เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 309

“หยุด!”

ชายที่มีรอยแผลเป็นพาลูกน้องไล่ตามไปไม่กี่ก้าว ก็แผดเสียงออกมา จู่ๆ คนสามสิบกว่าคนก็ชะงักไปและมองไปข้างหน้าอย่างอึ้งๆ

ถังเฉาเดินออกไปไกลแล้ว แต่มีผู้หญิงสวมชุดหนัง รูปร่างบอบบางและดูเย็นชากำลังเดินเข้ามาหาพวกเขา

ความแหลมคมของรองเท้าส้นสูงหนังเหมือนมีดที่กำลังกรีดลงบนหัวใจของทุกคน พวกเขาเอาแต่มองอยู่อย่างนั้น

พวกเขาคิดว่าตัวเองเคยเจอผู้หญิงมาไม่น้อย แต่เพิ่งเคยเจอผู้หญิงสวยขนาดนี้เป็นครั้งแรก

“พี่เสือ ผู้หญิงคนนี้โหดและดุมาก”

ชายคนหนึ่งหันไปมองชายที่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้า จากนั้นก็เลียปาก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกระหาย

พี่เสือก็มองจนเพ้อและพยักหน้าตาม

จู่ๆ เมื่อเขาตั้งสติได้ก็ตบลงบนหัวของชายคนนั้นอย่างแรง “ในหัวของแกมีแต่เรื่องผู้หญิง ทำงานให้เสร็จแล้วค่อยว่ากัน!”

ชายคนที่โดนตบมีสีหน้าขุ่นเคือง “พี่เสือ ไอ้ถังเฉามันก็แค่สวะที่มาจากเมืองหมิงจู จะฆ่าตอนไหนก็เหมือนกัน มันจะรอดจากน้ำมือของเราได้ยังไง”

“แต่ผู้หญิงคนนี้สิที่ไม่เหมือน ของดีขนาดนี้ ถ้าพลาดไปแล้ว ไม่ได้เจอง่ายๆ นะ...”

“แกก็พูดมีเหตุผล”

พี่เสือคล้อยตามสิ่งที่ชายคนนั้นพูด จากนั้นจึงจ้องเฟิ่งหวงที่กำลังเดินเข้ามา ในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความลามก “ได้ งั้นก็จับตัวผู้หญิงคนนี้เอาไว้ก่อน รอให้ฆ่าถังเฉาเสร็จ แล้วค่อยมาเสวยสุขกับผู้หญิงคนนี้!”

“พี่เสือผู้ยิ่งใหญ่!”

คนอื่นๆ กว่าสิบคนตะโกนออกมา โดยไม่ได้รับรู้ถึงความตายที่ใกล้จะมาถึง

หนึ่งในบรรดาชายพวกนั้นก้าวเข้าไปหาเฟิ่งหวงอย่างกล้าหาญ เขายื่นมือออกไปหวังจะลูบแก้มของเฟิ่งหวง “หึหึ น้องสาว มีคนบอกไหมว่าผู้หญิงห้ามเล่นมีด...”

สวบบบ

แต่ทว่าเขายังไม่ทันได้ลูบแก้มของเฟิ่งหวง จู่ๆ ก็มีแสงของมีดพุ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว

จากนั้นก็ไม่มีเสียงอะไรอีก

ชายคนนั้นยืนอึ้งอยู่ที่เดิมพี่เสือกับอีกสามสิบกว่าคนที่อยู่ข้างหลังถึงกับเบิกตาโต

แขนที่ขาดกระจายขึ้นไปข้างบนพร้อมเลือดจากนั้นก็ตกลงมาที่พื้น แขนของชายคนนั้นถูกเฟิ่งหวงฟันจนขาด

“อ๊ากกกก”

เมื่อตั้งสติได้ ชายคนนั้นจึงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมา จากนั้นก็ล้มลงกับพื้น

แต่ทว่าเฟิ่งหวงไม่แม้แต่จะมองเขา และเดินไปหาพวกพี่เสือต่อ

“อะไรกัน!”

ภาพตรงหน้าทำให้พี่เสือและคนอื่นๆ ตกใจจนอกสั่นขวัญแขวน

ตอนนี้เมื่อมองเฟิ่งหวงอีกครั้ง ใบหน้าของเธองดงาม รูปร่างก็สมส่วน แต่ทว่าในสายตาของพี่เสือเธอน่ากลัวเป็นอย่างมาก

ตัดแขนของคนภายในพริบตา นี่ยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า

“อย่าเข้ามา!”

จู่ๆพี่เสือก็แผดเสียงออกมา เขาแย่งมีดตัดฟืนมาจากคนข้างๆ แล้วชี้ไปที่เฟิ่งหวง แววตาของเขาน่ากลัวมาก

แต่ทว่าเฟิ่งหวงมองทุกคนเหมือนมองคนตาย และยังคงก้าวเข้ามาเรื่อยๆ

ความหวาดกลัวภายในใจยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ในที่สุดพี่เสือก็ทนไม่ไหว เขาตะโกนออกมาว่า “เข้าไปฆ่ามันซะ!”

คนสามสิบกว่าคนพุ่งเข้าไปพร้อมกัน

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า เฟิ่งหวงก็แสยะยิ้มอย่างกระหายเลือด นัยน์ตาสีเลือดก็เหมือนกับถูกรดน้ำด้วยเลือด มันแดงขึ้นเรื่อยๆ เธอพุ่งเข้าไปหาคนพวกนั้น ขณะที่พี่เสือกำลังจับตามองอยู่

“ฮ่าๆๆๆ”

จู่ๆพี่เสือก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง ถึงแม้ว่าเฟิ่งหวงจะเก่งแค่ไหน พุ่งเข้าไปแบบนั้นก็ไม่สามารถรอดจากคมมีดได้อย่างแน่นอน

แต่ทว่าเขาหัวเราะไม่ทันถึงไหน ก็ถึงกับต้องชะงักไป

“นี่...นี่เป็นไปได้ยังไงกัน!”

เขาอุทานออกมาและสั่นไปทั้งตัว

พรวดๆๆ

เฟิ่งหวงเหมือนเสือที่อยู่ในฝูงแกะ เมื่อเธอเข้ามาในฝูงคนพวกนั้น มีดสั้นในมือของเธอเหมือนกับเครื่องบดเนื้อ ทุกครั้งที่เธอสะบัดมีดก็จะมีหัวหรือแขนของคนลอยขึ้นไปบนฟ้า

ภายในไม่กี่อึดใจทุกคนก็ตายจนหมด

ถนนยางมะตอยเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลเหมือนน้ำ แม้แต่อากาศก็เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

ตึกๆๆๆ

เฟิ่งหวงยังคงเดินต่อไป เสียงส้นสูงกระแทกกับพื้นดังเข้ามาในหู แต่ทว่าเลือดเปื้อนเต็มรองเท้าส้นสูงของเธอ ทุกก้าวของเธอจะมีรอยเลือดอยู่บนพื้น

“อ๊ากกกก!”