เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 105

บทที่ 105 คนที่ร่ำรวยที่สุดกำลังจะมา

เสียงดังก้อง ----

เฮลิคอปเตอร์งลงจอดบนพื้นราบใกล้ๆทีละลำ คนกลุ่มหนึ่งเดินขนอุปกรณ์เข้าไปในบริษัทโอ้ซินทีละเครื่อง ทำเอาคนตระกูลโจวทั้งหมดมองตาค้าง

สีหน้าของโจวเหม่ยหยูนเปลี่ยนเป็นสีทั้งแดงทั้งขาว ราวกับว่าถูกใครตบไปแรงๆหลายที ใบหน้าของโจวฉวนกั๋วเขียวเต็มหน้า กล้ามเนื้อบนใบหน้ากระตุกอย่างรุนแรง

ใช้เฮลิคอปเตอร์ขนส่งอุปกรณ์?

นี่ต้องใช้เงินเท่าไหร่เนี่ย ...

โจวฉวนกั๋วไม่สามารถคาดเดาได้ ขยี้ตาแรงๆ หันศีรษะมองถังเฉาด้วยความตกใจ

ถังเฉาไปคุมสถานที่แล้ว "รบกวนพวกคุณหลีกทางหน่อย คนเยอะเกิน เกะกะที่ หรือไม่ก็พวกคุณออกไปก่อนเถอะ?"

"... "

ได้ยินคำพูดถังเฉา โจวฉวนกั๋วยิ่งความดันขึ้น โกรธจนสั่นไปทั้งตัว

คนของตระกูลโจวถูกไล่ออกไปทั้งหมด จ้องมองในบริษัทที่มีแต่ความคึกคัก ต้องการคนมีคน ต้องการอุปกรณ์ก็มีอุปกรณ์

ถังเฉาเคยบอกว่าพรุ่งนี้จะเริ่มงาน สุดท้ายก็บรรทุกคนและอุปกรณ์มาได้จริงๆ

โจวฉวนกั๋วสุดที่จะทน หนึ่งฝ่ามือตบไปที่หน้าโจวเหม่ยหยูน ตะโกนด้วยความโกรธ "ใครก็ได้บอกฉันทีนี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมพริบตาเดียวก็มีคนมากมายขนาดนี้!"

สีหน้าของของโจวเหม่ยหยูนก็แย่จนดูไม่ได้ ไม่กล้าพูดแม้แต่คำเดียว

เธอก็มึนงง ถังเฉาคนนี้เรียกคนงานมาจากที่ไหนมาเยอะแยะ?

ทุกคนในตระกูลโจวยืนเหมือนคนโง่เขลา ยืนซื่อบื้ออยู่ที่หน้าประตูบริษัทโอ้ซิน ราวกับเทพเจ้าที่เฝ้าประตู ยุ่งเหยิงในสายลม

พวกเขามาดูเรื่องตลกของถังเฉา แต่สุดท้ายคนที่กลายเป็นตัวตลก คือพวกเขา?

อีกอย่างเรื่องที่ทำให้เขาตะลึงเพิ่งจะเริ่มขึ้น

หลังจากที่คนงานทุกคนลงจากรถ พวกเขาก็ไม่ได้วิ่งเพ่นพานไปไหน แต่ยืนเรียงแถวกันอย่างเป็นระเบียบ ราวกับว่ากำลังรอใครมา

หลินเจิ้นสงเพิ่งจะได้สติจากอาการตกตะลึง มองไปที่ถังเฉาและถามอย่างไม่เชื่อว่า "คนพวกนี้ คุณเป็นคนหามาหรอ?"

ถังเฉายิ้มเล็กน้อย โดยไม่พูดอะไรสักคำ

เรื่องบางเรื่อง ไม่จำเป็นต้องพูดมาก คนจะเข้าใจย่อมเข้าใจโดยธรรมชาติ

ในขณะนี้ รถBMW ขับเข้ามาที่บริษัทโอ้ซิน

ทุกคนในตระกูลโจวหันศีรษะไปมอง คราวนี้คืออะไรอีก?

เพียงเห็นประตูรถเปิดชายทั้งสองก็ออกจากรถอย่างใจเย็นและเดินเข้าไปในบริษัทโอ้ซินอย่างสง่าผ่าเผย

หลังจากเห็นคนหนึ่งในนั้นอย่างชัดเจน โจวเหม่ยหยูน หลินฉ่ายเวยต่างก็สีหน้าเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว

"ที่แท้เป็นเจ้าของอาคาร เจิงเทียนเสียง?!"

พวกเขากำลังจะหันศีรษะไปถามโจวฉวนกั๋ว แต่กลับสังเกตเห็นว่าตาของคนข้างหลัง จ้องมองไปที่ผู้ชายอีกคนอย่างไม่กระพริบตา

เขามองด้วยความมึนงงตกตะลึง ตะลึงทันที แม้แต่จะพูดก็ติดอ่าง

“ เขา เขาคือ ... ”

"พ่อ ผู้ชายอีกคนเป็นใคร" โจวเหม่ยหลิงถามอย่างประหลาดใจ

เพี้ยะ ----

โจวฉวนกั๋วตบหน้าโจวเหม่ยหลิง และด่าว่าด้วยความโกรธ "หุบปาก ต้องเรียกเถ้าแก่หู!"

“ เถ้าแก่หู? เถ้าแก่หูคือใคร?”

แม้ว่าโจวเหม่ยหลิงจะรู้สึกอัดอั้นใจ แต่ก็สายเกินไปที่จะเรียกร้องความเป็นธรรม ดวงตาของเธอว่างเปล่า

โจวเหม่ยหยูนกลับนึกขึ้นมาได้ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นซีดเซียวทันที "หรือว่าเขาคือเศรษฐีอันดับต้นๆที่มีชื่อเสียงของเมืองหมิงจู หูอีซาน!"

“ถูกต้อง!”

โจวฉวนกั๋วหายใจติดขัด เกือบจะหยุดหายใจ “เศรษฐีต้นอันดับๆของเมืองหมิงจู เจ้าของอาคาร ทำไมถึงมาบริษัทเล็กๆอย่างนี้ได้?”

แม้ว่าตระกูลโจวจะเป็นหนึ่งในครอบครัวของเมืองหมิงจู แต่ในสายตาของหูอีซานและเจิงเทียนเสียง แทบไม่อยากเหลียวมอง

"ฉันเข้าใจแล้ว!"

ทันใดนั้น หลินฉ่ายเวยก็พูดอย่างอวดฉลาด "เขาคงมาเพื่อคุณปู่แน่เลย"

"มาเพื่อปู่? เพราะอะไร?" ท่าทีของโจวฉวนกั๋วรู้สึกไม่เป็นธรรมชาติ

“ คุณปู่ ลองคิดดูสิ!”

หลินฉ่ายเวยพูดอย่างตื่นเต้น "คนที่อยู่ในสถานการณ์ที่นี้ เมื่อก่อนมีใครเคยเห็นเศรษฐีอันดับต้นๆของเมืองหมิงจู แถมยังพูดคุยกับเขา? ไม่ใช่มีแค่ปู่คนเดียวหรอ?”

ทันทีที่พูดออกมาโจวฉวนกั๋วก็เปลี่ยนเป็นมีราศีขึ้นมา พึมพำกับตัวเองว่า "เมื่อก่อนจริงๆปู่ก็เคยเห็นเถ้าแก่หูไกลๆครั้งหนึ่ง หรือว่า ตอนนั้นเขาก็สังเกตเห็นปู่แล้ว?”

“ ถ้างั้นก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีของตระกูลโจวจริงๆ”