เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 270

คนเหล่านี้ล้วนเป็นบอดี้การ์ดของตระกูลหวาง ถึงแม้ว่าลักษณะภาพรวมจะสู้ตระกูลต่ง ตระกูลเสิ่น ตระกูลยักษ์ใหญ่ระดับนั้นไม่ได้ แต่ยังสามารถสกัดกั้นฟางหย่าและถังชิงเหอผู้หญิงบอบบางสองคนไว้ได้

ตอนนี้พวกเธอค่อยๆ ถอยหลัง มองหวางหมิ่นเหวินและลูกชายด้วยสีหน้าซีดเซียว “ทุกอย่างนี้เป็นเหตุการณ์ที่แกวางแผนไว้”

“ถูกต้อง เขามีความแค้นกับตระกูลหวางของฉันมานาน ฉันจะคืนดีกันได้ยังไง?”

หวางหมิ่นเหวินดื่มเหล้าไปด้วย ยิ้มพูดแบบไม่สนใจไปด้วย “แต่ว่าภรรยาของเขาคือหลินชิงเสว่ ต่อให้เป็นฉัน ก็ต้องชั่งน้ำหนักดู ดังนั้นฉันเลยนึกถึงแผนการอันนี้ขึ้นมา งานเลี้ยงฉลองนี้ เดิมทีเป็นแผนการที่ฉันทำเพื่อแก้แค้นถังเฉา”

“แกต่ำทรามมาก!”

ฟางหย่าถลึงตาใส่หวางหมิ่นเหวินแบบหน้าตาโกรธเคืองเต็มที่ ร่างกายกลับคุ้มครองถังเฉาเอาไว้ด้านหลังไม่ขยับ

“ต่ำทราม? ฮ่าๆ ขอบใจที่ชม!”

หวางหมิ่นเหวินหัวเราะยกใหญ่ “เดิมทีอยากดึงหลินชิงเสว่ให้ติดร่างแห่มาด้วย หล่อนเก่งกาจแค่ไหน ก็เป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง อยากจะทำลายหล่อนยังง่ายมาก น่าเสียดายที่หล่อนไม่ได้มา แต่ปัญหาไม่ได้มากเท่าไร อย่างไรเสียเป้าหมายของฉันก็เป็นเพียงถังเฉาคนเดียว!”

ถังชิงเหอนั่งลงดังตุบที่ข้างกายฟางหย่า มองฝ่ามือของตนเอง บ่นพึมพำกับตนเอง “เป็นฉัน ทำลายคุณถัง......”

“ไม่ผิด ถังเฉามีวันนี้ได้ เธอมีคุณูปการอันใหญ่หลวง”

หวางเยี่ยมาที่ตรงหน้าของถังชิงเหอ มองหล่อนจากบนลงล่าง “ถ้าพวกเราเคารพเหล้าให้เขาไป เขาจะต้องระวังมากแน่ แต่เธอจะไม่เป็นไร เพราะเขาชื่นชมเธอมาก จะต้องนึกไม่ถึงว่าในเหล้าที่เธอเอาไปเคารพเขาจะใส่ยานอนหลับไป”

“เขาเป็นคนที่ฝึกการต่อสู้มา เพื่อป้องกันเขาตื่นขึ้นมา ฉันยังตั้งใจเพิ่มปริมาณยาเป็นพิเศษด้วย ไม่นอนไปสิบกว่าชั่วโมง เขาจะไม่ตื่นมาแน่ ดังนั้นพวกเธอไม่ต้องหวังว่าเขาจะตื่นมาได้ ฮ่าๆๆๆ......”

พูดมาถึงช่วงหลัง หวางเยี่ยหัวเราะขึ้นมา สายตาอดมองไปบนหน้างดงามของถังชิงเหอและฟางหย่าโดยอัตโนมัติไม่ได้ เลียริมฝีปากแล้ว

ถ้าสามารถครอบครองสาวงามสองคนในคืนหนึ่งได้ งั้นชาตินี้ไม่มีอะไรต้องเสียใจอีก

“ขอโทษ ขอโทษ......”

ร่างกายถังชิงเหอสั่นเทาอย่างรุนแรง ปิดหน้าไว้พูดขอโทษกับฟางหย่าติดๆ กัน

“คุณถัง นี่ไม่เกี่ยวกับคุณเลย เป็นพวกเขาที่ไร้จิตใจกัน”

ฟางหย่าโอบถังเฉาไว้แน่น พูดปลอบใจสักหน่อย ทันใดนั้นกัดฟันมองทางหวางหมิ่นเหวินและหวางเยี่ย “พวกแกทำขนาดนี้ ไม่กลัวโดนกรรมตามสนองเหรอ?”

“กรรมตามสนอง? ฮ่าๆๆ......”

หวางเยี่ยเหมือนได้ยินเรื่องตลกอะไรที่น่าขำเข้า หัวเราะแบบเพิ่มความคลุ้มคลั่ง

แวบหนึ่ง เสียงหัวเราะหยุดลงฉับพลัน สีหน้าหวางเยี่ยเย็นชา “ขอโทษนะ ฉันไม่เคยเชื่อเรื่องล้อเล่นนี้ โดยเฉพาะเธอคิดว่ามีแค่ฉันกับพ่อสองคนที่อยากให้เขาตายเหรอ?”

หลังจากคำพูดนี้ออกมา ฟางหย่ากับถังชิงเหอเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ เงยหน้าขึ้นมองหวางเยี่ยทันที

“เสี่ยวเยี่ย เกือบได้เวลาแล้ว ควรให้'บรรดาแขก'ออกมาได้แล้ว”

หวางหมิ่นเหวินดื่มไวน์ชั้นดีในแก้วจนหมดในทีเดียว ยิ้มกริ่มบอก “พวกเขาน่าจะรอไม่ไหวแล้ว”

“ครับ คุณพ่อ”

หวางเยี่ยรับปากไป จากนั้นออกไปจากงานเลี้ยงแล้ว

สิบนาทีต่อมา จึงพาคนกลุ่มใหญ่ที่ลักษณะท่าทางดุดันเดินเข้ามา

เห็นใบหน้าคนเหล่านี้ ฟางหย่าและถังชิงเหอสีหน้าซีดขาวลง ร่างกายสั่นเทารุนแรงขึ้นมาด้วย

พวกเขาล้วนเป็นศัตรูที่เคยมีความแค้นกับถังเฉาเมื่อสมัยก่อน

ส่วนมากฟางหย่าและถังชิงเหอไม่รู้จัก แต่มีสองคนที่พอรู้จัก

คาดไม่ถึงว่าเป็นคุณชายตระกูลฉางที่ถูกฆ่ายกครัว ฉางเซ่าเฟิงและฉางเว่ย

ฉางเซ่าเฟิงใช้ไม้เท้าค้ำยัน เดินเหินแปลกๆ เนื่องจากเคยโดนเฟิ่งหวงถีบจนเส้นเลือดขาขาด

ส่วนฉางเว่ยยิ่งย่ำแย่กว่า ร่างกายอ่อนปวกเปียก ราวกับสูญเสียกระดูกไปทั้งตัว เหมือนหนอนแก้วที่ทำได้เพียงคลานเอา และไม่สามารถเดินเหิน

เขาเคยพยายามลักพาตัวหลินชิงเสว่ แต่เนื่องจากข่าวคราวผิดพลาด จึงลักพาตัวหลินจ้าวหยูนไปแทน ถูกถังเฉาทำกระดูกหักไปทั้งตัว รวมทั้งกระดูกสันหลัง ชาตินี้ไม่สามารถเดินได้ ได้แต่คลานเหมือนสัตว์ต่ำต้อย

คนอื่นๆ ฟางหย่ากับถังชิงเหอไม่รู้จัก แต่พวกเธอรู้ว่าจะต้องเป็นคนที่มาแก้แค้นถังเฉาแน่

“ฉันจะแนะนำให้พวกเธอรู้จักแขกคนสำคัญเหล่านี้สักหน่อย”

หวางหมิ่นเหวินอารมณ์ดีมาก ชี้ไปยังกลุ่มคนด้านหลังหวางเยี่ยบอกว่า “คุณชายสองท่านของตระกูลฉาง พวกเธอคงรู้จักกันแล้ว ไม่ต้องแนะนำ เริ่มจากนายท่านเจิ้ง----”

เขาชี้ไปยังคนที่อายุมากที่สุดในกลุ่ม ผู้อาวุโสผมหงอกและพูดว่า “ท่านนี้คือผู้นำของตระกูลเจิ้งเมืองซ่างเฉิง นายท่านเจิ้ง หลังจากที่รู้แผนการนี้ ก็รีบเข้าร่วมกับฉันอย่างไม่ลังเลสักนิด”

“ตระกูลเจิ้งของเมืองซ่างเฉิง?”

ฟางหย่ามองเจิ้งเทียนเฉิงด้วยสายตาตื่นตระหนก เธอเคยได้ยินตระกูลเจิ้ง เป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเมืองหมิงจู คาดไม่ถึงเพราะถูกถังเฉาฆ่ายกครัว

“เขาไม่เพียงฆ่าตระกูลเจิ้งของฉันยกครัว ยังบีบหลอกฉันใช้ปืนยิงหลานชายคนเดียวของฉันตายกับมือตัวเอง ฉันจะไม่ปล่อยเขาไปเด็ดขาด”

ผมหงอกเจิ้งเทียนเฉิงปลิวขึ้น ในสายตามีความแค้นเคืองอย่างหนักหน่วง มองถังเฉาที่อยู่ด้านหลังฟางหย่า เสียงหนาวเหน็บ