เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 16

บทที่16 ประกาศรายชื่อ

เมื่อสองแม่ลูกหลินฉ่ายเวยกลับมาถึงบ้าน บรรดาสมาชิกของตระกูลหลินที่นั่งอยู่ทุกคนต่างลุกขึ้นยืนพร้อมกัน

“เป็นยังไงบ้าง? พอมีความหวังไหม? ”

“เฮ้อ……”

โจวเหม่ยหยูนอยากจะพูด แต่ก็ไม่พูดอะไร เพียงแต่ถอนหายใจอย่างเศร้า ๆ

“ฉ่ายเวย มันไม่เป็นไปตามที่เราคิดใช่ไหม?”

ลุงรองหลินอีเจิ้งมองแวบเดียวก็ดูออก แล้วพูดอย่างประหม่าว่า

“ก็ไอ้ถังเฉานั่นแหละ”

หลินฉ่ายเวยกลอกตา “หากเขาไม่สร้างเรื่องวุ่นวาย ตระกูลหลินของเราก็ไม่ถูกพวกเขาหัวเราะเยาะเช่นนี้”

“เสี่ยวเฉา? เสี่ยวเฉาทำอะไรเหรอ? ”

เมื่อพูดถึงถังเฉา หลินเจิ้นสงรู้สึกกังวลขึ้นมา “เขาอยู่ไหน? ไม่เกิดเรื่องอะไรใช่ไหม? ”

“เขาจะมีเรื่องอะไรได้? เขาตั้งใจจะฆ่าพวกเราให้ตาย! ”

หลินฉ่ายเวยลาดน้ำมันบนกองไฟ พูดซ้ำขึ้นมาอีกครั้ง

“ถังเฉา ถังเฉา เป็นไอ้ถังเฉาคนไม่เอาถ่านคนนี้อีกแล้ว มันเป็นเหมือนวิญญาณที่พยาบาท?”

“เมื่อ5ปีที่แล้ว เป็นตัวต้นเหตุทำให้พวกเราถูกตระกูลซ่งโค่นล้ม ตอนนี้ก็ทำให้การประมูลเสียหาย ชาติที่แล้วพวกเราเป็นหนี้เขาใช่ไหม?”

“ฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันจะหาคนจัดการมัน!”

“……”

เวลานั้น มีแต่เสียงด่าทอ

มีแต่หลินเจิ้นสงเท่านั้นที่สงบนิ่ง ครุ่นคิดอยู่นาน จึงได้ถามขึ้นว่า “เสี่ยวเฉาทำอย่างนั้นจริง ๆ เหรอ?”

“พวกเราจะโกหกคุณทำไม?”

โจวเหม่ยหยูนพูดด้วยความมั่นใจ “ไอ้ถังเฉาทำให้การประมูลของพวกเราเสียเรื่อง ฉันรู้สึกว่าเราควรขับไล่เขาออกจากตระกูลหลิน!”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ คนส่วนใหญ่เห็นด้วย

“ฉันเห็นด้วย”

“ฉันก็เห็นด้วย”

“เห็นด้วย”

เมื่อเห็นคนส่วนใหญ่อยู่ข้างเธอ สีหน้าของโจวเหม่ยหยูนยิ้มอย่างเยือกเย็น จากนั้นมองไปทางหลินเจิ้นสง

คนส่วนใหญ่อยากขับไล่ถังเฉาออกจากตระกูล ท่านในฐานะของประมุขของตระกูล ไม่ควรจะทำสวนทางกันใช่ไหม?

“ขอให้ทุกคนเงียบ”

หลินเจิ้นสงขมวดคิ้ว เขาสู่วังวนของความเงียบอยู่พักใหญ่

สักครู่ใหญ่ๆ เขาจึงพูดขึ้นมาว่า “ตอนนี้ผลการประมูลยังไม่ออก ยังเร็วเกินไปที่จะพูดเรื่องนี้ พรุ่งนี้ฉันกับฉ่ายเวย เหม่ยหยุนจะไปพร้อมกันที่งาน รอให้ผลการประมูลออกมา ค่อยตัดสิน”

“จบการประชุม”

พูดจบ ก็เดินขึ้นไปชั้นสอง เหลือแต่โจวเหม่ยหยูนกับหลินฉ่ายเวยสองคนที่แสดงสีหน้าอึ้ง

พวกเธอดูออกว่า หลินเจิ้นสงที่ยังคงปกป้องถังเฉาอยู่

“งั้นก็รออีกหนึ่งวัน”

ใบหน้าของโจวเหม่ยหยูนเคร่งขรึม เธอยิ้มเยือกเย็น แล้วกล่าวว่า “พรุ่งนี้ผลสรุปออกมา ฉันจะดูว่าเขาจะพูดยังไง”

……

หลินชิงเสว่ขับรถเข้าไปในชุมชนระดับสูงที่ชื่อว่าคฤหาสน์จื่อหยวน

เมื่อจอดรถในโรงรถเสร็จ หลินชิงเสว่ได้เปิดประตู “เข้ามาสิ”

“ขอบคุณ” ถังเฉาเดินเข้ามาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเดินเข้าไปในบ้านของผู้หญิงในรอบ5ปี นี่คือคนรักที่เขาเป็นห่วงมาตลอด5ปี หากบอกว่าเขาไม่ตื่นเต้นและประหม่าก็เหมือนโกหก

เด็กจะนอนเร็ว หลังจากทานข้าวเสร็จยังไม่ถึงสามทุ่ม ถังเสี่ยวลี้ก็เข้านอนแล้ว

เมื่อไม่มีถังเสี่ยวลี้เป็นตัวเชื่อมระหว่างถังเฉากับหลินชิงเสว่ ระหว่างเขาสองคนรู้สึกอึดอัดไม่เป็นธรรมชาติ

โดยเฉพาะหลินชิงเสว่ เป็นคนที่หวงอาณาเขตไม่เคยชวนผู้ชายมาที่บ้านของตัวเองสักครั้ง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงถังเฉาที่เพิ่งรู้จักกัน

แม้ว่า เขาเป็นสามีที่เธอไม่เคยเจอมาก่อน เป็นพ่อของลูกสาวเธอ

ถังเฉาเป็นคนเริ่มสนทนา ยิ้มอย่างเขินอาย “ผมคิดว่า คุณจะไม่สนใจผมสักแล้ว”

คำถามนี้ ทำให้หลินชิงเสว่ถามกลับไปแล้ว “คุณไม่อยากมาเหรอ? ”

“ไม่ใช่แน่นอน”

“ถังเฉาโบกมืออย่างรวดเร็ว พูดอย่างระมัดระวัง “ผมแค่ ... ประหลาดใจ”

“ทำไมไม่ตอบโต้” หลินชิงเสว่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

จากนั้น หลินชิงเสว่จึงจิบชา

“ถังเฉา เป็นเด็กกำพร้า ที่ถูกเลี้ยงโดยหลินเจิ้นสง เป็นคู่รักที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็กกับหลินฉ่ายเวย เมื่อ5ปีก่อนตระกูลหลินเกิดวิกฤตเศรษฐกิจ เขาจึงเป็นเขยแต่งเข้าตระกูลซ่ง กลายเป็นสามีของซ่งหรูอี้ เขาหนีไปในวันแต่งงาน หายสาบสูญไป5ปี ฉันพูดถูกไหม?”

“คุณตรวจสอบผม?” ถังเฉาสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“ฉันเรียกมันว่า เพื่อทำความเข้าใจมากว่า”