เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 251

คำพูดของเสิ่นชิงหยุน เต็มไปด้วยความหมายข่มขู่แบบเข้มข้นมาก

ถังเฉากลับไม่มีความรู้สึกอะไร ต่งวี่ซู่มีสีหน้าอึมครึมจนเหงื่อแตกเต็มไปหมด

คนอื่นๆ ของตระกูลต่งยิ่งตกใจจนตาค้างกันหมด สั่นเทาไปทั่วตัวอย่างรุนแรง

ถึงแม้เสิ่นชิงหยุนจะขยายตัว กลับมีเหตุผลของการขยายตัว

ฮุบกิจการส่วนหนึ่งของตระกูลต่ง ทำให้ตระกูลเสิ่นที่เดิมยิ่งใหญ่เกรียงไกรอยู่แล้วยิ่งเหมือนเสือติดปีก บอกว่าเป็นตระกูลยักษ์ใหญ่อันดับหนึ่งของหมิงจูก็ไม่เกินจริง

ตระกูลซ่งยังเหลืออยู่แค่ในนาม มีเพียงซ่งหรูอี้รับหน้าที่คนเดียว ตระกูลเหยียนรั้งท้ายรอจังหวะโจมตี ตระกูลต่งยิ่งขาดต่งหนานหลิ่ง และต่งอี้สิงสองคนนี้ไป ยังต่อต้านตระกูลเสิ่นได้ที่ไหน?

“เป็นยังไงบ้าง คุณถัง?”

เสิ่นชิงหยุนมองถังเฉา หัวเราะเสียงดังถาม “ตระกูลเสิ่นของผมเอาความจริงใจออกมาแล้ว คุณว่ายังไง ก็ต้องให้ผมเห็นความจริงใจของคุณด้วยไหม?”

“นายไปได้แล้ว”

ถังเฉาพูดกับเสิ่นชิงหยุนอย่างกะทันหัน

“อะไรนะ?”

ได้ยินแบบนั้น เสิ่นชิงหยุนตะลึงก่อนทันที มองถังเฉาแบบไม่เข้าใจ

“ให้แกออกไปจากตระกูลต่งแบบมีชีวิตรอด นี่คือความจริงใจมากที่สุดที่ฉันแสดงออกมาแล้ว”

น้ำเสียงถังเฉานิ่งเฉย ชี้ไปยังประตูใหญ่ของตระกูลต่ง

ชั่วขณะนั้น พลังดุร้ายในสายตาเสิ่นชิงหยุนปะทุขึ้น พูดจาแบบแอบดูน่ากลัว “ดูแล้วนายไม่คงรู้จักผิดชอบชั่วดี อยากเป็นปฏิปักษ์กับตระกูลเสิ่นของฉัน......”

หลังคำพูดนี้จบลง ถังเฉาหรี่ตาแบบไม่พอใจ ยื่นสองนิ้วออกมา

“ข้อแรก มีบางเรื่อง ฉันไม่พูดก็ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่รู้ พวกแกตระกูลเสิ่นแอบทำอะไรลับหลัง ฉันเข้าใจแจ่มแจ้งหมดแล้ว”

“ข้อสอง......ตระกูลเสิ่นกระจอกๆ กล้ามากำเริบต่อหน้าฉัน รุ่งเรืองถึงขีดสุดย่อมตกต่ำลงมา ฉันคือคนที่จะนำความตกต่ำมาให้พวกแก!”

พูดมาถึงตอนท้าย บนตัวถังเฉาระเบิดท่วงท่าของนักบู๊ออกมาทันใด ดึงดูดผู้คนในรัศมียี่สิบเมตร ขาทั้งสองสั่นเทา หมอบอยู่แทบเท้าของถังเฉา

ต่งวี่ซู่ก็หมอบลงบนพื้น แหงนหน้ามองภาพด้านหลังของถังเฉา สีหน้าสั่นสะท้าน

นี่ถึงเป็นลักษณะของผู้แข็งแกร่ง นี่ถึงเป็นราชาที่แท้จริง

เสิ่นชิงหยุนมีอาการตื่นตกใจชั่วขณะหนึ่ง แต่ไม่นานก็ฟื้นกลับสู่ปกติ สีหน้าอึมครึม “งั้นนายพูดมาสิ ตระกูลเสิ่นของฉันทำอะไร?”

“นักฆ่าที่มาลอบฆ่าฉันกลางทางคนนั้น ความจริงเป็นพวกแกตระกูลเสิ่นส่งมาสินะ? คิดว่าสามารถเพิ่มความบาดหมางของฉันกับตระกูลต่งได้ รอเอาผลประโยชน์ไปครอง”

ถังเฉามองเสิ่นชิงหยุนด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะบอกไป

เรื่องมาถึงตรงนี้ เสิ่นชิงหยุนจึงไม่ปิดบังอีกต่อไป ส่งเสียงหัวเราะบ้าคลั่ง “เดิมทีอยากปิดต่อไปตลอด แต่ในเมื่อโดนแกจับได้แล้ว งั้นฉันก็ไม่ซ่อนแล้ว”

“น่าเสียดาย นักฆ่าเป็นฉันหามา ทรัพย์สินของตระกูลต่งก็เป็นตระกูลเสิ่นฮุบไป แกกับตระกูลต่งเป็นแค่หมากตัวหนึ่งบนเส้นทางอันรุ่งโรจน์ของตระกูลเสิ่น”

“ตระกูลเสิ่นรุ่งเรืองขึ้น เป็นเรื่องธรรมดา ถึงแม้จะถูกแกรู้ความจริงเข้า แล้วยังไงล่ะ? ฉันให้โอกาสกับแกอีกครั้ง ยอมอยู่ใต้อำนาจหรือตาย!”

เผชิญหน้ากับเสิ่นชิงหยุน ถังเฉากลับหัวเราะเบาๆ “ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าพวกแกตระกูลเสิ่นคิดอะไร จะไม่เตรียมพร้อมไว้ได้ยังไงกัน?”

“แกเป็นเด็กกำพร้าในตระกูลเล็กๆ คนหนึ่ง มีอะไรเตรียมไว้ได้?”

สายตาเสิ่นชิงหยุนเหยียดหยาม พูดจาดูถูก “ที่พึ่งทั้งหมด ไม่ใช่พึ่งหลินชิงเสว่ผู้หญิงที่รวยมากคนนั้นเองเหรอ ตระกูลเสิ่นของฉันอยากให้ลี่จิงกรุ๊ปล้มละลาย นั่นก็เพียงแค่เรื่องกระดิกนิ้วมือเท่านั้น”

คำพูดของเสิ่นชิงหยุนทำให้ต่งวี่ซู่จมสู่การครุ่นคิดแล้ว

ชั่วเวลาไม่นานนัก เขาก็เหมือนกับทุกคน ล้วนคิดว่าถังเฉาเป็นเพียงเด็กกำพร้าที่ตระกูลเล็กๆ ยังสะบัดทิ้ง ผลสุดท้ายล่ะ?

ซ่งเทียนซานกลายเป็นผัก ต่งอี้สิงตายแล้ว ตระกูลเหวินพังทลายลง

ส่วนถังเฉายังคงมีชีวิตอยู่ดี มีความสุขเต็มอิ่ม

พึ่งพาเพียงแค่หลินชิงเสว่เหรอ?

ต่งวี่ซู่ไม่เชื่อ

หากเสิ่นชิงหยุนไม่มีทางเข้าใจเรื่องราวนี้ออกมาได้ อย่างนั้นสักวันหนึ่ง เขาคงได้เดินตามหลังคนเหล่านี้ไป