เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 163

บทที่ 163 ราวกับเห็นเทพ

เมื่อเห็นคนที่มาอย่างชัดเจนแล้ว ทุกคนในตระกูลซุนตกใจ

ดวงตาของซุนยู่เฟิงเบิกกว้างอย่างไม่น่าเชื่อ พูดว่า "ทำไมลูกสาวของคุณถึงยังดีๆอยู่?"

ถังเฉายิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า "ดูเหมือนว่าคุณอยากจะให้ลูกสาวผมเกิดเรื่องนะ"

ทุกคนในตระกูลได้แต่มองหน้ากัน ผู้นำสั่งซุนหมิงเทาให้ไปชนลูกสาวของเขาแล้วนี่ ตามหลักแล้ว ลูกสาวของเขาน่าจะถูกชนจนพิการแล้วถึงจะถูก ทำไมถังเสี่ยวลี้ถึงยังไม่เป็นอะไรสักนิด?

ทันใดนั้น ทุกคนในตระกูลซุนรู้สึกได้ถึงความไม่ปลอดภัยพุ่งขึ้นมา

จู่ๆซุนยู่เฟิงดูเหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ รูม่านตาหดลง จ้องถังเฉาด้วยความโกรธแล้วตะโกนถาม "หมิงเทาหล่ะ?!”

คนที่ไปชนไม่กลับมา แต่คนที่ถูกชนกลับมาหาถึงหน้าประตูแทน ทำให้ซุนยู่เฟิงไม่สบายใจอย่างมาก

ถังเฉากวาดสายตามองไปทั่วด้วยความเย็นชาพร้อมกับมองไปทางเฟิ่งหวง "เอาลูกชายของเขาคืนให้เขาเถอะ"

"ค่ะ"

ยกริมฝีปากขึ้นนิดๆ แล้วมองพวกเขาอย่างเยาะเย้ย จากนั้นก็เปิดท้ายรถ ซุนหมิงเทาที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เหมือนสุนัขที่ตาย โยนไปข้างหน้าของซุนยู่เฟิง

“ สุนัขแก่ ลูกชายคุณอยู่นี่!”

ครู่หนึ่ง คฤหาสน์ในตระกูลซุนเงียบสงัน ทุกคนก็อ้าปากตาค้างจ้องมองไปที่ซุนหมิงเทาที่กำลังคลานมากับพื้น กุมปากไว้โดยไม่รู้ตัว

ขณะนี้มีมีเสียงกรีดร้องที่เสียดแทงหัวใจ "หมิงเทา!"

หญิงสาวสวยที่ยังคงมีเสน่ห์พุ่งมาข้างกายซุนหมิงเทาอย่างไม่คิดชีวิต ยื่นมือกอดเขาไว้ น้ำตาไหลรินออกมา “ขาของลูก ... เป็นอะไร!"

"แม่!"

ซุนหมิงเทาก็ร้องไห้ตาแดงและกอดผู้หญิงสวยไว้แน่น เสียงของเขาแหบแห้งและเจ็บปวด "ขาของผม ถูกล้อรถทับหักแล้ว!"

ตูม ----

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทุกคนในตระกูลซุน รวมทั้งซุนยู่เฟิง เหมือนถูกฟ้าผ่าจนสั่นสะเทือน

ทั้งๆที่ซุนหมิงเทาเป็นคนที่บดขยี้คนนั้น แต่ทำไมกลายเป็นเขาที่ถูกบดขยี้แทน?

เมื่อหญิงงามวัยกลางคนได้ยินดังนั้น เธอก็ทนไม่ไหว ดวงตาของเธอดำคล้ำ และเธอก็เป็นลมล้มลงไป

"รีบส่งเธอกลับห้อง!" ซุนยู่เฟิงพูดด้วยความตกใจและโกรธ

ตระกูลซุนทั้งหมดตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย แต่ดวงตาของถังเฉายังคงเย็นชา เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูเขาจะไม่.0vjvoแม้แต่น้อย

ใบหน้าซุนยู่เฟิงเต็มไปด้วยความโกรธ มองไปที่ถังเฉาแล้วตะโกนว่า “คุณทำอะไรกับซุนหมินเทากันแน่!”

"เขาคิดอยากจะลงมือกับลูกสาวเผม แน่นอนผมไม่มีทางให้เขาอยู่อย่างสบาย”

ดวงตาของถังเฉานิ่งสงบ พูดให้เข้าใจง่ายๆ “ไม่ฆ่าเขา ถือว่าเมตตาเขามากแล้ว"

"คุณ----"

ซุนยู่เฟิงโกรธมาก แต่ว่าพอเห็นเฟิงหวงที่ยืนอยู่ข้างหลัง เขาก็ไม่กล้าที่จะผลีผลาม

“ พ่อ เกิดอะไรขึ้น?”

ขณะนี้ เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากในบ้าน

ซุนเสว่เดินออกมาพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยผ้าพันแผลหนาๆ วินาทีที่เธอเห็นถังเฉาเธอก็ร้องเสียงกรี้ดออกมาทันที "ถังเฉา คุณนี่เอง!"

เธอพุ่งไปทางถังเฉาด้วยความโกรธ "คุณทำให้หน้าฉันเป็นแบบนี้ ยังกล้ามาที่บ้านตระกูลซุนอีก ฉันขอสู้ตาย!"

แต่ทว่าเดินไปเพียงก้าวเดียวเธอก็ไม่กล้าขยับ และยืนแข็งทื่ออยู่กับที่

บนคอเธอมีมีดที่แหลมคมจ่ออยู่

เฟิ่งหวงราวกับปีศาจปรากฏตัวขึ้นที่ข้างหลังเธอ น้ำเสียงเยือยเย็น “เดินอีกก้าว ตาย!”

อึก ----

ทันใดนั้นซุนเสว่ไม่กล้าขยับอีก กลืนน้ำลงคออึกใหญ่ หันศีรษะกลับไปหาซุนยู่เฟิง "พ่อช่วยฉันด้วย ... "

ฉากนี้ ยิ่งทำให้ซุนยู่เฟิงสะเทือน สีหน้ายิ่งโมโหโกรธ "ถังเฉา คุณอย่าคิดว่าคุณมีองครักษ์เก่งกาจหน่อยก็จะสามารถทำตามอำเภอใจได้นะ!"

“ งั้นตระกูลซุนของพวกคุณก็สามารถทำตามอำเภอใจได้สินะ?”

น้ำเสียงของถังเฉาเย็นชาสุดๆ "เป็นเพียงแค่ตระกูลชั้นกลางเท่านั้น ยังกล้ามาลงมือกับลูกสาวผม ใจกล้ามากนะ!"

เมื่อสิ้นเสียงพูด แรงสังหารก็แผ่กระจายออกมา ซุนยู่เฟิงตกใจกลัวกับแรงอาฆาตนี้จนถอยไปสามก้าว ทั้งตัวเย็นราวกับถ้ำน้ำแข็ง

“ หมิงเทาถูกนายทำให้พิการแล้ว คุณยังจะทำอะไรอีก!” ซุนยู่เฟิงถามด้วยความโกรธ

"ถนนอยู่ต่อหน้าพวกคุณ จะอยู่หรือจะไปก็อยู่ที่คุณเลือก”

ซุนยู่เฟิงรู้อยู่แล้วว่า ทางเลือกที่ถังเฉาพูดหมายความว่าอะไร จะยอมแพ้หรือจะตาย!

ในขณะนี้ถังเสี่ยวลี้ที่ยืนอยู่ด้านข้างมองไปที่ถังเฉาอย่างประหลาดใจ แล้วถามว่า "พ่อ ไม่ใช่ว่าจะพาหนูไปสวนสัตว์หรอ แล้วสัตว์ล่ะ?"