ฉันไม่เคยไปหยุนเฉิงมาก่อน นับประสาอะไรกับการสืบสวนคุณ!”

ฮันซินส่ายหัว

“หืม แล้วคุณรู้เรื่องฉันมากขนาดนี้ได้ยังไง”

"ฉันบอกว่านี่คือทั้งหมดที่ฉันเห็นได้จากคำพูดของคุณ!"

“เป็นไปไม่ได้ แค่คำเดียว คุณเห็นอะไรมากมายขนาดนี้ได้ยังไง ฉันไม่เชื่อ!”

“ถ้อยคำที่เขียนโดยไม่รู้ตัวซ่อนความลับที่ลึกที่สุดในใจคุณ!”

หานซินพูดช้าๆ: "และทุกสิ่งที่ฉันเห็นไม่ได้มาจากคำนี้เพียงคำเดียว การเปลี่ยนแปลงของเลือดและสภาพจิตใจของคุณล้วนแปรผัน ต่างคน ต่างเวลา ต่างสถานที่ แม้ว่าคุณจะเขียนมันเป็นคำเดียวกัน แต่ ผลลัพธ์แตกต่างอย่างสิ้นเชิง นี่คือการเปลี่ยนแปลงของฮวงจุ้ย ทุกสิ่งที่ฉันคำนวณไม่ได้ขึ้นอยู่กับการเดา แต่ขึ้นอยู่กับมัน!”

"ตัวแปรเป็นสาเหตุ วิวัฒนาการเป็นผล!"

Han Xin ยกมือขึ้นและยัดเครื่องรางใส่มือของ Lan Yanan: "นี่คือกรรมระหว่างฉันกับคุณ!"

"เหตุและผล?"

Lan Yanan กัดฟันของเธอเบา ๆ และพึมพำกับตัวเอง: "ฮวงจุ้ยไม่ใช่เรื่องโกหกจริง ๆ เหรอ?"

"เฮ้ ไอ้หนู..."

ในขณะที่เธอกำลังจะพูด Han Xin ก็ยิ้มและลุกขึ้นยืน

"ยังไงก็ตาม ขอบคุณสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้!"

“ฉันชื่อฮันซิน เจอกันในโชคชะตา!”

หลังจากพูดจบ ฮันซินก็ลุกขึ้นและเดินออกจากรถม้า

Lan Yanan มองไปที่จดหมายรักสีแดงสดบนโต๊ะไม่สามารถสงบลงได้นาน

เธอพยายามอยู่นาน ในที่สุดเธอก็เอาเครื่องรางออกไป

“ไอ้หนู ถ้าเจ้ากล้าโกหกข้า ครั้งหน้าข้าจับเจ้าแน่!”

นอกสถานีรถไฟหยุนเฉิง ผู้คนพลุกพล่านวุ่นวาย

“นี่คือเมืองเมฆา?”

ฮันซินมองไปทางเมืองมหาวิทยาลัยด้วยสายตาที่เหมือนน้ำ: "ถึงเวลากำจัดอันตรายที่ซ่อนอยู่ที่ลุงคนที่สองทิ้งไว้!"

"อืม?"

ทันใดนั้น ฮันซินรู้สึกถูกจ้องมองอย่างมุ่งร้าย มองย้อนกลับไป และ Qingnian ที่สวมหมวกเบสบอลก็หันหัวของเขาออกไปอย่างรวดเร็ว

"ดูเหมือนว่าเราต้องกำจัดแมลงวันน่ารำคาญพวกนี้ก่อน!"

ฮันซินส่ายหัวและเดินไปที่ตรอกห่างไกล

กริ๊ง...กริ๊ง...

ไม้เบสบอลกรีดลงบนพื้น

Han Xin เงยหน้าขึ้นและเห็น Qingnians หลายคนจ้องมองมาที่เขาด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง

“ไอ้หนู ฉันบอกแล้วไงว่านายหนีไม่ได้!”

เสียงหัวเราะเยาะเย้ยถากถางมาจากข้างหลังเขา

พี่เบียวพาน้องชายสองสามคนปิดกั้นซอยอย่างสมบูรณ์