เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 244

ปฏิกิริยาของพ่อดูผิดปกติพอสมควร ทำให้ถังเฉาใส่ใจอยู่บ้าง รวมกับประสบการณ์การแต่งงานที่ไม่ดีก่อนหน้านี้ ไม่ยากที่จะเดาเบาะแสบางอย่างออก

หลินชิงเสว่เองก็มึนงงนิดหน่อย นึกไม่ถึงว่าหลินเจิ้นสงจะถามถึงหยกห้อยโบราณและเรียบง่ายที่ดูไม่สะดุดตาขนาดนี้ขึ้น แต่ไม่นานเธอก็ยิ้มอ่อนๆ

“คุณคงหมายถึงอันนี้ เป็นตอนที่หนูเกิด คุณพ่อของหนูให้หนูมาค่ะ”

ในปากหลินเจิ้นสงพูดอ้ำๆ อึ้ง” สีหน้ายิ่งซีดเซียวลง “คุณพ่อของเธอ ชื่ออะไร?”

พูดถึงเรื่องนี้ ในสายตาหลินชิงเสว่มีแววตาที่รำคาญแวบผ่าน หน้าตาดูไม่พอใจ

แต่ยังตอบไป “เขาชื่อหลินรั่วหวีค่ะ ตอนนี้อยู่ที่เยี่ยนจิง”

“งั้นเหรอ......”

เวลานี้หลินเจิ้นสงได้สติกลับเข้ามาจากอาการตื่นตกใจ มุมปากเต็มไปด้วยความขมขื่น

“พ่อคะ ถ้าพ่อชอบหยกห้อยชิ้นนี้ หนูจะให้พ่อไปค่ะ”

“ไม่ต้องๆ.......”

หลินเจิ้นสงรีบส่ายๆ ทันใดนั้น เขาตะลึงค้างอยู่ที่เดิม

จากนั้นสั่นเบาๆ ไปทั้งตัว มองหลินชิงเสว่ด้วยสายตาที่คาดไม่ถึงเต็มที่ “เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ?”

“พ่อไงคะ”

หลินชิงเสว่ทำหน้าตาจริงจัง “คุณเป็นพ่อของถังเฉา ส่วนหนูกับถังเฉาก็แต่งงานกันแล้ว คุณก็คือพ่อของหนูเหมือนกัน”

หลินเจิ้นสงมองถังเฉาด้วยสายตาอึ้งทึ่งอยู่นาน จากนั้นสีหน้าแดงขึ้นด้วยความตื่นเต้น “ดี ดี ดีสิ!”

เขาพูดคำว่าดีสามรอบติดๆ พอจะดูออกว่าเขาดีใจมากแค่ไหน หลินชิงเสว่กลับสงสัยในใจ ตนเองไม่ใช่เพียงแค่เรียกเขาว่า'พ่อ'เองเหรอ มีอะไรน่าดีใจขนาดนี้เชียวเหรอ?

ถังเฉาอุ้มถังเสี่ยวลี้ที่หลับเอาไว้ มองหลินชิงเสว่อย่างลึกซึ้งทีหนึ่งแล้ว

เขามองความรู้สึกพิเศษที่หลินเจิ้นสงมีต่อหลินชิงเสว่ออก นี่ไม่ได้มองแค่ลูกสะใภ้ธรรมดาแค่นี้เด็ดขาด ย่อมผสมด้วยปัจจัยที่ซับซ้อนยิ่งกว่า

การคาดเดาที่กล้าหาญมากอย่างหนึ่งเผยขึ้นมาในใจของถังเฉา ต่อให้เป็นเขา จิตใจยังสั่นสะท้านเช่นกัน

แต่ว่าเขาไม่ได้พูดออกมา เพราะเรื่องนี้พัวพันไปกว้างมาก แม้กระทั่งจะเชื่อมโยงไปถึงอิทธิพลของเยี่ยนจิงที่ดีเลวผสมปนเปด้วยกัน

ที่ยิ่งสำคัญคือมีความเป็นไปได้มากว่าหลินชิงเสว่จะพังทลายเพราะเหตุนี้

“พ่อคะ พ่อเป็นอะไรแล้ว ยิ้มดูมีความสุขขนาดนี้?”

เวลานี้ หลินฉ่ายเวยเดินออกมาจากในห้องคนไข้ มองหลินเจิ้นสงด้วยหน้าตาสงสัย

“ไม่เป็นไร”

หลินเจิ้นสงเช็ดน้ำตาในเบ้าตาแล้ว ทันใดนั้นกอดหลินฉ่ายเวยไว้เบาๆ พลางพูดว่า “ฉ่ายเวย ไม่ว่าต่อไปเกิดเรื่องอะไรขึ้น ลูกยังเป็นลูกสาวของพ่อ พ่อจะปกป้องลูกให้ดี”

“รู้แล้วค่ะพ่อ อายุปูนนี้แล้ว มาทำขนลุกอะไรแบบนี้กัน......”

หลินฉ่ายเวยปล่อยให้หลินเจิ้นสงกอดไว้ พูดแบบหน้าแดงเต็มไปหมด

ระหว่างที่แยกออกจากกัน หลินฉ่ายเวยมาตรงหน้าของหลินชิงเสว่ โค้งตัวลงต่ำทีหนึ่ง “พี่หลิน ก่อนหน้านี้เป็นฉันที่ประจบสอพลอมากเกินไป ทำเรื่องไม่ดีกับพี่เอาไว้มากมาย พี่คงไม่ชอบฉันเพราะเหตุนี้ อยู่ที่นี่ ฉันขอโทษพี่นะคะ”

หลินชิงเสว่ส่ายหน้า “คนเราไม่ใช่นักบุญ มีใครไม่เคยทำผิดพลาดกันบ้าง นี่ต่างหากถึงเป็นเธอที่แท้จริงที่สุด”

ในที่สุด ถังเฉาทั้งครอบครัวสามคนก็อยู่ระหว่างทางกลับหมิงจู

เขาไม่ได้นั่งรถโรลส์-รอยซ์คันนั้นของเฟิ่งหวง แต่ขับรถบีเอ็มดับเบิลยูคันนั้นที่หลินชิงเสว่ขับมา หลินชิงเสว่นั่งอยู่ที่ตำแหน่งข้างคนขับ ในอ้อมอกกอดถังเสี่ยวลี้ที่หลับปุ๋ยอยู่

ถังเฉาขับรถพลางมองหลินชิงเสว่ด้วยสายตาที่อ่อนโยนไปด้วย

“มองอะไร?”

สังเกตเห็นสายตาของถังเฉา หลินชิงเสว่จึงขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะถามไป

“มองคุณที่ดูดีจริงๆ” ถังเฉายิ้มตอบ

“อันธพาล”

หลินชิงเสว่ยากที่จะยิ้มแล้ว มองถังเฉาแวบหนึ่ง “คุณในวันนี้ ดูผ่อนคลายกว่าแต่ละวันที่ผ่านมานะ”

“งั้นเหรอ?”

หลินชิงเสว่ถูๆ จมูก หัวเราะแบบไม่มีเสียง “ประมาณว่าเป็นเพราะคุณเปิดเผยความสัมพันธ์ของพวกเราล่ะมั้ง”

เปิดตัวความสัมพันธ์ เป็นความปรารถนาอย่างหนึ่งของถังเฉาจริง

ไม่พูดถึงว่าหลังจากที่ความสัมพันธ์เปิดเผย คนภายนอกจะมีท่าทีอวยพรแสดงความยินดีกับพวกเขาสองคนหรือไม่ สำหรับถังเฉานั้น นี่คือการให้เกียรติอย่างหนึ่ง

ข่าวหน้าหนึ่งของหมิงจูในวันพรุ่งนี้ พวกเขาสองคนยังคงยึดครองพื้นที่พาดหัวข่าวอยู่กระมัง