เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 11

บทที่11 ช่วยจนยุ่ง

การประมูลยังไม่เริ่มต้น แต่มีการจัดเตรียมสถานที่เสร็จเรียบร้อยแล้ว สถานที่ตรงกลางคือเวทีและจอขนาดใหญ่ ส่วนด้านล่างคือตำแหน่งที่นั่งของแต่ละบริษัท

บริษัทส่วนใหญ่มาถึงแล้ว ต่างก็เตรียมตัวประมูลอย่างตื่นเต้น มีแต่สองแม่ลูกหลินฉ่ายเวยคู่นี้ที่มีคนห้อมล้อมมากมาย

เสียงที่แสบแก้วหู มันสามารถดึงดูดความสนใจของแต่ล่ะบริษัท จากนั้นได้มีเสียงพิพากษ์วิจารณ์กัน

“นี่คือบริษัทสาขาของตระกูลหลินไม่ใช่เหรอ? มาได้อย่างไร? ”

“การประมูลครั้งนี้เพื่อหาหุ้นส่วนทำงานร่วมกับบริษัทลี่จิงกรุ๊ปเพื่อผลิตบรรจุภัณฑ์ใหม่ อำนาจหลักอยู่ใน มือของลี่จิงกรุ๊ป หากจะทำให้โดดเด่นเหนือบริษัทอื่นนั้น ค่อนข้างยาก ว่ากันว่าแม้แต่บริษัทรับเหมาโฆษณามืออาชีพ ก็ยังไม่แน่ว่าจะทำสำเร็จได้”

“มาแล้วก็อาจมาเสียเปล่า......”

“เฮ้ ท่านนั้นเหมือนจะเป็นกรรมการผู้จัดการของบริษัทหลงเถิงกรุ๊ป ซุนชิง?”

ไม่รู้ว่าใครตะโกนออกมา ทำให้ทุกคนหันไปมองชายคนที่ใส่สูท ทันใดนั้นชายผู้นั้นมีสีหน้าแสดงถึงความปีติยินดี

“คุณนายโจว และยังมีฉ่ายเวย ไม่ใช่ว่าฉันดูถูกพวกคุณ หากเป็นตระกูลหลินเช่นเมื่อก่อน อาจจะมีโอกาสบ้าง แต่ตอนนี้พวกคุณไม่มีแม้แต่ทีมงานรับเหมามืออาชีพ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงบริษัทที่มีทรัพย์สินเกินร้อยล้าน ยังกล้ามาเป็นคู่แข่งกับฉัน อยากหัวเราะให้ฟันร่วง!”

โจวเหม่ยหยูนสีหน้าไม่สู้ดี หลินฉ่ายเวยได้แต่กัดฟัน มองเขาด้วยอารมณ์โกรธ “คนทรยศ สุนัขรับใช้ตระกูลซ่ง!”

คำพูดนี้ทำให้สีหน้าของซุนชิงเคร่งขรึมลง แต่ก็ยิ้มได้ในไม่ช้า กล่าวอย่างเย่อหยิ่งว่า “ฉันทรยศพวกคุณจริง แต่แล้วไงล่ะ? นกที่ฉลาดจะเลือกต้นไม้ที่ดีทำรัง ตระกูลหลินของพวกคุณถูกตระกูลซ่งกลืนกินจนแทบไม่เหลือซากแล้ว ยังคิดว่าฉันจะทำงานให้คุณต่อไปอีกเหรอ? ”

“ไม่ช้าก็เร็วพวกคุณก็จะล่มสลายแล้ว ก็ให้มันจบเร็ว ๆ จะดีเสียกว่า”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ บริษัทที่ตั้งอยู่ในเมืองหมิงจูต่างก็นึกเรื่องนี้ขึ้นได้ หลงเถิงเดิมเป็นของตระกูลหลิน แต่ถูกซ่งหรูอี้บังคับเทคโอเวอร์

ที่แท้เป็นซุนชิงเองที่เป็นคนบงการเรื่องนี้

“ฉะนั้นคุณจึงแอบติดต่อตระกูลซ่ง

แล้วเปิดเผยความลับทางธุรกิจและสถานการณ์การเงินของบริษัทหลงเถิง”

โจวเหม่ยหยูนถามด้วยความโกรธ ซุนชิงเป็นคนที่เธอสอนมากับมือ สุดท้ายถูกเขาทรยศ ถึงแม้เรื่องนี้จะผ่านไปนานแล้ว แต่ว่า เธอก็ยังไม่อาจยอมรับได้

“คุณนายโจว เรื่องทุกเรื่องต้องมีหลักฐาน”

ซุนซิงมองไปที่สองแม่ลูกหลินฉ่ายเวย ยิ้มอย่างมีความหมาย “ฉันสามารถฟ้องคุณในข้อหาหมิ่นประมาทได้! ”

“แก......”

หลินฉ่ายเวยอยากสนทนากับซุนชิง แต่ถูกโจวเหม่ยหยูนดึงไว้เสียก่อน “อย่าวู่วาม พวกเรามาประมูล ไม่ใช่มาหาเรื่องทะเลาะวิวาท”

เมื่อเห็นอดีตเจ้านายต้องกล้ำกลืนฝืนทนซุนชิงรู้ดีสบายใจ ยิ้มแล้วก็พูด “พูดตามตรง การประมูลครั้งนี้ พวกคุณไม่มีโอกาสแม้แต่นิดเดียว มันจะต้องเป็นของหลงเถิงกรุ๊ปเท่านั้น!”

ตอนที่พูดประโยคนี้ ซุนชิงมีความมั่นใจเป็นอย่างมาก

“ส่วนพวกคุณ ก็รอใช้ชีวิตข้างถนนเถอะ!”

โจวเหม่ยหยูนรู้สึกโกรธมาก จนสีหน้าของเธอขาวซีดเผือด และไร้เรี่ยวแรง

คำพูดของซุนชิงน่าเกลียดมาก แต่ทั้งหมดนี้มันก็เป็นความจริง

ตระกูลหลินต้องการได้งานประมูลในครั้งนี้เพื่อมาพยุงบริษัท มันพูดง่ายแต่ทำยาก?

ความเป็นมืออาชีพของบริษัท ไม่สามารถเทียบบริษัทหลงเถิงได้ สิ่งที่ทำให้ยิ่งโมโหก็คือ เดิมบริษัทหลงเถิงเป็นของตนเอง!

ถูกลูกน้องเก่าของตนเองหัวเราะเยาะ ความรู้สึกแบบนี้ มันช่างทรมานเสียจริง

“พวกเธอไม่ต้องใช้ชีวิตข้างถนน ตระกูลหลินก็ไม่ล่มสลาย เป็นแกนั่นแหละ ที่วันดี ๆ กำลังจะจบลง”

อย่างไรก็ตาม ขณะนี้ มีเสียงที่เรียบ ๆ และเบา ๆ ดังขึ้นมา

ต่อจากนั้น มีคนเดินมาหยุดอยู่ข้างหลินฉ่ายเวย

ตอนนี้ หลินฉ่ายเวยเบิกตากว้าง พูดด้วยเสียงประหลาดใจ “ถังเฉา นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง! ”

โจวเหม่ยหยูนก็แสดงสีหน้าอย่างไม่น่าเชื่อ “นายน่าจะถูก รปภ ไล่ไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ”

ในความรู้สึกของพวกเธอ เห็นตอนที่ถังเฉาถูกหัวหน้า รปภ จางไห่หยางไล่ออกไป

ถังเฉายิ้มบ้าง ๆ แล้วพูดว่า “พอดีเจอคนคุ้นเคย เขาพาผมเข้ามา”