เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 323

วันต่อมา ถังเฉาตื่นนอนแต่เช้า พบบางอย่างที่น่าแปลกใจ หลินชิงเสว่และถังเสี่ยวลี้ตื่นเช้ายิ่งกว่า จึงถามไปแบบอดแปลกใจไม่ได้ “ทำไมตื่นเช้าขนาดนี้กัน?”

บนหน้าหลินชิงเสว่ไม่มีรอยยิ้มใดๆ “เสี่ยวลี้นอนแปลกที่ เลยตื่นมาเช้ามาก ฉันก็เหมือนกัน”

ในใจถังเฉาสั่นไหวครู่หนึ่ง ไม่ได้พูดอะไรต่อ งานเลี้ยงของค่ำคืนวันนี้ คนที่ไม่ดีใจที่สุด คงเป็นหลินชิงเสว่แล้วกระมัง

ไม่ง่ายที่ตัดสินใจมาคืนดีกับครอบครัว พอมาถึงเยี่ยนจิง กลับถูกครอบครัวปฏิบัติเช่นนี้ ทั้งยังบังคับให้เธอแต่งงานใหม่ ทำให้เธอไม่มีความหวังใดหลงเหลือ โดยเฉพาะในคืนนี้ผู้หญิงคนนั้นก็อยู่ด้วย ยิ่งทำให้อารมณ์สนุกของเธอจืดชืดลง

“ผมพาพวกคุณไปเล่นสวนสนุกที่เยี่ยนจิงแล้วกัน?”

ทันใดนั้น ถังเฉาเอ่ยปากบอก

หลินชิงเสว่หน้าตาดูตกใจเต็มที่ทันที ระหว่างที่กำลังลังเล ถังเสี่ยวลี้เข้ามากอด ตื่นเต้นจนหัวใจพองโต

“แม่คะ หนูอยากไปสวนสนุก!”

หลินชิงเสว่เงียบงันอยู่สักพักหนึ่ง สายตาที่มองทางถังเฉาเปลี่ยนไปอ่อนโยนมากกว่าเดิม

พูดออกมาจากใจว่า “ถังเฉา ขอบคุณนะ!”

เธอพบเข้าทันใด เดิมทีในใจที่เหมือนสภาพที่ไร้ชีวิตชีวา แวบหนึ่งเกิดแสงสว่างนิดๆ ขึ้นแล้ว

ตั้งแต่รู้จักถังเฉามาจนถึงตอนนี้ เขาดูแลอารมณ์ของตนเองอย่างระมัดระวังมาโดยตลอด ไม่ว่าอารมณ์เล็กน้อยอะไร ล้วนไม่เคยรอดพ้นไปจากสายตาของเขา

ถังเฉาหัวเราะแบบไม่สนใจ “ผมเคยบอกแล้วไง ไม่ว่าเรื่องใด ผมจะเผชิญหน้ากับคุณ”

“ฉันก็อยากไป----”

หลินจ้าวหยูนหูไว พอได้ยินว่าจะไปสวนสนุก จึงวิ่งเข้ามาอย่างว่องไว

ทว่ากลับถูกลั่วเยนอวิ๋นผลักศีรษะเข้าให้หน่อย “คนอื่นเขาจะไปเดตกันสองคน เธอเป็นก้างขวางคอไปวุ่นวายอะไรด้วย”

“......”

หลินจ้าวหยูนจับหน้าผากไว้ หน้าตาไม่พอใจเต็มที่ “หนูก็อยากไปด้วยนี่”

ลั่วเยนอวิ๋นสนุกแล้ว “ได้สิ น้าไปเป็นเพื่อนเธอเอง”

หลินจ้าวหยูนรีบทำหน้าขมขื่นทันที “งั้นหนูรออยู่ที่บ้านดีกว่า”

“เธอหมายความว่ายังไง? ฉันหน้าตาออกจะสดสวย ยังกล้ามารังเกียจฉันเหรอ?”

ชั่วขณะนั้นลั่วเยนอวิ๋นโมโหยกใหญ่ วิ่งตามหลินจ้าวหยูนไปทั่วห้อง

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ถังเฉาพาหลินชิงเสว่และถังเสี่ยวลี้ออกเดินทางแล้ว

ความคิดของเขาธรรมดามาก ในเมื่องานเลี้ยงจัดตอนกลางคืน ช่วงกลางวันเที่ยวให้พอแล้วถึงค่อยไป

เมื่อมาถึงสวนสนุก ถังเสี่ยวลี้เหมือนม้าป่าที่หลุดบังเหียน วิ่งรวดเร็ว หลินชิงเสว่ยังไม่วางใจ มองรายการเครื่องเล่นมากขนาดนี้แล้วส่ายหน้า “ถังเฉา คุณไปเป็นเพื่อนเสี่ยวลี้เถอะ”

แต่ทว่าเพิ่งพูดจบ กลับถูกถังเฉาอุ้มประคองขึ้น

หลินชิงเสว่ร้องตกใจในชั่วขณะนั้น “อ๊ะ! ถังเฉา คุณทำอะไร?”

“เคยได้ยินคำพูดหนึ่งหรือเปล่า ตอนที่ทุกข์ใจ ก็ร้องออกมาดังๆ แบบนี้อารมณ์แย่ๆ ทั้งหมดก็จะออกไปไกลคุณแล้ว”

บนหน้าถังเฉามีรอยยิ้มที่จริงใจ อุ้มเธอไว้เดินไปพลางพูดขึ้น

มองใบหน้าด้านข้างของถังเฉา ชั่วขณะนั้นหลินชิงเสว่ไม่พูดอะไร และไม่ดิ้นรนด้วย ปล่อยให้ถังเฉาอุ้มไว้

ภายใต้การชี้นำของถังเฉา หลินชิงเสว่นั่งอยู่บนเรือไวกิ้งลำหนึ่ง

พอเห็นชื่อก็นึกไปถึงความหมายของมัน ตอนแรกเพียงแค่แกว่งเบาๆ แต่ว่ารัศมีในการเคลื่อนไหวนับวันยิ่งใหญ่ สุดท้ายเป็นระดับเส้นตรงดิ่ง

ผู้เล่นโดยรอบส่งเสียงร้องดังกันไม่หยุด มีเพียงหลินชิงเสว่คนเดียวจับมือของถังเฉาไว้แน่น ตกใจจนสีหน้าซีดเผือด

ถังเฉากลับมองเธออยู่ “ทำเหมือนผม ร้องออกมา”

พูดจบ ก็ตะโกนออกมาเสียงดัง

“ที่รัก ผมรักคุณ!”

หลินชิงเสว่สีหน้าเปลี่ยนไปมากทันใด หน้าแดงระเรื่อเต็มไปหมด “คุณพูดมั่วอะไรเนี่ย?”

“ถึงตาคุณแล้ว”

ตะโกนจบ ถังเฉากะพริบตาให้เธอ

หลินชิงเสว่ถึงเข้าใจว่าเขากำลังทำตัวอย่างให้ตนเองดู อ้าปากเล็กน้อย ผ่านไปตั้งนานกลับไม่ได้ตะโกนออกมา

ครืน----

ในเวลานี้ เรือไวกิ้งกวัดแกว่งแรงขึ้นมา

หลินชิงเสว่ไม่ทันระวัง ร้องตกใจทีหนึ่ง “อ๊าย----”

ร้องจบ เธอเองก็ตะลึงไปสักครู่เช่นกัน

ถังเฉามองเธอด้วยสายตาแปลกๆ ถังเสี่ยวลี้ก็หัวเราะคิกคักทันที

หลินชิงเสว่ถลึงตาใส่พวกเขาอย่างแรงทีหนึ่ง แต่พอร้องออกมาก็ทำให้สบายใจไปมากอย่างเห็นได้ชัด

ตามมาด้วยพวกเขาไปเล่นรถไฟเหาะ ม้าหมุน และรายการอื่นๆ หลินชิงเสว่ที่หน้าตาเคร่งตึงมาตลอด จึงผ่อนคลายตามลงมา

เล่นรายการของเล่นทั้งหมดจบ ฟ้าก็ใกล้มืดแล้ว