เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 342

ถังเฉาเดินเข้าห้องทำงานประธาน หลินชิงเสว่ก็ปิดคอมพอดี จบการทำงานในวันนี้

บวกทั้งหลินจ้าวหยูนและถังเสี่ยวลี้ ทั้งสี่คนมุ่งหน้าไปยังบ้านลุงเหลียง

ในไม่ช้า ก็ถึงบ้านลุงเหลียงแล้ว หลินชิงเสว่ซื้อของขวัญเสร็จ ก็ไปเคาะประตู

"ลุงเหลียง ผมเอง"ถังเฉายิ้มพูด

"มาแล้ว"

มีเสียงแก่ๆออกมาจากในห้อง

พอเปิดประตูออกมา ลุงเหลียงก็เดินออกมาด้วยรอยยิ้ม:"เสี่ยวเฉามาแล้วเหรอ"

ถังเฉายิ้มชี้หลินชิงเสว่พวกเขาที่อยู่ข้างหลัง

"ลุงเหลียง ที่คือภรรยาของผม หลินชิงเสว่ คนนี้ลุงเคยเห็น หลินจ้าวหยูน นี่คือลูกสาวของผม ถังเสี่ยวลี้"

"คุณลุงเหลียง สวัสดีค่ะ"

หลินชิงเสว่ทักทายอย่างสุภาพ

เมื่อลุงเหลียงเห็น เขาก็หัวเราะออกมาทันที:"สวัสดีครับ เสี่ยวเฉา นายมีภรรยาที่ดีนะ"

ถังเฉายิ้มและไม่ปฏิเสธ

"ว่าแต่ เสี่ยวเซี่ยล่ะ?"

หลังจากเข้าไปในบ้าน ถังเฉากลับไม่เห็นซูเซี่ยเลย

หลินจ้าวหยูนก็มองไปรอบๆ เธอกำลังจะไปทำงานที่เมืองเจียงเฉิงกับซูเซี่ยนะ

ลุงเหลียงพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"เทศกาลไหว้พระจันทร์นี้ คุณหูพาเสี่ยวเซี่ยไปที่เมืองเจียงเฉิง วันนี้คงจะกลับมาทานอาหารเย็น"

"อย่างนี้นี่เอง"

ถังเฉาดูเวลา และเกือบจะถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้สึกโล่งใจ

เขาเดาถูก หูอีซานและซูเซี่ยพบกันก่อนเทศกาลไหว้พระจันทร์ และจะไม่ปล่อยให้โอกาสพาลูกสาวไปเล่นแน่นอน

"พวกเธอนั่งลงก่อน เดี๋ยวอาหารก็เสร็จ"

ลุงเหลียงเข้าครัวไปทำงาน

"ฉันช่วยคุณลุงเองค่ะ!"

หลินชิงเสว่ก็เดินเข้าไปในครัว โดยไม่สนใจการห้ามปรามของลุงเหลียง และนำอาหารออกมาด้วยกัน

แต่ว่า พวกเขาไม่ได้เริ่มกิน แต่รอให้ซูเซี่ยกลับมากินด้วยกัน

แต่แล้ว ผ่านไปเป็นเวลานาน ซูเซี่ยก็ยังไม่กลับมา และยิ่งไม่ได้โทรกลับมา

"ทำไมซูเซี่ยยังไม่กลับมาอีก เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า?"

หลินจ้าวหยูนเห็นข้างนอกมืดแล้ว เลยพูดอย่างเป็นห่วง

"อย่าพูดบ้าๆ!"

หลินชิงเสว่ต่อว่า แล้วสีหน้าก็สงบลง และเริ่มคุยกับลุงเหลียง

แม้ว่าถังเฉาจะไม่พูด แต่เขาก็กังวลเล็กน้อยเมื่อมองไปที่อาหารที่เริ่มเย็น

"ฉันจะไปอุ่นอาหารให้"

ลุงเหลียงยิ้มและลุกขึ้น แต่ในขณะนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

เมื่อมองไปที่ ID ผู้โทร ถังเฉาก็ขมวดคิ้ว ไม่นึกเลยว่าหูอีซานจะโทรมา

เขากดปุ่มรับสาย และกำลังจะถามว่าทำไมซูเซี่ยยังไม่กลับบ้าน แต่มีเสียงร้องเศร้าที่ปลายสายของโทรศัพท์

"พี่ถังเฉา ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหน คุณอาหู คุณอาหู ถูกรถชนเพื่อช่วยฉัน!"

"อะไรนะ?!"

ถังเฉาได้ยินเสียงของซูเซี่ย สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก ลุกขึ้นทันที

"ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?"

เขาถามด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น ท่าทางของเขาจริงจังมาก

ซูเซี่ยรายงานที่อยู่ และถังเฉาพูดทันทีว่า:"พวกเราจะไปถึงที่นั่นในไม่ช้า!"

"เป็นอะไรไป?เกิดอะไรขึ้น?"

หลังจากวางสาย หลินชิงเสว่ก็ถามอย่างกังวล

ลุงเหลียงมองถังเฉาอย่างประหม่า:"มีอะไรเกิดขึ้นกับเสี่ยวเซี่ยเหรอ?"

ถังเฉาส่ายหัว สีหน้ามืดหม่น:"เสี่ยวเซี่ยไม่เป็นอะไร หูอีซาน เขาถูกรถชน"

เครื่องยนต์ยังทำงานอยู่ ปล่อยความร้อนออกมา

ตู้ม

ในชั่วพริบตาต่อมา รถที่หงายขึ้นด้านบนก็ระเบิดขึ้น

เช่นเดียวกับฟ้าร้องดินถล่ม ความร้อนที่พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า และรถทั้งคันถูกพัดขึ้นไปสูงกว่าสิบเมตร!

เปลวไฟขนาดใหญ่กระจายไปทางซูเซี่ยตามเส้นทางที่น้ำมันรั่วไหล เข้าครอบงำลูกตาทั้งหมดของเธอในทันที

ระเบิดเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ซูเซี่ยไม่ได้เตรียมการใดๆ เลย เพียงแค่มองระเบิดกำลังพุ่งมา

"ซูเซี่ย"

หลินจ้าวหยูนที่อยู่ข้างๆ ก็ตกใจและกรีดร้องอย่างเสียใจ

ในช่วงพริบเดียว ร่างสองร่างปรากฏขึ้นทันทีข้างๆ ซูเซี่ย คนหนึ่งพาซูเซี่ยออกไป และอีกคนหนึ่งช่วยชีวิตหูอีซาน ซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสและหมดสติ

ซูเซี่ยเงยหน้าขึ้นทันที มองไปที่ใบหน้าที่ใกล้ชิด ราวกับมีด เธอตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

ตู้ม

รถที่กระดอนได้สูงกว่า 10 เมตร ตกลงมาอย่างหนักและระเบิดเป็นเถ้าถ่าน เมฆรูปเห็ดเล็กๆ ลอยขึ้นอย่างช้าๆ ในท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมิด

ถังเฉากอดซูเซี่ยและกลิ้งไปมาบนพื้นหลายครั้งก่อนจะลุกขึ้น จับซูเซี่ยไว้ในอ้อมแขนของเขาและปลอบโยนเบาๆ:"ไม่เป็นไรแล้ว"

หลังจากประสบกับชีวิตและความตาย ซูเซี่ยก็ทรุดตัวลงทันทีเมื่อเธอได้ยินเสียงขรึมของถังเฉา และเธอก็ร้องไห้เสียงดังขณะกอดถังเฉา

ในอีกด้านหนึ่ง เฟิ่งหวงก็วางหูอีซานอย่างระมัดระวังและมองไปที่ถังเฉา และพบว่าคนข้างหลังพยักหน้าให้เธอ และหัวใจที่กังวล ในที่สุดก็สบายใจ

ถังเฉาจ้องไปที่เปลวไฟในระยะไกล สีหน้าของเขามืดมนถึงขีดสุด:"รีบไปโรงพยาบาล!"

รถพยาบาลค่อยๆมา และอุ้มหูอีซานออกไป ถังเฉาและคนอื่นๆ ก็รีบไปโรงพยาบาล

แพทย์แจ้งว่าผู้ป่วยถูกชนอย่างรุนแรง เลือดออกหนัก และต้องผ่าตัด

เมื่อมองไปที่คำที่รุนแรงในการดำเนินการต่อหน้าเขา เจตนาฆ่าของถังเฉาก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก

หลินจ้าวหยูนอยู่ข้างๆซูเซี่ย ปลอบเธอไม่หยุด เฟิ่งหวงก็รู้สึกถึงความโกรธแค้นของถังเฉา ไม่กล้าพูดอะไรมากขึ้น

ทันใดนั้นเอง มือถือดังขึ้น หลัวปู้เช็คข้อความที่ส่งมาและพูดออกมาทันที

"เจ้านายใหญ่ สืบได้แล้วครับ ตระกูลหูเป็นคนทำ"