เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 294

ชั่วพริบตาที่ท่านหานประกาศผลแพ้ชนะนั้น ทั่วทั้งห้องทำงานก็ตกอยู่ในสภาวะเงียบสงัด มีเพียงเสียงสะท้อนที่ก้องกังวาน ดังสะท้อนอยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า

“นี่... นี่มันเป็นไปได้ยังไง...”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหูเข่อเฟิงยังไม่ทันจางหายไป ความรู้สึกบนใบหน้าก็กลายเป็นแข็งทื่อขึ้นมา พูดพึมพำกับตัวเองอย่างยากจะเชื่อ

หูอีซานกับเจิงเทียนเสียงอึ้งอยู่คาที่ ตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก

ผลลัพธ์ที่ท่านหานประกาศออกมานั้นเหนือความคาดหมาย นึกไม่ถึงว่าจะไม่ใช่หูเข่อเฟิง แต่เป็นถังเฉา!

พอเรียกสติคืนมาได้ หูเข่อเฟิงก็รีบร้อนเข้าไปอยู่ตรงหน้าของท่านหานทันที คว้ามือของเขาเอาไว้ “ท่านหานครับ มีอะไรผิดพลาดหรือเปล่าครับ คนที่รวบรวมบัตรลงคะแนนทั้งหมดมาได้ควรจะเป็นผมถึงจะถูก ทำไมคนที่ชนะถึงกลายเป็นเขาไปได้ล่ะครับ!”

เขามีน้ำเสียงร้อนรน ถึงขั้นมีความโมโหอยู่อย่างเลือนราง แสดงให้เห็นว่าเขาเก็บกดเอาความโมโหโทโสไว้มากมายแค่ไหนเพื่อจะคุยกับท่านหาน

ถ้าหากเป็นคนอื่นคงจะระเบิดไปแล้ว

ท่านหานกลับมองเขาอย่างเฉยเมย “ไม่ผิด ผู้ชนะก็คือถังเฉา”

“เป็นไปไม่ได้! คุณถือหางเขาสินะ!”

ประโยคนี้ทำให้หูเข่อเฟิงสูญเสียความสามารถในการทำความเข้าใจเหตุผลในทันที เขาตวาดใส่ท่านหานว่า “การพนันนี้ไม่ว่าจะมองยังไงก็เป็นผมที่ได้เปรียบ แม้แต่นาทีสุดท้ายก็เป็นผมที่รวบรวมบัตรลงคะแนนมาได้ทั้งหมด แต่คุณกลับประกาศออกมาว่าเขาเป็นคนชนะ นี่ไม่ใช่การถือหางแล้วจะเป็นอะไร?”

“บังอาจ!”

สายตาของท่านหานเย็นยะเยือกขึ้นมาทันที เขาเอ่ยเสียงเยียบเย็นว่า “ฉัน หานเทียนเจิ้งสุจริตยุติธรรม จะมาทำเรื่องต่ำช้าแบบนี้ได้อย่างไร”

“ถ้าอย่างนั้นผมจะ...”

ได้ยินอย่างนั้นหูเข่อเฟิงก็ร้อนรน เขากัดฟันพูดออกมา

“ฉันขอเตือนนายไว้ก่อนเลยนะ ว่าต่อไปอย่าได้ดูถูกคนอื่น เป็นเพราะนายเองที่ไม่ได้ฟังคำพูดของฉันให้ดี”

ท่านหานมองเขาอย่างเย็นชา “ก่อนหน้านี้นายทำได้ดีจริง ๆ แต่ในนาทีสุดท้ายกลับหละหลวม ทำให้อีกฝ่ายใช้ช่องโหว่เสียบเข้ามา!”

“ใช้ช่องโหว่...”

คำพูดของท่านหานทำให้รูม่านตาของหูเข่อเฟิงหดลงอย่างรวดเร็ว พอสำนึกได้ก็มองไปที่ถังเฉาอย่างทำอะไรไม่ถูก

เจิงเทียนเสียงกับหูอีซานที่อยู่ด้านข้างก็มีสีหน้าเคร่งขรึม อดไม่ได้ที่จะหันไปมองถังเฉา “คุณถังครับ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ครับ ท่านบอกพวกเรามาเถอะ!”

พวกเขาคิดจนสมองแทบระเบิด ก็ยังไม่เข้าใจว่านี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ในตอนนี้เอง ถังเฉาก็ดื่มชาร้อนในแก้วจนหมด ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน “ได้ ฉันจะบอกต้นสายปลายเหตุทั้งหมดกับพวกนาย”

เขายิ้มอย่างไม่ใส่ใจ เดินมาอยู่ตรงหน้าของหูเข่อเฟิง สายตาหยอกล้อ ทำให้เขาอดไม่ไหวที่จะถอยหลังกลับไปหนึ่งก้าว “แกคิดจะทำอะไร?”

ถังเฉาไม่ได้ตอบรับ เพียงแค่เหล่ตามองเขา “คุณคงไม่ได้คิดจริง ๆ หรอกใช่ไหมว่าสมาคมผู้ถือหุ้นของจวี้เฟิงกรุ๊ปจะมีผู้ถือหุ้นสิบสองคนน่ะ?”

“แกหมายความว่ายังไง?”

สีหน้าของหูเข่อเฟิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย มองเขาอย่างประหลาดใจ

ถังเฉาไม่พูดอะไร เพียงแค่อมยิ้มมุมปาก มองเขาอย่างสงบ

ทันใดนั้นประตูห้องทำงานก็เปิดขึ้น ชายวัยกลางคนในชุดสูทเมื่อครู่กลับเข้ามาอีกครั้ง มอบบัตรลงคะแนนทั้งหมดใส่ในมือของถังเฉา หลังจากนั้นก็ยืนไม่พูดไม่จาอยู่ด้านหลัง

ถังเฉาไม่มองเขาเลยแม้แต่น้อย เขาเอาบัตรลงคะแนนพวกนั้นวางไว้บนโต๊ะทันที แล้วหันกลับไปมองหานเทียนเจิ้ง “แค่นี้ก็เรียบร้อยแล้วใช่ไหม?”

หานเทียนเจิ้งไม่พูดไม่จา เพียงแค่พยักหน้า มองพิจารณาถังเฉาด้วยสายตาลึกซึ้ง นึกไม่ถึงว่าแม้แต่เขาก็ยังมองแผนของเจ้าหนุ่มนี้ไม่ออก

“คุณ... เขา...”

ผู้ถือหุ้นคนที่สิบสองจากไปแล้วกลับมาอีกครั้ง เอาบัตรลงคะแนนทั้งหมดที่เขารวบรวมมาอย่างยากลำบากยี่สิบวันเต็ม ๆ มอบให้กับถังเฉา การกระทำนี้สะเทือนใจของหูเข่อเฟิงอย่างล้ำลึก เขาเบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ

หูเข่อเฟิงเพิ่งจะนึกถึงคำพูดที่ถังเฉาพูดก่อนจะรวบรวมบัตรลงคะแนนขึ้นมาได้... รูม่านตาของเขาหดลงอย่างรวดเร็ว “หรือว่า... เขาเป็นตัวปลอม?!”

“เพิ่งจะรู้ตัวเหรอเนี่ย?”

ถังเฉาทำท่าทางขบคิดแล้วเอ่ยขึ้นว่า “ใช่แล้วล่ะ ไม่ได้มีผู้ถือหุ้นคนที่สิบสองตั้งแต่แรก จำนวนของผู้ถือหุ้นมีแค่สิบเอ็ดคนเท่านั้น!”

เขาถามอย่างเย็นชา

หูเข่อเฟิงไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่มองไปที่ถังเฉาด้วยความหวาดกลัว เกิดความรู้สึกที่ออกมาจากภายใน

เขาเองก็เคยคิดถึงปัญหานี้ เพราะอะไรถังเฉาถึงให้ลูกน้องของหูอีซานสะกดรอยตามเขา สะกดรอยตามเขาก็แล้วไปเถอะ แต่ยังถูกหูอีซานจับได้ง่าย ๆ อีก

นี่มันมีประโยชน์อะไรเหรอ?

“หรือว่า…”

ทันใดนั้นหูอีซานก็เข้าใจอะไรขึ้นมาได้ สั่นไปทั้งตัว

“ไม่ผิด"

ถังเฉายิ้มอย่างเย็นชา “คนที่ติดตามคุณพวกนั้น เป็นคนที่ตั้งใจจะให้คุณจับได้ตั้งแต่แรกแล้ว เพื่อที่จะทำให้คุณคิดว่าผมจะเข้าไปแย่งบัตรลงคะแนนของคุณมา ทำให้คุณโมโห จากนั้นก็ระมัดระวังตัว… ถ้าหากว่ามีคนคอยสะกดรอยตามคุณตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเพื่อที่จะเข้าไปเอาทรัพย์สมบัติของคุณมา คุณจะทำอย่างไร?”

เจิงเทียนเสียงพูดพึมพำกับตัวเอง “ผมจะรู้สึกกลัว ไม่กล้าที่จะหละหลวมไม่ระมัดระวังแม้แต่นาทีเดียว"

ไม่ผิด ในตอนที่เขาโมโหนั้น ก็รู้สึกถึงความหวาดกลัวจริง ๆ แต่ไม่นาน นายก็จะพบว่าคนของหูอีซานเพียงแค่สะกดรอยตามนายเท่านั้น ไม่ได้ทำอะไรนอกกรอบกับนาย"

ถังเฉาวิเคราะห์อย่างสงบ “แต่นายก็ไม่ได้ผ่อนความระมัดระวังเพราะเรื่องนี้ แต่กลับยิ่งสงสัยขึ้นไปอีกว่าฉันมีวิธีการอะไรที่จะไปแย่งเอาของของนายมาได้จริง ๆ ดังนั้นนายจึงให้คนของนายไปซื้อตู้เซฟแบบที่ธนาคารใช้มาหลังหนึ่ง แล้วเอาบัตรลงคะแนนทั้งหมดใส่เข้าไป"

ทั่วทั้งห้องทำงานเงียบสงัดจนน่ากลัว มีเพียงเสียงที่เรียบเรื่อยของถังเฉา

“นายคิดว่านายซื้อตู้เซฟมาแล้วก็จะไม่มีอะไรผิดพลาดแล้ว ดังนั้นก็เลยโทรศัพท์มาหาฉันเพื่อที่จะยั่วยุฉัน แต่ว่า… ปฏิกิริยาตอบโต้ของฉันก็อยู่เหนือความคาดหมายของนาย ในตอนนี้เองนายก็เลยยังคิดว่าฉันมีวิธีการอะไรที่จะเอาบัตรลงคะแนนออกมาจากในตู้เซฟของนายได้"

“ในตอนนี้เองนายก็เลยคิดว่าฉันเพียงแค่พูดข่มขู่ให้นายกลัวก็เท่านั้น ก็เลยตัดสินใจว่าจะไม่สนใจฉันอีก ตั้งแต่ตอนนั้น เส้นประสาทที่ตึงเครียดจนถึงขีดสุดของนายก็เลยผ่อนคลายในที่สุด"

พูดมาถึงตรงนี้ ถังเฉาก็จ้องตาของหูเข่อเฟิงเขม็ง ตะโกนเสียงดัง “การพนันเกมนี้ นายระแวดระวังมาตลอดเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ของเวลาทั้งหมด มีเพียงนาทีสุดท้ายเท่านั้น ในเวลาสั้น ๆ นี้ เพียงพอที่จะให้ฉันพลิกสถานการณ์โดยรวมแล้ว!”

ตุบ!

ฟังคำพูดทั้งหมดจบแล้ว ขาทั้งสองข้างของหูเข่อเฟิงก็อ่อน คุกเข่าอยู่ตรงหน้าของถังเฉาอย่างขวัญหนีดีฝ่อ