เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 296

คำพูดของถังเฉาทำให้หูอีซานและหูเข่อเฟิงล้วนเบิกตากว้าง

หูอีซานทอดถอนใจเมื่อเวลาแห่งการแก้แค้นมาถึงแล้ว

ด้วยความหวาดกลัวถึงขีดสุด โดยเฉพาะเมื่อคิดถึงชีวิตที่จะเสียแขนไปข้างหนึ่งหลังจากนี้ หูเข่อเฟิงก็เจ็บปวดจนไม่อยากจะมีชีวิตอยู่

ตุบ!

เขาคุกเข่าลงไปทันที คลานเข่ามาอยู่ตรงหน้าของหานเทียนเจิ้ง เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ “ท่านหาน รีบช่วยผมเร็ว... ผมผิดไปแล้ว... ผมสำนึกผิดแล้วครับ!”

ถึงแม้ในใจหานเทียนเจิ้งจะทนไม่ได้ แต่พอคิดถึงตำแหน่งของตัวเอง เขาก็ยังพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ฉันช่วยนายไม่ได้!”

“ท่านหาน คุณจะต้องช่วยผมได้แน่ ๆ คุณทนเห็นผมที่ต่อไปจะใช้ชีวิตโดยไม่มีแขนได้เหรอครับ?”

หูเข่อเฟิงหวาดกลัวจนถึงขีดสุด ถึงขั้นกอดขาของหานเทียนเจิ้งเอาไว้

เขาคิดว่าหานเทียนเจิ้งเป็นคนเดียวที่จะสามารถช่วยเขาได้

แต่ทว่าหานเทียนเจิ้งกลับถีบเขาออกมา “ไสหัวไป!”

จากนั้นก็มองไปยังถังเฉา “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผม ความรับผิดชอบของผมสิ้นสุดแค่นี้”

พูดจบก็เดินจากไปอย่างไม่ใส่ใจเลยสักนิด

ถังเฉาไม่ได้ห้ามไว้ รักษาผลประโยชน์ของตัวเองเอาไว้ก่อนตามหลักของคนทั่วไป

หานเทียนเจิ้งไม่ได้หวาดกลัวถังเฉาจริง ๆ แต่เขาไม่แน่ใจว่าถังเฉามีตำแหน่งและความสามารถที่สามารถสั่นคลอนตำแหน่งของเขาได้จริงไหม ถังเฉาถึงขั้นสามารถคาดเดาได้ว่าหลังจากที่หานเทียนเจิ้งจากไปแล้วจะต้องให้คนไปตรวจสอบตนเองแน่

ถังเฉาคาดเดาได้ถูกต้อง สิ่งแรกที่หานเทียนเจิ้งทำหลังจากออกไปจากจวี้เฟิงกรุ๊ปก็คือควักโทรศัพท์ออกมาโทรออกไปหมายเลขหนึ่ง

“ช่วยฉันตรวจสอบคนที่ชื่อว่าถังเฉาให้หน่อย หาอำนาจที่อยู่เบื้องหลังของเขาว่าตกลงเป็นพวกไหนกันแน่!”

เสียงของเขาเยียบเย็นจนถึงที่สุด ถึงขึ้นมีความปรารถนาที่จะสังหารรวมอยู่ด้วย

เพราะว่าเขากระจ่างดีว่า เป็นเพราะถังเฉา ความพยายามในการวางแผนและบริหารธุรกิจอย่างยากลำบากกับตระกูลหูจะกลายเป็นความหวังที่สูญสลายไปในที่สุด!

แรงใจและเม็ดเงินที่เขาทุ่มไปทั้งหมดก็ต้องปล่อยให้ไหลไปตามกระแสน้ำ นี่ทำให้เขาเดือดดาลอย่างไม่มีอะไรเทียบได้

“ถังเฉา ถ้าหากฉันตรวจพบว่าแกเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งละก็ ฉันจะต้องทำให้แกมีชีวิตอยู่ไม่สู้ตายแน่ ๆ!” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

......

อีกด้านหนึ่ง สำนักงานจวี้เฟิงกรุ๊ป ตอนนี้เหลือแค่ถังเฉากับพวกหูอีซานสามคน รวมถึงหูเข่อเฟิงด้วย

เพียงแต่ว่าในตอนนี้เขาไม่มีความสง่าน่าเกรงขามเหมือนกับก่อนหน้านี้อีกแล้ว สีหน้าขาวซีดเหมือนกระดาษ ตัวสั่นไม่หยุดด้วยความหวาดกลัว

เดิมทีบอดี้การ์ดของตระกูลหูที่เขาอาศัยความได้เปรียบนั้นถูกเขาไล่กลับไปหมดแล้ว แม้แต่หานเทียนเจิ้งที่เป็นคนเดียวที่สามารถช่วยเหลือเขาได้ก็ทอดทิ้งเขาไป ในตอนนี้เขาถึงได้รู้ว่าเขาหนีไปไหนไม่ได้แล้ว

ตุบ!

ร่างที่คุกเข่าอยู่ของเขาก็โขกศีรษะหนัก ๆ ให้กับถังเฉา น้ำเสียงหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด “คุณถัง ผมสำนึกผิดแล้ว ขอร้องท่านล่ะ ท่านผู้ยิ่งใหญ่ อย่าตัดแขนผมเลยนะ!”

หูอีซานกับเจิงเทียนเสียงตกตะลึงไปทั้งใบหน้า นึกไม่ถึงว่าเพื่อแขนของเขา หูเข่อเฟิงถึงกับโขกศีรษะ

แต่ทว่าถังเฉายังคงไม่เคลื่อนไหวใดใด เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ตอนที่พนันกับผมทำไมถึงไม่คิดบ้างล่ะว่าคุณอาจจะแพ้ก็ได้ เมื่อก่อนในตอนที่ตระกูลของคุณฆ่าพวกของหูอีซานทิ้งอย่างไม่เหลือซาก ครอบครัวของคุณก็เข้าร่วมด้วยใช่ไหม?”

หูเข่อเฟิงตัวสั่นงันงกทันที เมื่อก่อนเขายังไม่แน่ใจว่าถังเฉากำลังล้างแค้นให้กับหูอีซานหรือไม่ แต่ตอนนี้เขาแน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว สายตาเปลี่ยนเป็นสิ้นหวังในทันที

เพราะว่าไม่เพียงแต่ครอบครัวของเขาที่เคยซ้ำเติมหูอีซานในตอนที่ย่ำแย่เท่านั้น แต่ทุกคนในตระกูลหูก็เข้าร่วมด้วยทั้งหมด

สำหรับผู้แพ้ที่อ่อนแอนั้น ตระกูลหูไม่เคยเห็นใจ ตำแหน่งของคนที่ไม่มีความสามารถในตระกูลหูนั้นเทียบไม่ได้แม้แต่มดที่เลี้ยงเอาไว้เสียอีก

“แบบนี้น่ะถูกแล้ว”

สีหน้าของถังเฉาราบเรียบ ดูจากปฏิกิริยาตอบโต้ของหูอีซาน เขาก็รู้แล้วว่าเขาเดาถูก “ทำอย่างไรได้อย่างนั้น เมื่อปีนั้นตระกูลหูของพวกคุณทำอย่างไรกับเขาเอาไว้ ตอนนี้เขาก็จะตอบโต้กลับไปแบบนั้น คุณ... แค่เป็นคนแรกเท่านั้น!”

หูเข่อเฟิงสั่นหนักกว่าเดิม โขกหัวติดต่อกัน “คุณถังไว้ชีวิตด้วย... คุณถังไว้ชีวิตด้วย!”

น่าเสียดายที่ถังเฉายังคงเพิกเฉย “คนที่คุณควรจะโขกหัวให้ไม่ควรจะเป็นผม”