เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 13

บทที่ 13 สาดน้ำโสโครก

“สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อซุนชิงจากบริษัทหลงเถิงครับ”

ซุนชิงมาถึงเวที ยิ้มและมองไปที่ข้างล่างเวที แล้วพูดอย่างใจเย็นว่า “บริษัทลี่จิงกรุ๊ปถือเป็นบริษัทใหม่ในเมืองหมิงจู ซึ่งเป็นบริษัทที่หลงเถิงของเราอยากร่วมงานมาด้วยตลอด แต่มันก็ไม่มีโอกาส และแล้ววันนี้โอกาสก็ได้มาถึง ก็ถือว่าได้ทำตามความฝันของบริษัทหลงเถิงเสียที ผมถือโอกาสนี้ขอบคุณลี่จิงกรุ๊ป อย่างจริงใจ”

พูดจบ แล้วก็โค้งคำนับอย่างสุดซึ้งให้กับเถียนหยู่

เถียนหยู่ยิ้มพร้อมกับใช้มือทำสัญญาลักษณ์ ยิ่งทำให้ซุนชิงมั่นใจยิ่งขึ้น

เขานำเสนอภาพการออกแบบบนจอใหญ่ มีแบบการบรรจุผลิตภัณฑ์ กระบวนการผลิต และช่องทางการตลาด นำเสนอทั้งสามด้านอย่างยอดเยี่ยม ด้วยความเป็นมืออาชีพ ทำให้เถียนหยู่ที่ฟังอยู่พยักหน้าอย่างต่อเนื่อง

หลินฉ่ายเวยสีหน้าไม่สู้ดี กำหมัดแน่น “ เมื่อก่อนพวกนี้มันเป็นจุดเด่นของพวกเรา!”

โจวเหม่ยหยูนไม่ได้พูดอะไร เธอเพียงแต่หันไปมองถังเฉาอย่างเยือกเย็นแวบหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าต้องการระบายความโกรธที่ตัวถังเฉา

หลงเถิงถือเป็นบริษัทใหญ่ การทำงานของแต่ละแผนกมีความชำนาญ ซุนชิงถือว่าจับเสือมือเปล่าเลยก็ว่าได้

“ดี!”

เมื่อซุนชิงบรรยายจบ เถียนหยู่ยืนขึ้นและเป็นผู้นำในการปรบมือ

ขนาดเถียนหยู่ยังปรบมือให้แล้ว บริษัทอื่น ๆ ก็ปรบมือตาม จากนั้น ก็มีเสียงปรบมือเป็นระยะ ๆ

ถึงแม้จะไม่มากนัก แต่ก็ทำให้ซุนชิงยิ้มจนไม่สามารถหุบปากได้ ถึงแม้หัวหน้าเถียนจะไม่สามารถช่วยตัวเองอย่างเปิดเผยได้ แต่ก็สามารถผลักดันเขาได้

เงินนี้ ไม่เสียเปล่า

“ขอบคุณหัวหน้าเถียน และขอบคุณทุกคน”

ซุนชิงมองไปข้างล่างเป็นเชิงสัญญาลักษณ์ให้ทุกคนอยู่ในความสงบ จากนั้นกวาดตามองไป เห็นสองแม่ลูกหลินฉ่ายเวยอยู่ด้านล่าง

กลอกตา แล้วก็ยิ้มแปลก ๆ “หัวหน้าเถียน เชื่อว่าคุณคงเคยได้ยินคดี316 อันโด่งดังใช่ไหม? ”

ซ่าร์........

ทันทีที่คำพูดนี้จบ สีหน้าของหลินฉ่ายเวยกับโจวเหม่ยหยูนก็เปลี่ยนไปทันที บริษัทอื่นก็ได้กระซิบกัน แล้วทุกคนก็มองไปที่สองแม่ลูกด้วยสายตาประหลาด

“ผมจำได้ นั่นเป็นเหตุการณ์ที่อุตสาหกรรมการผลิตอาหารของตระกูลหลินถูกร้องเรียนใช่ไหม?”

“หลายบริษัทที่จำหน่ายผลิตภัณฑ์ที่มีปัญหาของตระกูลหลิน ทำให้เกิดอาหารเป็นพิษถึง 80 คน”

“วันนั้นเป็นวันที่16 มีนาคม ฉะนั้นคดีนี้จึงได้ชื่อว่าคดี316”

เมื่อได้รับฟังเช่นนี้ ความเย็นชาฉายขึ้นในแววตาของถังเฉา

หัวหน้าเถียนพยักหน้า สายตาของเขาเรียบเฉย “เคยได้ยิน มีอะไรเหรอ? ”

ซุนชิงยิ้มอย่างเยือกเย็น “ บริษัทเจ้าของคดี316 ก็อยู่ในการประมูลราคาในครั้งนี้ด้วย การทำธุรกิจต้องมีความซื่อสัตย์เป็นหลัก ไม่หลอกลวงผู้บริโภคเป็นวัตถุประสงค์ ทำไมถึงมีบริษัทที่เป็นคนชั่วของสังคมมาอยู่ในสถานที่นี้ด้วย!”

ทันใดนั้น ซุนชิงได้พูดเสียงแหลมดังยิ่งขึ้น ชี้ไปที่โจวเหม่ยหยูนกับหลินฉ่ายเวย แล้วตะโกนด้วยความโกรธว่า “หัวหน้าเถียน บริษัทที่ใจดำอำมหิตแบบนี้ไม่สมควรมาร่วมการประมูลในครั้งนี้ ผมเสนอ ขับไล่พวกเธอออกไป!”

“มีเรื่องแบบนี้ด้วย?” เถียนหยุนขมวดคิ้ว

รายงานมีแต่ชื่อสาขาของตระกูลหลิน ส่วนบริษัทผลิตอาหาร ก็ได้ปิดตัวลงแล้ว เขาก็ไม่ได้คิดอะไร ก็ยื่นรายชื่อเข้ามาตามปกติ

ชั่วพริบตา สองแม่ลูกหลินฉ่ายเวยก็กลายเป็นประเด็นหลัก

สีหน้าของพวกเธอไม่ค่อยสู้ดี “ไม่ใช่ พวกเราถูกใส่ความ ซุนชิง คุณอย่าพูดใส่ร้ายป้ายสี!”

“ใส่ร้ายป้ายสีเหรอ ผมมีเหรอ?”

“ซุนชิงยิ้มอย่างเยือกเย็น “ดวงตาของมวลชนนั้นเฉียบคม”

เถียนหยู่ครุ่นคิดอยู่นาน แล้วมองไปที่สองแม่ลูก

หลินฉ่ายเวย ออกคำสั่งขับไล่ “ ต้องขอโทษด้วย พวกคุณไม่สามารถอยู่ที่นี่ต่อไปได้ เชิญพวกคุณออกไป”

หลินฉ่ายเวยตกตะลึง เธอไม่เคยคิดว่า จะกลายเป็นแบบนี้ได้