เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 266

ดวงตาของถังเฉาเปลี่ยนไปล้ำลึกขึ้นมา แม้กระทั่งในสายตายังมีความว่างเปล่าแวบผ่าน

หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน เขามองทางหลินชิงเสว่ สีหน้าเคร่งขรึม “คุณอยากกลับไปเหรอ?”

หลินชิงเสว่พยักหน้าหนักแน่น ขณะเดียวกันสายตายังมีความรู้สึกผิดในใจ “ฉันรู้ว่านี่ดูเอาแต่ใจมาก แต่ว่าฉันสามารถไม่สนใจไยดีที่เยี่ยนจิงได้ แต่ก็ไม่สามารถขอร้องให้จ้าวหยูนทำแบบนี้ได้ ไม่อย่างนั้นมันจะไม่ยุติธรรมต่อเธอ----”

“ผมเข้าใจ เยี่ยนจิงไม่เพียงเป็นบ้านของเธอ แต่ยิ่งเป็นบ้านของคุณด้วย”

ไม่รอให้หลินชิงเสว่พูดจบ ถังเฉาแสดงจุดยืนของตนเองออกมา สายตาที่มองทางหลินชิงเสว่มีความละมุน

“งั้นก็กลับไปเถอะ ผมจะไปด้วยกันกับคุณเอง”

หลินชิงเสว่ประทับใจต่อถังเฉาจนสับสนถึงที่สุด แต่ก็ยังส่ายหน้า “ฉันให้คุณเอาตัวไปในที่อันตรายไม่ได้หรอก”

คำตอบของหลินชิงเสว่ไม่เกินกว่าความคาดหมายของถังเฉา เพียงแต่สายตาที่มองทางเธอยิ่งเพิ่มความอ่อนโยน

เยี่ยนจิงเป็นใจกลางของเซี่ยกั๋ว อิฐก้อนเดียวยังสามารถทุบคุณชายที่มีเบื้องหลังหนาลึกสองคนออกมาจากน้ำลึกได้ ส่วนตระกูลของเธอนั้น ยิ่งเป็นตระกูลยักษ์ใหญ่มีเอกลักษณ์ที่ตั้งตระหง่านอยู่บนยอดของเซี่ยกั๋ว----ตระกูลหลวงในเยี่ยนตู

คนกลุ่มนั้นต่างหากถึงเป็นผู้ปกครองที่แท้จริง ควบคุมธุรกิจทุกอย่างของเมืองเยี่ยนจิง ใครก็ไม่กล้าอกตัญญูต่อพวกเขา มิฉะนั้นมีเพียงตายทางเดียว

ซ่งหรูอี้ของตระกูลซ่งกับตระกูลหลวงในเยี่ยนตูมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นซับซ้อน ดึงดูดการจับจ้องของผู้คนเช่นนี้ ทว่าหลินชิงเสว่กลับเป็นเจ้าหญิงของตระกูลหลวงในเยี่ยนตู สถานะยิ่งสูงศักดิ์ไร้ที่เปรียบ

แต่เพราะสาเหตุบางอย่าง หลินชิงเสว่จึงตัดขาดกับตระกูลหลวงในเยี่ยนตู แยกออกจากตระกูลหลวง ยิ่งมาแต่งงานเป็นสามีภรรยากับถังเฉา คลอดถังเสี่ยวลี้ออกมา แตะเส้นแบ่งของตระกูลหลวงในเยี่ยนตูมากขนาดนี้ พวกเขาจึงไม่อนุญาตให้หลินชิงเสว่แต่งงานกับผู้ชายที่ต่ำต้อยเช่นนี้

ถังเสี่ยวลี้ ถูกมองว่าเป็น'ลูกนอกสมรส'

ครั้งนี้ถังเฉาตามหลินชิงเสว่ไปเยี่ยนจิงด้วยกัน คนของตระกูลหลวงจะต้องไม่ปล่อยถังเฉาไปแน่ ไม่แน่ว่าแม้แต่ถังเสี่ยวลี้คงลงมือไปด้วย หลินชิงเสว่ไม่อยากให้โศกนาฏกรรมแบบนี้เกิดขึ้น

แต่ทว่าถังเฉากลับหัวเราะ พูดว่า “ผมไม่ไปได้ยังไงกัน? จะพูดยังไงคุณก็เป็นภรรยาของผม ภรรยาเดินทางไกล มีอย่างที่ไหนสามีไม่ตามไปด้วยกัน?”

“ถังเฉา คุณไม่ต้อง----”

“คุณไปเยี่ยนจิงคนเดียว ผมจะวางใจได้ยังไง? เสี่ยวลี้ยอมปล่อยให้คุณไปได้ที่ไหน?”

รอยยิ้มบนหน้าถังเฉาลดลงไปทีละนิด เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมจริงจัง

ระหว่างคิ้วทั้งสองยิ่งมีความหมายอาฆาตแค้น

หลินชิงเสว่สั่นไปทั่วตัว มองถังเฉาแบบคาดไม่ถึง

มองๆ อยู่ ดวงตาของเธอก็แดงแล้ว

เป็นแบบนั้นจริงๆ หากหลินชิงเสว่ไปเยี่ยนจิงคนเดียว ต้องเจอเสี่ยงอันตรายรอบด้าน ถังเฉาคงไม่วางใจ ถังเสี่ยวลี้ก็คงทำใจไม่ได้

แต่ว่าเธอไม่มีวิธีแล้ว เธอไม่สามารถพาถังเฉาและถังเสี่ยวลี้ไปด้วยได้ เธอต้องพยายามสุดกำลังเพื่อรักษาครอบครัวที่ได้มาไม่ง่ายนี้เอาไว้ นึกถึงจุดนี้ หัวใจของเธอแข็งขึ้นไม่น้อย

แต่ทว่าประโยคต่อไปของถังเฉากลับตีหัวใจที่ไม่ง่ายที่จะแข็งขึ้นมาของเธอให้แตกละเอียดถึงที่สุด

“คุณบอกผมมา หลังจากคุณกลับไปที่เยี่ยนจิงคนเดียว คนเหล่านั้นจะทำยังไงกับคุณ?” สีหน้าเขาอึมครึม

หลินชิงเสว่เงียบไปพักหนึ่ง ส่ายหน้าตอบว่า “ฉันไม่รู้ แต่พวกเขาน่าจะบังคับฉันให้แต่งงานกับผู้ชายคนอื่นล่ะมั้ง”

“ถูกต้อง พวกเขาจะบีบให้คุณแต่งงานกับผู้ชายอื่น คุณคิดว่าผมจะยอมเหรอ?”

ในสายตาถังเฉามีแรงอาฆาตแค้นปะทุ “ดังนั้นผมไม่ไปไม่ได้ ต่อให้เป็นคนในตระกูลคุณ ใครคิดจะแยกพวกเราออก นั่นคือศัตรูของผม!”

“ผมรู้ว่าตระกูลของคุณยิ่งใหญ่มาก บางทีพลังอิทธิพลของพวกเขาอาจปกคลุมทั้งประเทศ บางทีสิ่งที่พวกเรามองเห็นอยู่ในตอนนี้ อาจเป็นเพียงมุมหนึ่งของภูเขาน้ำแข็ง แต่เพราะพวกเขายิ่งใหญ่เกรียงไกร ผมถึงต้องประนีประนอม ปล่อยให้คุณแต่งงานกับคนอื่นอย่างนั้นเหรอ? นี่เป็นไปไม่ได้”

สายตาถังเฉาเฉียบขาด น้ำเสียงฮึกเหิม “ผมจะไม่ถอย คนที่ควรถอยคือพวกเขา”

“ผมไม่เพียงไปเยี่ยนจิงเป็นเพื่อนคุณ ยังจะพาลูกสาวของพวกเราไปด้วยกันอีก ถ้าพวกเขาอยากแยกพวกเราออกจากกัน ผมจะพาพวกคุณไปเยือนถึงหน้าประตูบ้านเขา ตบหน้าพวกเขาแรงๆ----มีผมอยู่ จะไม่มีใครกล้าแตะต้องคุณกับเสี่ยวลี้ได้แม้แต่ปลายขน!”

คำพูดนี้พูดได้อย่างบ้าคลั่งไร้ที่เปรียบ ไม่เห็นตระกูลหลวงในเยี่ยนตูอยู่ในสายตาโดยสิ้นเชิง

หลินชิงเสว่สั่นไหวจนพูดอะไรไม่ออก เพียงแค่มองเขาแบบอึ้งๆ