เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 123

สรุปบท บทที่123 ตัวจริงและตัวปลอม: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม

บทที่123 ตัวจริงและตัวปลอม – ตอนที่ต้องอ่านของ เจ้ามังกรพรีเมี่ยม

ตอนนี้ของ เจ้ามังกรพรีเมี่ยม โดย เป๋ต้งสู่เพี่ยน ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายใช้ชีวิตทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่123 ตัวจริงและตัวปลอม จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

บทที่123 ตัวจริงและตัวปลอม

หลินฉ่ายเวยก็ตกตะลึงเช่นกัน ชั่วขณะหนึ่งเธอลืมที่จะหลบถอย เลยถูกซ่งเทียนซานตบตีไปหลายครั้ง

ทันใดนั้น มุมปากมีเลือดออก และผมก็ยุ่งเหยิง

หลินฉ่ายเวยยังคงมีดวงตาที่เฉื่อยชา ราวกับว่าวิญญาณของเธอขาดหายจากร่างกายไปแล้ว เธอมองไปที่เหวินเหวยเฉินด้วยสายตาที่ว่างเปล่า

“เป็นใบ้ไปแล้วเหรอ? เล่าทุกอย่างให้ฉันฟัง และห้ามพลาดสักคำด้วย!”

ซ่งเทียนซานอาละวาดจัด และคำรามใส่หลินฉ่ายเวย

จึงทำให้สติของหลินฉ่ายเวยกลับมาเป็นปกปิดอีกครั้ง เธอเอามือบังหน้า และมองไปที่ซ่งเทียนซานด้วยความหวาดกลัว เธอไม่กล้าที่จะละเมิดแม้แต่น้อย เธอเลยเล่ารายละเอียดทั้งหมดเกี่ยวกับ เธอไปคุยเรื่องโครงการของสำนักงานการก่อสร้างกับเหวินเหวยเฉินในโรงแรมยังไง

ปรากฏว่า นี่เป็นโครงการที่ได้รับการอนุมัติจากหน่วยงานระดับสูง และตราประทับอย่างเป็นทางการถูกเคาะลงแล้ว มันยากที่จะพูดชัดเจนเกินไป หลินฉ่ายเวยจึงบอกใบ้อย่างคลุมเครือ เพราะเธอคิดว่าเหวินเหวยเฉินเป็นถึงเจ้าของอาคารกั๋วจี้ ยังไงก็ต้องเข้าใจว่าตัวเองหมายถึงอะไรอยู่แล้ว

ซ่งเทียนซานก็ไม่สามารถพูดอย่างชัดเจนได้เช่นกัน เขาก็ใช้วิธีบอกใบ้กับเหวินเหวยเฉิน ด้วยเหตุนี้เหวินเหวยเฉินคิดว่าพวกเขากำลังพูดถึงโครงการของตระกูลเหวิน เขาจึงตอบตกลงในทันที

พัฟ----

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินฉ่ายเวย ซ่งเทียนซานก็เหมือนหมดเรี่ยวแรงไปทั้งกาย และนั่งลงบนโซฟาอย่างอ่อนแรง

สีหน้าเขาหม่นหมองและซีดไปหมด

เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโง่ พยายามทำทุกอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้แม้กระทั่งบาทเดียว!

เหวินเหวยเฉินที่เงียบมานานก็เข้าใจในที่สุด ปรากฏว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการไม่ใช่โครงการภายใต้ตระกูลเหวิน แต่เป็นโครงการของสำนักงานการก่อสร้าง

“โครงการของสำนักงานการก่อสร้างที่คุณกำลังพูดถึงมันคืออะไร?”

เขามองไปที่ซ่งเทียนซานและหลินฉ่ายเวยด้วยสีหน้าประหลาดใจ และถามว่า: “โครงการของสำนักงานการก่อสร้าง ไม่ได้อยู่ภายใต้ร่มธงของตระกูลเหวิน”

เฮ่อ----

หลังจากได้ยินคำพูดของเหวินเหวยเฉินแล้ว ซ่งเทียนซานก็นั่งตัวตรงอีกครั้ง และถามว่า: “คุณไม่ใช่เจ้าของอาคารกั๋วจี้หรือ? ทำไมคุณถึงไม่รู้ว่าโครงการของสำนักงานการก่อสร้างคืออะไร?”

มีร่องรอยของความกลัวแฝงอยู่ในคำพูดนั้น

เหวินเหวยเฉินก็แสดงสีหน้าประหลาดเช่นกัน เขาจ้องไปที่ซ่งเทียนซานและถามว่า: “ใครบอกคุณว่าฉันเป็นเจ้าของอาคารกั๋วจี้?”

บูม----

ทันใดนั้น ร่างกายของซ่งเทียนซานก็เหมือนถูกกระแทกอย่างแรง และสมองของเขาก็ว่างเปล่า

เขาเบิกตากว้างและพูดว่า: “ลูกพี่ลูกน้องของฉัน เธอบอกว่าคุณเป็นเจ้าของอาคารกั๋วจี้”

“ซ่งหรูอี้ คุณหนูซ่งเหรอ?”

แววตาของเหวินเหวยเฉินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ราวกับว่าเขาเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นสายตาของเขาก็กลายเป็นสงสารขึ้นมา: “จริงๆแล้วสิ่งที่คุณหนูซ่งพูดมันก็ไม่ผิด ฉันเป็นเจ้าของอาคารกั๋วจี้จริง เพียงแต่ว่ามันกลายเป็นอดีตไปแล้วแค่นั้นเอง”

“อะไรนะ……”

รูม่านตาของซ่งเทียนซานหดตัวลง และมึนงงอย่างสิ้นเชิง

เหวินเหวยเฉินกล่าวต่อว่า: “ฉันเป็นอดีตเจ้าของอาคารกั๋วจี้ ฉันได้ขายอาคารกั๋วจี้ให้กับเจิงเทียนเสียงมานานแล้ว และเมื่อเร็วๆนี้ฉันได้ยินมาว่าเจิงเทียนเสียงจะขายอาคารกั๋วจี้อีกแล้ว”

หลินฉ่ายเวยก็รู้สึกอ่อนแรงเช่นกัน เธอทรุดนั่งลงบนโซฟา ความคิดของเธอตกอยู่ในความสับสนอย่างมาก และเธอก็พึมพำกับตัวเองอย่างคลุมเครือ

“หากเขาไม่ใช่เจ้าของอาคารกั๋วจี้ แล้วเจ้าของอาคารตัวจริง คือใคร…”

เหวินเหวยเฉินจากไปโดยไม่ได้ไปปลอบใจซ่งเทียนซาน

ลิฟต์จมลงทีละชั้น และสีหน้าของเหวินเหวยเฉินก็มืดมนลงเรื่อยๆ

“ดูเหมือนว่า ฉันก็โดนใครบางคนหลอกใช้เช่นกัน ... ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า!”

หลังจากนั้นเขาก็หัวเราะเสียงดัง: “ตลก ตลกชะมัดเลย ไม่น่าเชื่อว่าเมืองเล็กๆอย่างหมิงจู จะมีทั้งเสือและมังกรซ่อนอยู่ในนั้น!”

ในเวลาเดียวกัน ชั้นบนสุดของอาคารกั๋วจี้

ถังเฉานั่งในที่นั่งพิเศษของประธาน และหลัวปู้ยืนอยู่ด้านข้างด้วยความเคารพ

ไม่น่าเชื่อว่าหัวหน้าสมาคมการค้าหงยิงผู้ยิ่งใหญ่ จะยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนเป็นเพียงแค่เลขาเท่านั้น หากเรื่องนี้เผยแพร่ออกไป ชุมชนธุรกิจทั้งหมดของเมืองหมิงจูจะต้องสั่นสะเทือนอย่างมากแน่นอน

“เจ้านายใหญ่ครับ ซ่งเทียนซานรู้แล้วว่าเหวินเหวยเฉินเป็นเจ้าของอาคารตัวปลอม”

หลัวปู้รายงานอย่างละเอียด: “ตอนนี้ เขากำลังอาละวาดอยู่ และได้แตกคอกับเหวินเหวยเฉินแล้ว”

ถังเฉายิ้มอย่างรับเรียบ และเขาไม่แปลกใจกับผลลัพธ์นี้เลย

หลังจากครุ่นคิดสักพัก เขาก็พูดต่อ: “ไอ้เหวินเหวยเฉิน มันมาทำอะไรที่เมืองหมิงจูกันแน่?”

“ดูเหมือนว่าตระกูลเหวินจะมีปัญหาเกี่ยวกับขอบเขตที่ดินในเมืองซูหาง เขาต้องการเปิดตลาดธุรกิจของเมืองหมิงจู และต้องการร่วมมือกับซ่งหรูอี้แห่งตระกูลซ่ง ความเป็นจริงคือเขาต้องการเลียแข้งเลียขาซ่งหรูอี้”

“ซ่งหรูอี้ ... ”

หลินชิงเสว่เรียกซุนเสว่และฟางหย่ามาที่ห้องประธานอีกครั้ง

ซุนเสว่แสดงสีหน้าร่าเริงและสมน้ำหน้า ในขณะที่ฟางหย่าทั้งเสียใจและโกรธ เธอไม่กล้าที่จะสบตาหลินชิงเสว่ด้วยซ้ำ

“ฉันไม่รู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น และฉันจะไม่สืบสวนอีกต่อไป แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือฟางหย่าเธอประกาศว่าลี่จิงกรุ๊ปได้ถอนตัวจากการแข่งขันโดยไม่ได้รับอนุญาต!”

หลินชิงเสว่มองไปที่ฟางหย่าด้วยสายตาที่แหลมคม และพูดด้วยเสียงราบเรียบ

“ประธานหลิน ฉันขอโทษ!”

ฟางหย่ากัดริมฝีปากแน่น และยืนกรานว่า: “แต่ว่าฉันยังคงคิดว่าตัวเองไม่ได้ทำผิดอะไร ลี่จิงกรุ๊ปไม่จำเป็นต้องทำโครงการของสำนักงานการก่อสร้างก็ได้ แต่ฉันทนไม่ได้ที่พวกเขาไปดูถูกผู้อื่นแบบนั้น ถ้าฉันไม่ช่วยคนๆนั้นพูด มันก็เท่ากับการปล่อยใจไปตามพฤติกรรมของพวกเขา อย่างงั้นฉันก็ไม่แตกต่างอะไรจากพวกเขาสิ?

หลินชิงเสว่เงียบ ตาของเธอคมชัดขึ้น

ซุนเสว่มองฟางหย่าเหมือนกำลังมองคนโง่ และเยาะเย้ยว่า: “ถึงตอนนี้เธอยังไม่ยอมรับความผิดอีกเหรอ จะต้องให้ประธานหลินไล่เธอออก เธอถึงจะพอใจหรือไง?”

ก่อนหน้านี้เธอไม่แน่ใจว่าหลินชิงเสว่จะลดตำแหน่งของฟางหย่าหรือไม่ แต่ตอนนี้เธอมั่นใจ100%แล้ว การลดตำแหน่งยังถือว่าเบาไป หล่อนอาจถูกไล่ออกเลยก็ได้----

ฟางหย่าไม่พูดสักคำ แต่จ้องไปที่หลินชิงเสว่อย่างดื้อดึง

ซุนเสว่กล่าวต่อว่า: “ฟางหย่าเธอจะใจดีเกินไปไม่ได้ ฉันว่าเธอยอมรับความผิดพลาดของตัวเองเถอะ ทำลายอนาคตของตัวเองเพราะไอ้คนไร้ประโยชน์นั่น มันคุ้มค่าหรือ?”

หลินชิงเสว่มองไปที่ซุนเสว่ ด้วยสายตาที่คมชัดและฉายแววสังหารของเธอ

ดาดาดา----

ในขณะนี้ เสียงฝีเท้าที่สม่ำเสมอก็ดังขึ้นจากทางเดินด้านนอก

หลังจากนั้นประตูห้องทำงานของประธานก็เปิดออก และชายคนหนึ่งก็เดินเข้ามาพร้อมกับสัญญาชุดใหญ่

ซุนเสว่ไม่เคยเห็นชายคนนี้มาก่อน คิดว่าเป็นพนักงานเล็กๆของบริษัทอื่น ทันใดนั้นก็โกรธ ชี้ไปที่เขาและตำหนิอย่างแรง: “แกอยู่แผนกไหน กล้าได้ยังไงถึงบุกรุกเข้ามาในสำนักงานของประธานหลินแบบนี้- - ”

ฟางหย่าที่มองเห็นใบหน้านั้นอย่างชัดเจนแล้ว ใบหน้าก็ซีดด้วยความตกใจทันที และรีบปิดปากของซุนเสว่: “หุบปากเดี๋ยวนี้!”

นี่คือหัวหน้าสมาคมการค้าหงยิง หากการกระทำของซุนเสว่คนเดียวทำให้เขาโกรธทั้งลี่จิงกรุ๊ป ลี่จิงกรุ๊ปจะต้องล่มสลายในชั่วข้ามคืนแน่!

หลังจากหยุดซุนเสว่เพื่อไม่ให้เธอพูดต่อ ฟางหย่ารีบยิ้มแย้มขอโทษหลัวปู้: “หัวหน้าหลัวค่ะ ขอโทษด้วยที่ ... ”

หลัวปู้ตอบสนองด้วยรอยยิ้ม แต่เมื่อเขามองไปที่ซุนเสว่ดวงตาเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ด่าเธอใดๆทั้งสิ้น แต่เขาวางสัญญาที่หนักหน่วงนี้ไว้ตรงหน้าหลินชิงเสว่ พร้อมทั้งยิ้มและพูดว่า: “คุณหลินครับ นี่เป็นสัญญาสำหรับโครงการของสำนักงานการก่อสร้าง คุณดูว่าปัญหาอะไรหรือเปล่า”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม