เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 1007

“แต่ฉันล่ะอยากรู้เหลือเกิน ฉันเป็นอะไรจริงๆหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ ทำไมแกถึงยังยิ้มได้อย่างมีความสุขขนาดนี้”

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของถังเฉา ดูเหมือนว่าจ้าวไท่จะดูถูกดูแคลนสุดๆ

“แกรู้ไหมว่าตำแหน่งของฉันคืออะไร ฉันเป็นถึงนายพลเชียวนะ พวกคนที่ใกล้ตายแบบแก เห็นได้ชัดว่าในใจรู้สึกกลัวมากๆ แต่แสร้งทำเป็นคนที่นิ่งสงบ ฉันเห็นมามากแล้ว”

“จากประสบการณ์ที่ผ่านมาของฉัน ตอนนี้แกร้องออกมาน่าจะรู้สึกดีขึ้นกว่าหน่อยนะ วางใจเถอะ ฉันจะไม่หัวเราะแกแน่นอน”

จ้าวไท่เยาะเย้ยอยู่ตรงหน้าของถังเฉาอย่างบ้าคลั่ง แต่คนส่งสารก็พูดตัดบทขึ้นมา

“นายพลจ้าว พวกเราเคยบอกแล้วว่า เรื่องนี้จะต้องส่งมอบให้กับนายแน่นอน แต่ว่าตอนนี้ขอให้นายช่วยเงียบปากด้วย ฉันต้องรีบไปจัดการเรื่องงาน”

คนของญี่ปุ่นหยิ่งยโสมาโดยตลอด แต่สีหน้าของผู้ส่งสารคนนี้กลับดูหวาดกลัวถดถอยอย่างเห็นได้ชัด

หลังจากที่ได้ยินคำพูดที่หมดความอดทนของผู้ส่งสารแล้ว จ้าวไท่ก็พยักหน้าตอบกลับทันที

“ครับๆ ท่านทูต ท่านพาหมอนั่นไปจัดการธุระเถอะครับ ผมไม่รบกวนท่านแล้วครับ”

พูดจบผู้ส่งสารก็พาถังเฉาเข้าไปยังพระราชวังของราชวงศ์

เพิ่งจะถึงพระราชวัง ถังเฉาก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยใบหน้าหนึ่ง ใบหน้านี้ก็คือเจ้าหญิงที่โก้งโค้งขอโทษตัวเองเมื่อครั้งที่แล้วนั่นเอง

“อ้อ? ในที่สุดพี่น้องถังคนนี้ก็มาแล้วอย่างนั้นเหรอ?”

คนที่นั่งอยู่ข้างๆเจ้าหญิงก็คือผู้นำตระกูลของราชวงศ์นั่นเอง แล้วก็เป็นคนที่มีอำนาจสูงสุดของราชวงศ์ต้าเซี่ยอีกด้วย

“เจ้าหญิง จากเจตาของท่าน หรือว่าไม่อยากจะตัดหัวของหมอนี่จริงๆเหรอ? ความผิดที่เขาทำมันร้ายแรงมากนะ”

“แบบนี้ จะไม่ส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างพวกเราสองประเทศหรือไง”

เจ้าหญิงแค่ยิ้ม ก่อนจะพูดขึ้น

“วางใจได้ ไม่มีทางแน่นอน ส่วนทางด้านของจ้าวไท่ ฉันจะไปเจรจาต่อรองเอง ท่านวางใจได้ เขาไม่มีทางปริปากบ่นแน่นอน”

พูดจบสีหน้าของถังเฉาก็สับสนไม่เข้าใจ

ตอนแรกกะที่จะใช้วิชาหายตัวหนึ่งในเคล็ดลับวิชาของสายพระจันทร์หลบหนีออกจากที่นี่ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะมาเจอเข้ากับเจ้าหญิงที่นี่

“เจ้าหญิงทำไมต้องช่วยผม? ผมกับเจ้าหญิงยังไม่เคยเจอกันมาก่อนเลยนะ”

ถังเฉาไม่ระมัดระวังการกระทำคำพูดเลยแม้แต่น้อย เปิดปากพูดออกมากลางพระราชวังตรงๆทันที น้ำเสียงก็ไม่ยอมแพ้ต่อใครหน้าไหนในนี้ทั้งนั้น

“คิดไม่ถึงว่าพี่น้องถังจะไม่มีทีท่าว่าจะวิ่งหนีไปเลยแม้แต่น้อย ช่างกล้าหาญชาญชัยเสียจริง ดูท่าฉันคงจะไม่ได้คิดผิดที่ช่วยคุณ”

“ทำไมต้องวิ่งหนี? ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิด นายพลจ้าวเป็นคนยังไง คุณเองก็รู้”

“ผมคิดว่า ในเมื่อราชวงศ์ต้าเซี่ยยอมที่จะแต่งงานกับคนของญี่ปุ่น ถ้าอย่างนั้นก็เชื่อว่าคนของญี่ปุ่นคงจะมีคุณลักษณะที่ไม่เลวเลย แต่ว่านายพลจ้าวของพวกคุณมีคุณลักษณะยังไงนั้น พวกคุณเองไม่รู้เหรอ? เจอเข้ากับคนแบบนี้ พวกเราราชวงศ์ต้าเซี่ยเองก็มีสิทธิ์ที่จะผิดสัญญาไม่ใช่หรือไง?”

ถังเฉาพูดไม่เยอะ พูดจนผู้นำตระกูลของราชวงศ์หยุดชะงักไป

พูดแบบนี้ มันก็สมเหตุสมผลอยู่ ถึงยังไงผู้นำตระกูลราชวงศ์ของราชวงศ์ต้าเซี่ยก็ไม่อยากให้คนทางนี้ของตัวเองไปแต่งงานกับคนญี่ปุ่นแล้วยังต้องถูกรังแกอีก

พอฟังมาถึงตรงนี้ เจ้าหญิงที่สีหน้าสบายๆไร้กังวลก่อนหน้านี้ก็เปลี่ยนไปอึดอัดอยู่ไม่น้อย

“ใช่ พี่น้องถัง เป็นเพราะทางฝั่งของพวกเราไม่ดีเอง นายพลจ้าวของพวกเราก็เป็นคนหยาบคาย ปกตินิสัยของเขาเป็นยังไง ฉันเองก็รู้ดี”