เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 1071

เย่ไป๋มาที่ลานด้านหน้า และเห็นถังเฉากำลังเดินอยู่กับนายพล

ทันใดนั้น จึงพูดด้วยท่าทางที่เหลือเชื่อ “ท่านนายพล พี่ถัง พวกคุณสองคนรู้จักกันได้ไงล่ะ?”

เย่ไป๋คิดไม่ถึงว่าถังเฉาจะรู้จักนายพล และทั้งสองคนก็มาเยี่ยมเขาด้วยกัน ณ ขณะนั้นเขาไม่เข้าใจเรื่องนี้

ถังเฉายิ้ม “ไม่หรอก ผมเพิ่งไปเจอน้องสาวของคุณที่ถนน เธอพนันอะไรกับผมไว้ แล้วผมก็พาเธอมา”

“อีกอย่าง นายพลก็อยากรู้ว่ามันเป็นยังไง ผมก็เลยพาเขามาที่นี่ด้วย”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่ไป๋ก็มองไปข้างหลังถังเฉา ซึ่งเป็นน้องสาวของเขาจริงด้วย

เย่ไป๋ไม่ได้เจอน้องสาวของเขามาหลายปีแล้ว เขาคิดว่าเขาจะสามารถพบกับน้องสาวของเขาได้อีกครั้งหลังจากที่เขาถูกปล่อยตัวจากคุก แต่คิดไม่ถึงว่าน้องสาวของเขาจะออกจากราชวงศ์ต้าเซี่ยและเดินทางออกไปข้างนอกเพื่อไปท่องเที่ยว

“น้องสาว ทำไมคุณถึงกลับมาล่ะ?”

เย่ไป๋พูดด้วยความดีใจ “ผมได้ยินคนในบ้านบอกว่าคุณไปทำงานที่อื่นแล้ว และคิดว่าผมจะไม่ได้เจอคุณอีก คิดไม่ถึงว่าคุณจะกลับมา”

หลังจากที่เย่โฮ่เอ๋อเห็นพี่ชายของเธอ ใบหน้าของเธอก็ยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก

อย่างแรกคือเพราะเธอไม่คิดว่าพี่ชายของเธอจะถูกปล่อยตัว และอย่างที่สองคือความสุขของพี่ชายที่สุดจะพรรณนาเมื่อได้เจอเธอ

“พี่ชาย ทำไมคุณถึงออกมาล่ะ? คุณถูกขังในคุกออกมาไม่ได้ไม่ใช่เหรอ?หรือคนพวกนั้นปล่อยคุณไปแล้ว?”

เย่โฮ่เอ๋อกล่าวด้วยความสงสัย

เย่ไป๋หัวเราะเสียงดัง ชี้ไปที่ห้องนั่งเล่นแล้วพูดว่า

“กว่าจะกลับมามันไม่ง่าย เข้าไปนั่งข้างในกันเถอะ ผมจะเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมตลอดหลายปีที่ผ่านมา และทำไมผมถึงออกมา”

“ทั้งนี้เพราะนายพลและพี่ถังต่างก็อยู่ที่นี่ ผมไม่กล้าละเลยพวกเขา ทั้งสองคนเป็นแขกผู้มีเกียรติของผมเชียวนะ!”

จากนั้นทั้งสี่คนก็เดินเข้าไปในห้องรับแขก

พ่อบ้านก็สั่งให้ลูกน้องของเขาเตรียมอาหารที่อร่อยอย่างชาญฉลาด

หอบรรพบุรุษของตระกูลเย่

เย่โฮ่เอ๋อไม่ได้พูดอะไรตลอดทาง

เพราะเธอจำการเดิมพันที่เธอเพิ่งทำกับถังเฉาขึ้นมาได้ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน

“จบแล้ว เดี๋ยวเขาคงไม่ขอให้ฉันแต่งงานกับเขาจริงๆใช่ไหม?”

เย่โฮ่เอ๋อรู้สึกอยากจะตายเมื่อเธอคิดว่าความสุขทั้งชีวิตของเธอจะตกอยู่ในมือของชายที่เพิ่งพบกัน

แต่……

ดูจากรูปลักษณ์แล้ว เขาดูหล่อมาก

เย่โฮ่เอ๋อมองไปที่หน้าข้างๆของถังเฉา และพึมพำเบาๆในใจ

"โฮ่เอ๋อ?"

ขณะที่เย่โฮ่เอ๋อกำลังคิดไปเรื่อยเปื่อย เสียงของเย่ไป๋ก็ดังขึ้น

“น้องสาว เป็นอะไรไป ทำไมไม่พูดสักคำล่ะ?”

เย่เป๋ถามด้วยความสงสัย

เย่โฮ่เอ๋อดึงสติกลับมาได้ และมองไปที่พี่ชายของเธอด้วยความไม่พอใจ