เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 240

“พ่อ!”

“เจ้าตระกูล!”

เหวินหนานเฉิงนั่งลงกับพื้นหญ้าอย่างหมดสภาพ สองมือกุมหน้าอก หายใจไม่เป็นจังหวะ

ลูกหลานสายตรงของบ้านเหวินทั้งหมดหน้าเปลี่ยนสี ช่วยกันเข้ามาพยุงเหวินหนานเฉิงที่รับการโจมตีไม่ไหวนี่

เหวินเฉี่ยวหรูตะลึงอ้าปากค้าง ความซวยเข้ามาเร็วมากเกินไป เวลาแค่นี้เธอเองก็ยังไม่ได้สติเลย

วินาทีต่อมา เธอหมุนหัวควับ หันไปมองถังเฉาบนเวที

ก่อนนี้ที่เธอเสนอให้ใช้สาวใช้สลับตัวกับหลินฉ่ายเวยแต่งงานแทน แต่กลับโดนถังเฉาปฏิเสธ ตอนนั้นเธอยังสงสัยว่าถังเฉาแค่คนเดียวจะใช้วิธีไหนช่วยหลินฉ่ายเวย

ตอนนี้ดูแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องใช้แผนเลย เพราะเขามีอำนาจมากพอจะทำลายบ้านเหวิน

“เขาเป็นใครกันแน่...”

ไม่เพียงคนบ้านเหวินเท่านั้นที่ตะลึง อำนาจอื่นในงานก็พากันใจกระตุก สีหน้าหวาดกลัว

บ้านเหวินโดนเล่นงานหนักงานนี้ มันบังเอิญหรอ?

ทุกคนที่อยู่ที่นี่เป็นพวกไม่ได้ด้วยเล่ห์ต้องเอาด้วยกลกันทั้งนั้น ไม่มีใครไร้เดียงสาพอที่จะคิดว่า เป็นแคการขัดแย้งทางธุรกิจหรอก

แต่เป็นการแก้แค้น!

ถังเฉาสีหน้าเย็นชา สายตาที่จับจ้องมองบ้านเหวินเหมือนมองดูซากศพเท่านั้น

พวกเขาคิดว่าแบ็คของตนคือหลินชิงเสว่ แต่กลับไม่รู้เลยว่า ตัวเขาเองนี่แหละที่เป็นแบ็คใหญ่ที่สุด

ซ่งหมิงเวยแอบบ่นในใจ ยิ่งคิดยิ่งดีใจที่ตอนแรกตนยอมศิโรราบให้ถังเฉา

ห้าปีก่อนซ่งหรูอี้ลูกผู้พี่ของเขาเคยประกาศคำพูดอหังการ์ออกมาคำหนึ่งว่า

ใครตามฉันอยู่ ใครขวางฉันตาย!

ตอนนี้ดูแล้ว ถังเฉาเหมาะกับคำพูดนี้มากกว่า---ญาติสนิทมิตรสหายทั้งหมดของถังเฉา รวมถึงลูกน้องต่างมีชีวิตที่ดี ส่วนศัตรูของถังเฉากลับตายอย่างอนาถ!

“อย่าร้อนรน ประธานบริษัทที่ร่วมงานทั้งหมดอยู่ที่นี่หมดแล้ว ไปถามให้แน่ชัดสิ!”

เหวินหนานเฉิงไม่ได้ร้อนรนเลิกลั่กไปเพราะเหตุนี้ ไม่นานเขาก็สงบจิตใจได้และสั่งการลงไป

งานแต่งเหวินเหวินเฉิน บ้านเหวินก็เชิญบริษัทที่ร่วมธุรกิจคู่ค้าทั้งหมดมาร่วมงานนี้ด้วย ประธานบริษัทที่เคยเซ็นสัญญาไปก่อนหน้านี้ได้รับเชิญหมดแล้ว

เหวินหนานเฉิงกับเหวินเหวยเฉินพาคนจำนวนมากมายืนหน้าประธานพวกนั้น

“ทุกท่านที่อยู่ที่นี่ล้วนเคยดื่มกับผมเหวินหนานเฉิงมาทั้งนั้น จะเรียกว่าเป็นพี่น้องก็ไม่แปลก บ้านเหวินของผมทำอะไรให้ทุกท่านไม่พอใจหรือ?” เหวินหนานเฉิงถามสีหน้าเย็นชา

“ไม่ได้ทำหรอก” ประธานแต่ละคนส่ายหัวรัวๆ

“งั้นทำไมจู่ๆถึงถอนเงินลงทุน ทำให้บ้านเหวินของผมเข้าสู่สถานการณ์คับขันเช่นนี้!” เหวินหนานเฉิงตะคอกดัง

ประธานแต่ละคนยิ้มเย็นพูดอย่างไม่แคร์ว่า “คำถามนี้คงต้องถามคุณเองแล้วล่ะ ลองคิดดูสิว่าไปเตะตาปลาใครหรือทำให้คนใหญ่คนโตคนไหนที่ไม่ควรแตะต้องได้ไม่พอใจหรือเปล่า”

“คนใหญ่คนโตที่ไม่ควรแตะต้อง?”

เหวินหนานเฉิงและเหวินเหวยเฉินสบตากันหนึ่งที เพื่อเข้าสู่ตลาดหมิงจู พวกเขาลดเกียรติ์และศักดิ์ศรีลงมาเยอะมาก จะไปเตะตาปลาใครได้ยังไงกัน?

ถ้าจะมีจริงๆ ก็คือถังเฉาที่โดนบ้านหลินไล่ออกไป และตอนนี้คิดจะชิงตัวเจ้าสาวนั่นล่ะ

แต่ว่า ต่อให้ถังเฉาแต่งงานกับหลินชิงเสว่จริง แค่ลี่จิงกรุ๊ปทำอะไรพวกเขาไม่ได้หรอกมั้ง?

ในตอนนี้เอง หูอีซานและเจิงเทียนเสียงพาคนของสมาคมการค้าหงยิงจำนวนมากเดินเข้ามา

อำนาจทั้งหมดในหมิงจูมองกันตาถลน ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด คนสมาคมการค้าหงยิงมากันมากขนาดนี้ จะมาทำอะไรกัน?

“เหวินหนานเฉิง ลูกชายนายแต่งงานทั้งที ผมแวะมาดื่มเหล้ามงคลซักแก้วคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม?”

หูอีซานเทเหล้าให้ตัวเองหนึ่งแก้ว พูดเสียงเย็น

“หูอีซาน แกนี่เอง!”

เหวินหนานเฉิงเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ สายตามาดร้ายพุ่งไปที่หูอีซานพลางตะคอกเสียงดัง

หูอีซานหัวเราะร่วน “นายคิดมากไปแล้ว ผมไม่มีความสามารถขนาดนั้นหรอก!”

เหวินหนานเฉิงขมวดคิ้วหนักขึ้น เขาพูดไม่ผิด ถึงหูอีซานจะเป็นคนรวยอันดับต้นของหมิงจู แต่ในสมาคมการค้าหงยิง ก็เป็นแค่สมาชิกระดับต้น ส่วนเขาเหวินหนานเฉิงกำลังจะได้เลื่อนขึ้นเป็นสมาชิกระดับกลางอยู่แล้ว

ด้านตำแหน่ง หูอีซานเทียบชั้นตนไม่ได้เลย

“งั้นจะเป็นใครล่ะ?”