เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 307

ระยะทางจากเมืองหมิงจูมาเยี่ยนจิงใช้เวลาประมาณสามชั่วโมง เครื่องบินลงจอดที่สนามบินเยี่ยนจิงตอนเที่ยง

ถังเฉาอุ้มถังเสี่ยวลี้และเดินออกมาพร้อมกับหลินชิงเสว่ หลินจ้าวหยูน เยี่ยนจิงที่เข้าช่วงฤดูใบไม้ร่วง แสงแดดไม่ร้อนเท่าไร กลับกันมันรู้สึกเย็นสบายมากกว่า

เขามองไปรอบๆ ด้วยสายตาเย็นชา ตึกสูง รถราขับไปมามากมาย มองเห็นเหล่าวัยรุ่นสวมเสื้อผ้าแบรนด์เนมอยู่ทุกที่

คนที่อยู่ในเมืองเท่านั้นที่รู้ว่าใครเป็นใคร ใครจะรับรองได้ล่ะว่าหญิงชายที่เดินไปมา ไม่ใช่คุณหนูคุณชายของตระกูลใดตระกูลหนึ่ง

นี่คือเสน่ห์ของเยี่ยนจิง ทำให้คนหลงใหลและทำลายจิตวิญญาณของคนนับไม่ถ้วน

หลินชิงเสว่ที่ยืนอยู่อีกด้านมีสีหน้าสับสน เธอเดินบนถนนในเยี่ยนจิง สูดอากาศของที่นี่ ตัวของเธอสั่นเล็กน้อย

หวนคืนถิ่นเก่าใกล้บ้านเกิด แม้เมื่อก่อนยังเป็นวัยรุ่นที่แข็งแกร่งและแตกแยกกับครอบครัว แต่ก็ยังลบความจริงที่ว่าเธอมาจากที่นี่ไม่ได้

ที่นี่คือบ้าน คือรากเหง้าของเธอ

“พี่...”

เหมือนหลินจ้าวหยูนคิดอะไรได้ เธอจับข้อมือของหลินชิงเสว่ สีหน้าของเธอจริงจัง “พี่วางใจเถอะ ถ้าคนในบ้านนั้นจะกลั่นแกล้งพี่ ฉันจะช่วยพี่เป็นคนแรก ใครกล้าเข้ามาฉันจะสั่งสอนมันเอง...”

หลินชิงเสว่ซาบซึ้งใจ แต่เธอก็ส่ายหน้า “ฉันไม่เป็นไร แค่กลัวว่าคนพวกนั้นจะกลั่นแกล้งถังเฉา...”

หลินจ้าวหยูนอึ้งไป จากนั้นเหมือนคิดอะไรได้ เธอพูดออกมาอย่างดุดัน “พี่เขยก็เหมือนกัน ใครกล้ามาหาเรื่อง ฉันจะต่อยให้ฟันหัก...”

ถังเฉาไม่ได้พูดอะไร แต่ทำเพียงมองหลินจ้าวหยูนเท่านั้น

เขารู้ว่าหลินจ้าวหยูนเป็นใคร เธอเป็นพี่น้องคนละแม่กับหลินชิงเสว่

ขณะเดียวกันตำแหน่งในบ้านของสองพี่น้องคู่นี้ต่างกันราวฟ้ากับเหว

ถึงแม้หลินชิงเสว่จะเป็นลูกสาวคนโตของบ้าน แต่มันเกิดจากความงามของแม่เธอ แต่ตอนนี้แม่เธอไม่อยู่แล้ว ตำแหน่งของเธอจึงเทียบไม่ได้กับหลินจ้าวหยูน

ไม่อย่างนั้นทำไมยังมีคนในครอบครัวที่กล้าขู่เธอ แม้ว่าพ่อของเธอจะละอายใจและดูแลเธอ ถึงขนาดที่ทำให้เธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ และยังต้องการฆ่าเด็กในท้องของเธอด้วย

ที่เรียกกันว่าเคารพผู้อาวุโสหรือให้ความสำคัญกับสายเลือดมันก็แค่เรื่องไร้สาระเท่านั้น!

แววตาของถังเฉาเคร่งขรึมขึ้น ตอนนี้ต้องดูท่าทีของคนในตระกูลที่มีต่อหลินชิงเสว่ ถ้าเป็นไปได้ด้วยดีก็สามารถลดภาระให้ถังเฉา แต่ถ้าพวกเขาทำเกินไปก็อย่ามาว่าเขาไร้ความปรานี

“พี่อย่าคิดมากเลย หลายปีที่พี่ออกจากบ้านไป คนที่เจ็บปวดที่สุดคือพ่อ เดี๋ยวไปถึงบ้านพี่ก็พูดดีๆ กับเขา เขาต้องให้อภัยพี่แน่ๆ”

เมื่อออกมาจากสนามบิน หลินจ้าวหยูนก็พูดเกลี้ยกล่อม “เป็นพ่อลูกกัน จะมีเรื่องที่ให้อภัยไม่ได้เหรอ”

หลินชิงเสว่ยังคงเงียบ เธอหันไปมองถังเฉา และพยักหน้าตกลง “อืม ถ้าเขาคิดเรื่องแต่งงานของฉัน ฉันจะลองคิดดู”

“จริงเหรอ”

หลินจ้าวหยูนปรบมือด้วยสีหน้าปลาบปลื้ม ไม่มีบทสรุปอะไรที่ดีกว่านี้แล้ว

ถังเฉาก็ซาบซึ้งใจเช่นกันหลินชิงเสว่ยอมฟื้นความสัมพันธ์ที่โกรธแค้นกับพ่อเพื่อเขา

แต่ว่ามันจะง่ายขนาดนั้นเชียวเหรอ

บรื้นนน

ขณะที่พวกเขากำลังจะไปที่ตระกูลหลินในเยี่ยนตู

รถ Wrangler ขนาดใหญ่สีดำดริฟต์อย่างสวยงามและจอดอยู่ข้างพวกเขา

“โย่ว หลานสาว!”

กระจกรถเคลื่อนตัวลง เผยให้เห็นใบหน้าที่งดงาม แววตาที่สวยงามกะพริบให้กับถังเฉา ถ้าไม่ใช่ ลั่วเยนอวิ๋นป้าของหลินชิงเสว่แล้วจะเป็นใครไปได้อีก

“คุณป้า!”

สีหน้าของหลินชิงเสว่ไร้อารมณ์ ส่วนหลินจ้าวหยูนวิ่งเข้าไปด้วยความตื่นเต้น ดูเหมือนว่าเธอจะสนิทกับ ลั่วเยนอวิ๋น

ถังเฉาก็พูดออกมา “โอเค มีความสุขหน่อยสิ”