เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 286

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง รถ Lincoln แบบยาวคันหนึ่งก็ถึงใต้ตึกของจวี้เฟิงกรุ๊ป

ตอนนี้เป็นเวลาเลิกงาน ตรงหน้ามีพนักงานหนุ่มสาวมากมายที่เลิกงาน แต่ว่า รปภ.ของจวี้เฟิงกรุ๊ป ก็เห็นหูอีซานในทันที

รอยยิ้มประชดประชันปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา “คนนั้นที่ถูกตระกูลหูไล่เป็นคนไร้บ้านกลับมาอีกแล้ว”

ถ้าเรื่องนี้ถูกลือออกไป จะต้องทำให้ผู้คนตกใจแน่นอน หูอีซานผู้รวยอันดับหนึ่งของหมิงจู ในสายตาของตระกูลแห่งเมืองเจียงเฉิง กลับไม่ถูกต้อนรับ แม้แต่รปภ.ยังดูถูกเขา

“รวยอันดับหนึ่งของหมิงจูแล้วยังไง? ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อเขายกสมบัติทั้งหมดก่อนจะตายให้กับเขา เขาจะเอาเงินทุนที่ไหนมาทำธุรกิจ?”

รปภ.อีกคนก็มองหูอีซานด้วยสายตาเยาะเย้ย

บทสนทนาของพวกเขา หูอีซานไม่ได้ยิน ตอนนี้ เขากำลังรีบวิ่งมาเปิดประตูให้กับอีกคน

ภาพนี้เองก็ทำเอารปภ.สองคนตกใจ

คนทั้งบ้านตระกูลหูต่างก็รู้ถึงเรื่องของบ้านหูอีซาน แต่ไม่ว่ายังไง หูอีซานก็เป็นถึงเศรษฐีอันดับหนึ่งของเมืองหนึ่ง จะมาถึงจุดที่ต้องเปิดประตูรถให้คนอื่นได้ยังไง?

ขณะนั้น พวกเขาก็มองดูอย่างสนใจ อยากดูว่าคนที่สามารถทำให้หูอีซานมาเปิดประตูให้ได้คือใคร

ประตูรถค่อยๆเปิดออก ชายหนุ่มร่างสูงท่าทางเย็นชาคนหนึ่งเดินลงมา ชุดลำลองของ Armani เต็มไปด้วยความสูงส่ง ทุกท่วงท่าที่ขยับมีความน่าเกรงขามแม้จะไม่ได้โมโหอยู่ ยิ่งทำให้รปภ.ทั้งสองเบิกตากว้าง แอบคิดว่าเป็นคุณชายจากเศรษฐีบ้านไหน

ส่วนหูอีซานและชายวัยกลางคนที่อ้วนนิดหน่อยคนหนึ่งเหมือนกับคนเฝ้าประตู จงใจเดินหลังหนึ่งก้าว ซ้ายขวาสองฝั่ง

ชายหนุ่มคนนี้ ก็คือถังเฉา ทั้งสามเดินไปยังจวี้เฟิงกรุ๊ป

“หยุด ทำอะไร!”

ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นใคร แต่รปภ.สองคนก็มาดักหน้าถังเฉาไว้ก่อน

ถังเฉาหยุดฝีเท้า แต่กลับไม่พูดอะไร เพียงแค่กวาดมองพวกเขาอย่างนิ่งเฉย

หูอีซานโมโหขึ้นมาทันที และต่อว่า “แม้แต่ฉันก็ไม่รู้จักแล้วหรอ ท่านนี้คือแขกคนสำคัญคนที่ฉันเชิญมา ยังไม่รีบหลบไปอีก!”

แต่รปภ.สองคนกลับกลอกตา ไม่วางหูอีซานไว้ในสายตา “ขอโทษด้วย จวี้เฟิงกรุ๊ปเป็นธุรกิจของตระกูลหู คนที่ไม่เกี่ยวข้อง ห้ามเข้า!”

หูอีซานโมโห กำลังจะต่อว่า แต่ถังเฉากลับห้ามเขาไว้ และยิ้มอ่อนใส่พวกเขา “จวี้เฟิงกรุ๊ป กลายเป็นธุรกิจของบ้านตระกูลหูตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

“จวี้เฟิงกรุ๊ปเป็นธุรกิจของตระกูลหูมาตลอดนี่ นายเป็นคนของเจียงเฉิงรึป่าวเนี่ย?”

รปภ.สองคนมองดูถังเฉาอย่างแปลกใจ ถ้าหากว่าเป็นคนของเจียงเฉิง ไม่มีทางที่จะไม่รู้ความจริงเรื่องนี้

“ฉันมาจากหมิงจู” ถังเฉายิ้มเล็กน้อย

รปภ.สองคนนิ่งไปสักพัก จากนั้นก็ผ่อนคลายลง สายตาเปลี่ยนเป็นไม่พอใจ “ฉันก็แปลกใจ ว่าคุณชายของเจียงเฉิงบ้านไหนไม่รู้ว่าจวี้เฟิงกรุ๊ปเป็นของตระกูลหู ที่แท้ก็คนบ้านนอกที่มาจากหมิงจูนี่เอง”

“ขอโทษด้วย จวี้เฟิงกรุ๊ปของเราใช้ระบบจดจำใบหน้าที่ทันสมัยที่สุด ถ้าไม่ใช่คนของจวี้เฟิงกรุ๊ป ห้ามเข้า....”

รปภ.อีกคนแนะนำอย่างได้ใจ แต่ถังเฉากลับเดินตรงไป มาที่ข้างเครื่องมือสุดล้ำ “ใช่เครื่องนี้มั้ย?”

เครื่องมือมีระบบสแกน ฉายแสงสีแดงออกมา

สีหน้าของรปภ.ทั้งสองเปลี่ยนไป “ไอ้บ้านนอก หยุดนะ....”

จากนั้น ยังไม่ทันพูดจบ ดวงตาพวกเขาก็เบิกโพลง

ถังเฉายืนอยู่ภายใต้การสแกน หลังจากที่แสงสีแดงสแกนหน้าเขาเสร็จ ที่หน้าจอก็ปรากฏรูปถ่ายหนึ่งนิ้วของถังเฉาขึ้นมา ด้านล่างเขียนตัวหนังสือสีแดงประโยคหนึ่งที่ทำเอาทุกคนตกใจ

“ฐานะประจำตัว : ท่านประธาน ผ่าน!”

“อะไรนะ?!”

มองดูการผ่านการยืนยันตัวตนของถังเฉา รปภ.ทั้งสองคนตกใจจนอ้าปากค้าง รู้สึกไม่ดีเหมือนกับว่ากินอึ่งน้อยเข้าไป

โดยเฉพาะสามคำใหญ่ๆว่า ‘ท่านประธาน’ ทำให้หัวใจของพวกเขาตกตะลึงอย่างที่สุด สายตาที่มองไปยังถังเฉาอีกครั้ง เต็มไปด้วยความกลัวและหมดหวัง

“นาย นายเป็น....”

“ท่านประธาน?!”

ถังเฉาไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่มองดูพวกเขาสองคนอย่างเย็นชา