เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 1042

ไวโอเล็ตในตอนนี้กำลังซ่อนตัวอยู่ในบางที่ในบ้านในราชวงศ์ต้าเซี่ย

เพราะว่าเธอรู้ว่าตอนนี้มีคนคนหนึ่งติดตามตนเองอยู่ คนคนนั้นก็คือหลี่เล่อ

ถ้าหากว่าหลี่เล่อเป็นเพียงแค่สมาชิกเล็ก ๆ คนหนึ่งของหว่างเหลี่ยง ไวโอเล็ตก็ไม่ต้องเครียดขนาดนี้ ขอเพียงสังหารหลี่เล่อได้ เช่นนั้นก็ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว

แต่ว่าไวโอเล็ตรู้ว่าหลี่เล่อเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งในหว่างเหลี่ยง ตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแน่ ๆ

ถ้าหากลงมือโจมตีอย่างสะเพร่าละก็ อาจจะเผยตัวตนของตนเองได้ ดังนั้นจึงซ่อนตัวเองอยู่ตรงนี้ ไม่ได้ติดตามถังเฉาไป

“ติดตามฉันมานานขนาดนี้ แกสนใจจริง ๆ เหรอ? หรือว่าคุณยังคิดว่าฉันจะหักหลังหว่างเหลี่ยงอย่างนั้นหรือ?”

ใกล้จะหนึ่งเดือนแล้ว หลี่เล่อตามอยู่ด้านหลังไวโอเล็ตอยู่ทุกวัน ส่วนใหญ่แล้วไวโอเล็ตจะเรียกเขาลงมาทุกวัน

ถึงแม้ว่าทั้งสองคนล้วนแต่รู้ว่าอีกฝ่ายอยากจะได้อีกฝ่าย แต่กลับยังแสร้งทำท่าทางเป็นรักใคร่กลมเกลียว

“คุณไวโอเล็ต ต้องขออภัยด้วยจริง ๆ ครับ คุณก็รู้ว่าผมเองก็ไม่ต้องการตามคุณ เพียงแต่ว่าเบื้องบนต้องการให้ผมทำแบบนี้ ผมเพียงแค่ปฏิบัติตามก็เท่านั้น”

“ถึงอย่างไรฐานะของคุณก็ไม่ได้สูงธรรมดา ๆ ถ้าหากว่าได้รับบาดเจ็บที่นี่ละก็ ผมก็จะต้องติดร่างแหไปด้วยแน่ ๆ ผมจะกล้าห่างจากคุณสักครึ่งก้าวได้อย่างไรกัน?”

ไวโอเล็ตหัวเราะเสียงเย็นครั้งหนึ่ง มองหลี่เล่อที่อยู่ข้างหน้า เอ่ยว่า “ตอนนี้คุณกลับไปได้แล้ว ส่วนเรื่องของถังเฉานั่นฉันจะจัดการให้ดีอย่างแน่นอน”

หลังจากที่ได้ฟังประโยคนี้แล้ว หลี่เล่อก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมา “คุณไวโอเล็ตครับ คุณอย่ามาล้อเล่นอีกเลย ตอนนี้ทั้งในราชวงศ์ต้าเซี่ยก็มีคนไม่น้อยที่รู้ฐานะที่แท้จริงของถังเฉาแล้ว แต่แล้วอย่างไรล่ะ? สุดท้ายก็ไม่มีใครลงมือกับเขา อาศัยคุณ... คิดจะลงมือกับเขา ผมคิดว่าเรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้”

ถ้าหากว่าไวโอเล็ตไม่ได้หักหลังหว่างเหลี่ยง เรื่องนี้ไวโอเล็ตก็ยังทำไม่ได้จริง ๆ แต่ตอนนี้ไวโอเล็ตเป็นคนของถังเฉา แน่นอนว่าไม่มีทางทำร้ายถังเฉาแน่

แต่ว่าไม่เหมือนกับหลี่เล่อ หลังจากที่ได้รู้ฐานะที่แท้จริงของถังเฉาแล้ว ก็ให้ไวโอเล็ตไปรายงานฐานะของถังเฉากับทางราชวงศ์มาโดยตลอด ทำได้เพียงทำ ๆ ไปอย่างลวก ๆ เพื่อที่จะไม่เปิดโปงจุดยืนของตัวเอง

“ถ้าหากว่าฉันสามารถเก็บเขาได้จริง ๆ ฉันก็ทำไปตั้งนานแล้ว ฉันแค่รอโอกาสก็เท่านั้น”

“คุณวางใจเถอะ ขอเพียงมีโอกาสให้ฉันลงมือ ฉันจะต้องลงมืออย่างแน่นอน แกก็รู้นี่ ช่วงนี้ฉันทำได้แค่ซ่อนตัวอยู่ในนี้ ถึงอย่างไรฉันก็ไม่ใช่คนของราชวงศ์ต้าเซี่ย ถ้าหากถูกตรวจขึ้นมานั่นเป็นถึงโทษตายเชียวนะ”

หลี่เล่อฟังคำพูดประเภทนี้มาจะหนึ่งเดือนแล้ว

ละก็รู้สึกว่าไม่มีความหมายอะไร จึงหัวเราะเยียบเย็นขึ้นมา จากนั้นก็หายไปจากตรงหน้าของไวโอเล็ต

แต่ไวโอเล็ตก็รู้ชัดดีว่าถึงแม้ว่าคนคนนี้จะหายไปจากตรงหน้าของตนเอง แต่ก็อยู่ใกล้ ๆ กับตนตลอด

“น่ารังเกียจ ทำแบบนี้ต่อไปไม่ใช่หนทาง ไม่มีประโยชน์เลยแม้แต่นิดเดียว ถ้าหากยังทำแบบนี้ต่อไปละก็ หว่างเหลี่ยงก็น่าจะสงสัยฉันแล้ว”

ถึงแม้ว่าตอนนี้ไวโอเล็ตก็รู้แล้วว่าหว่างเหลี่ยงสงสัยเธอมานานแล้ว แต่ขอเพียงตนไม่ทำเรื่องนอกกรอบมากเกินไป หว่างเหลี่ยงก็จะไม่มาใส่ใจ ส่งตนมาอยู่ที่นี่ และเป็นการทดสอบว่าไวโอเล็ตซื่อสัตย์หรือไม่

ถ้าหากว่าช่วงเวลานานขนาดนี้ไวโอเล็ตยังไม่ทำอะไรเลยละก็ หว่างเหลี่ยงจะต้องซักถามแน่ พอถึงตอนนั้นไม่ว่าอย่างไรก็รักษาฐานะของตนเองไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการช่วยเหลือถังเฉาอยู่ในเงามืดเลย

“ช่วยไม่ได้ ถังเฉา ฉันทำได้เพียงแค่นั้น คุณจะต้องจ่ายค่าตอบแทนสักหน่อย หวังว่าคุณจะเข้าใจความหมายของฉันนะ”

ไวโอเล็ตรู้ว่าตนเองจำเป็นจะต้องทำอะไรสักอย่าง สายตาก็แน่วแน่ขึ้นมา ตัดสินใจอะไรบางอย่างลงไป

เธอไม่มีทางขายถังเฉาแน่ ๆ แต่ว่าตอนนี้เธอมีแผนการหนึ่งอยู่ จำเป็นจะต้องปฏิบัติ