เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 1047

จากตระกูลแปดยุคโบราณสู่ราชวงศ์อันยาวนาน ไม่มีใครกล้าข่มขู่ราชวงศ์มาก่อน

ถังเฉาเป็นคนแรกที่กล้าพูดเช่นนี้กับราชองครักษ์ ราชองครักษ์พากันถอยกลับ ไม่กล้าแตะต้องถังเฉาที่อยู่ตรงหน้า

“รีบไสหัวออกไปซะ!”

เมื่อพูดออกมาเช่นนี้ ราชองครักษ์ทุกคนก็ได้แต่ล่าถอยด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

“ถังเฉา เจ้าคนบาปหนา คอยดูนะ ถ้าแกต่อต้านราชวงศ์ของเรา จะไม่มีทางให้แกได้มีจุดจบที่ดีแน่นอน ถึงตอนนั้นแกอย่ามาร้องไห้ขอความเมตตาล่ะ”

ฟิ้ว!

เมื่อคำพูดนี้หลุดออกไป สายตาของถังเฉาก็เย็นชา

เฉกเช่นเสือที่ดุร้าย แยกเขี้ยวอันน่ากลัว สร้างความตกใจให้แก่สมาชิกราชวงศ์ทุกคน หวาดกลัวจนพวกเขาต้องวิ่งหนีไป

“ถังเฉา พ่อกับแม่ต้องขอโทษแกด้วย ถ้าไม่ปลอดภัยจริงๆ แกก็ออกมาจากราชวงศ์ต้าเซี่ยก่อนเถอะ จะจัดการกับสมาชิกราชวงศ์ภายในชั่วข้ามคืนได้ยังไง? ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้พวกเรามีศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าเดิมแล้ว”

ถังเหยียนอดเอ่ยปากพูดโน้มน้าวไม่ได้…

ในฐานะพ่อ เขาไม่ยอมให้ลูกชายของตัวเองตกอยู่ในอันตราย

ถังเฉากลับยิ้มและตบไหล่พ่อของเขาเบาๆ

“พ่อครับ ไม่ต้องเป็นห่วง! เรื่องที่ควรรู้ผมก็รู้ทุกอย่างแล้ว ราชวงศ์ต้าเซี่ยเป็นเพียงพวกอีกาจับกลุ่มกัน ไม่จำเป็นต้องออกจากสถานที่แห่งนี้เพราะพวกเขา ส่วนศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าเดิมที่ท่านบอก พวกเรามารับมือด้วยกันดีกว่า”

เมื่อได้ยินดังนั้น ถังเหยียนก็ไม่พูดอะไรอีก แค่ทอดถอนใจอยู่ภายใน

ลูกชายโตขึ้นแล้ว แม้ว่าจะไม่มีพวกเขา ก็จะเป็นชายที่สามารถยืนหยัดอยู่ได้อย่างเด็ดเดี่ยวแน่วแน่

แต่เขาก็ยังคงเป็นพ่อของถังเฉา

“ไม่ใช่ว่าพ่อไม่เชื่อในความสามารถของแก กลับเชื่อมั่นมากเสียด้วยซ้ำ เพียงแต่เรื่องนี้มันอันตรายมาก พ่อไม่ต้องการให้แกเข้าไปพัวพันด้วย”

ถังเหยียนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

แต่ถังเฉายังคงส่ายหน้าเบาๆ แล้วพูดอย่างเฉยเมย

“พ่อครับ หลายปีมาแล้วที่ผมก้าวมาจนถึงจุดนี้เพราะเรื่องนี้เรื่องเดียว ท่านคิดว่าแค่ท่านพูดมาไม่กี่ประโยคจะสามารถทำลายแผนการที่ผมวางไว้ได้เหรอ? เรื่องนี้ผมต้องทำให้ได้ไม่ว่าท่านจะมีส่วนร่วมหรือไม่ก็ตาม”

เมื่อมองดูแววตาที่แน่วแน่ของถังเฉา ถังเหยียนก็รู้ว่าพูดอะไรไปมากกว่านี้ก็ไม่มีความหมาย ถังเยว่หวาที่อยู่ข้างเขาจึงตบไหล่ถังเหยียนแล้วเอ่ยขึ้น

“ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้วล่ะ มันก็หลายปีมาแล้ว ฉันเองก็ไม่อยากแยกจากลูกชายของเราอีกแล้ว”

เมื่อได้ยินถังเยว่หวาพูดดังนั้น ถังเหยียนก็ยิ้มจางๆ ขึ้นมา

“เขาว่ากันว่าลงสู่สนามรบต้องปรองดองกันดั่งพ่อลูก จับเสือต้องสามัคคีกันดั่งพี่น้องร่วมสายเลือด ดูท่าทางเราสองคนจะมีโอกาสได้ร่วมรบด้วยกันจริงๆ!”

“ได้ ถ้าอย่างนั้น ผมจะให้ท่านร่วมต่อสู้กับผม พวกนี้มันไม่ใช่มนุษย์”

“แม้ว่าจะต้องต่อสู้กับราชวงศ์แล้วจะเป็นไร แม้ว่าจะต้องต่อสู้กับองค์กรที่มีอำนาจแล้วจะเป็นไร”

ทางด้านตระกูลถังกำลังฮึกเหิม แต่ทางด้านราชวงศ์กลับโกรธกริ้วจนกระทืบเท้า

“อะไรนะ? คนในตระกูลถังเหิมเกริมถึงกับสังหารองครักษ์ของฉันเชียวหรือ? ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่กลัวตายจริงๆ”

สีหน้าของชายชราร่างเล็กเปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อได้ยินว่าทหารองครักษ์ของตนถูกสังหาร ท่าทางเหมือนไม่อยากจะเชื่อเลย