เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 175
บทที่175 ชอบพี่เขย
หลังจากพูดประโยคนี่ออกไปแล้ว ไม่รู้ทำไม ภายในใจของหลินจ้าวหยูนเต้นแรง เนื่องจากความรู้สึกผิด แก้มเป็นสีแดง
เธอรู้ดีว่าทำเรื่องที่ไม่ถูกต้องไปแล้วเรื่องหนึ่ง แต่รู้ว่าไม่ดี ก็ยังอดไม่ได้ที่จะทำลงไป
หลินชิงเสว่กลับมองไม่เห็นถึงความรู้สึกผิดของหลินจ้าวหยูน ยิ้มแล้วพูดว่า: “คุณก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะ ควรจะเตรียมตัวสำหรับอนาคตแต่ว่า หาคนที่ใช่ต้องมองให้ละเอียด อย่าโดนหลอก----”
“แหม ฉันรู้แล้วหน่าพี่สาว พี่ไม่ต้องอบรมฉันแล้วล่ะ”
หลินจ้าวหยูนกอดกุหลาบเก้าร้อยเก้าสิบเก้าดอกรีบออกไป: “ฉันกลับบ้านก่อนนะ”
หลินชิงเสว่มองด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดอะไรมาก ทำงานต่อ
ไม่นานนัก ประตูออฟฟิศเปิดออกอีกครั้ง ถังเฉาเดินเข้ามาหา: “ยังทำงานไม่เสร็จอีกเหรอ?”
หลินชิงเสว่เงยหน้ามองถังเฉา ดวงตางดงามเต็มไปด้วยความสับสน แต่กลับสู่สภาพสงบอย่างรวดเร็ว: “ใกล้เสร็จแล้ว”
“รอคุณเลิกงาน พวกเราไปรับเสี่ยวลี้ด้วยกัน”
หลินชิงเสว่พยักหน้ารับคำ: “ได้ค่ะ”
จากนั้นทำงานต่อ
ถังเฉาไม่รบกวน นั่งรอที่โซฟาอย่างเงียบ ๆ
ไม่เจอกันหนึ่งวัน ราวห่างกันสามฤดู ถังเฉาคิดถึงหลินชิงเสว่ หลินชิงเสว่ก็คิดถึงถังเฉา
แต่ว่า นิสัยของเธอไม่แสดงความรู้สึกความจริงใจของตนเองให้ผู้อื่นล่วงรู้ได้ง่าย ๆ รูปแบบความสัมพันธ์ของทั้งสอง ก็แสนจะเรียบง่าย
แต่ ไม่ว่าจะเป็นถังเฉาหรือว่าเป็นหลินชิงเสว่ ทั้งสองต่างชอบรูปแบบความสัมพันธ์แบบนี้ ไม่ต้องพูดออกมา ก็เข้าใจกัน
“เออใช่แล้ว”
จู่ ๆ ถังเฉาก็นึกขึ้นได้ จึงถามว่า: “กุหลาบที่ผมมอบให้คุณล่ะ?”
เขามองไปรอบ ๆ ไม่พบกุหลาบเก้าร้อยเก้าสิบเก้าดอกนั้น
“ดอกกุหลาบอะไร?”
หลินชิงเสว่มีสีหน้าประหลาดใจ แสดงออกว่าไม่รู้เรื่องจริง ๆ
“ผมฝากให้จ้าวหยูนมอบดอกกุหลาบให้คุณไง”
“......”
หลินชิงเสว่กลับคิดถึงคำพูดของหลินจ้าวหยูน จากนั้นก็เข้าใจทันที จิตใจตกอยู่ในความครุ่นคิด
สักพักหนี่ง แววตาเฉียบแหลมของเธอ พูดตอบ: “อ๋อ ฉันให้จ้าวหยูนนำกลับบ้านไปแล้ว ที่นี่เป็นสำนักงาน วางดอกกุหลาบมากมายไม่ค่อยเหมาะสมนัก”
“ว่าไปก็ใช่นะ”
ถังเฉาก็ไม่ได้ติดใจอะไร และไม่ได้พูดเรื่องนี้ต่อ
ทำงานที่มีจนแล้วเสร็จ หลินชิงเสว่ปิดเครื่องคอม ไปถึงโรงเรียนอนุบาลไกเซอร์พร้อมกับถังเฉา
“คุณพ่อ!”
เมื่อเห็นถังเฉา ถังเสี่ยวลี้วิ่งเข้าไปในอ้อมกอดของเขาด้วยความตื่นเต้น
ถังเฉารีบเข้าไปกอดถังเสี่ยวลี้: “จากวันนี้เป็นต้นไป พ่อก็กลับมาแล้ว ครอบครัวของพวกเรา จะไม่แยกจากกันอีกแล้ว”
หลินชิงเสว่ที่อยู่ข้างๆ ดวงตาแดงก่ำ พูดเบาๆ กับถังเฉาว่า: “ครึ่งเดือนที่ผ่านมา คุณต้องลำบากแล้วล่ะ”
ถังเฉาพยักหน้า: “เพียงเพื่อพวกคุณ ให้ผมทำอะไรก็เต็มใจทำทั้งหมด”
ครอบครัวเราสามคนกลับมาอยู่ที่คฤหาสน์จื่อหยวนอีกครั้ง
ได้ยินเสียงดับเครื่องของรถยนต์ ภายในใจของหลินจ้าวหยูนเต้นแรงด้วยท่าทีตึงเครียด เพื่อทำให้ตนเองสงบลง เธอวิ่งไปในห้องน้ำใช้น้ำเย็นล้างหน้า
“หลินจ้าวหยูน เอ๋ย หลินจ้าวหยูน เธอทำเรื่องอย่างนี้ไปได้อย่างไร? นั้นเป็นพี่เขยเธอนะ----”
เธอดูตัวเองในกระจกตำหนิตัวเองไม่หยุด: “เธอทำอย่างนี้เท่ากับทำลายครอบครัวของพี่สาวเธอนะ ช่างไม่รู้เรื่องเลยจริง ๆ!”
“แต่ ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้......”
ในเวลานั้นหลินจ้าวหยูนเหมือนคนสองคนอยู่ในร่างและกำลังทะเลาะกันอย่างสับสน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม