เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 346

หงโฝพูดอย่างดีใจ แต่หูเย่าหยางหน้าซีดด้วยความตกใจ เหงื่อไหลบนหน้าผากอย่างล้นเหลือ

คาดไม่ถึงเลยว่า เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างตุ๊กตากระเบื้อง ความตื่นเต้นของเธอคือสิ่งนี้…..

แต่ว่า ถังเฉานั้นไร้ความรู้สึก และนี่คือสิ่งที่เขาเห็นคุณค่าของหงโฝ

ผู้คนมักเต็มไปด้วยความกลัวในสิ่งที่ไม่รู้ การใช้เทคนิคไสยศาสตร์ของหงโฝ สามารถขยายความกลัวในใจของผู้คนได้ในระดับสูงสุด

"มาเลย! ปล่อยให้ที่รักของฉันเข้าไปในร่างกายของคุณ ปักหลักและวางไข่! กระโดดลงไปในอ้อมแขนของเทพแห่งเหมียวกู๋เถอะ!"

เสียงของหงโฝตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อย ๆ และเธอก็หน้าแดงขึ้นเรื่อย ๆ

เธอมือสั่น แล้วเปิดฝาขวด

ตัวอ่อนของด้วงสีแดงในขวดก็ดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงบางสิ่งเช่นกัน ในขณะที่ฝาขวดเปิด มันก็พุ่งเข้าไปในมือของหงโฝ และทำให้เกิดเสียงฟู่

"อย่าเข้ามานะ ออกไป!"

หูเย่าหยางกรีดร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่าและถอยห่างออกไป

"คุณไม่คิดว่ามันน่ารักเหรอ?"

หลังจากได้ยินสิ่งที่หูเย่าหยางพูด สีหน้าของหงโฝก็ไม่พอใจในทันใด และเธอก็ใช้นิ้วชี้จิ้มหัวที่อ้วนของตัวอ่อนด้วงเหล็กสีแดง

"ถ้าไม่อยากให้เข้าไปในร่างกาย บอกความจริงไปเถอะ ไม่งั้นฉันสัญญาว่า มันจะลอดออกมาจากอกคุณภายในสามวัน!"

หงโฝเปลี่ยนสีหน้าทันทีและพูดอย่างเย็นชา

"นี่……"

หูเย่าหยางรู้สึกอ่อนไหวเล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่าเรื่องนี้มีความสำคัญมาก เขายังไม่อยากพูด

ถังเฉาเลิกคิ้ว:"ลงมือ!"

"ได้เลย!"

ดูเหมือนหงโฝจะกระตือรือร้นมากกับการที่ลูกรักตัวน้อยของเธอเข้าไปในร่างกาย แล้วผิวปาก

วิ้ด

ตัวอ่อนของด้วงสีแดงซึ่งยังคงดื้อรั้นอยู่ในขณะนี้ จู่ ๆ ก็ตื่นเต้นอย่างมากหลังจากที่ผิวปากจบ มันกลายเป็นสายฟ้าสีแดงและทะลุเข้าไปในจมูกของหูเย่าหยาง

"อึก......"

หูเย่าหยางรู้สึกเพียงว่าจมูกของเขาตันชั่วขณะหนึ่ง และหลังจากนั้นก็มีของเหลวข้นๆ ที่ไม่เหมือนกับเมือก ซึ่งเป็นการหลั่งของตัวอ่อนของด้วงสีแดง

"อ๊าก……"

"อ็อก……"

เขากำลังนอนอยู่บนพื้น จับคอแน่นด้วยมือของเขา ถอยออกไปอย่างแรง

แต่ว่า ไม่ว่าเขาจะอาเจียนอย่างไร เขาก็ไม่สามารถอาเจียนตัวอ่อนของด้วงสีแดงได้

"โฮ๊ะๆ"

เมื่อเห็นฉากนี้ หงโฝยิ้มซ้ำแล้วซ้ำอีกเผยให้เห็นรอยยิ้มที่พึงพอใจ

แววตาของเธอเหมือนกับการมองงานศิลปะที่เธอสร้างขึ้นเอง

หูเย่าหยางดื่มน้ำอย่างสู้ตาย ดื่มจนท้องของเขาบวม แต่ความรู้สึกทรมานท้องยังคงมีอยู่

"อย่าพยายามให้เสียแรงเลย ตัวอ่อนของด้วงสีแดงนี้มีพลังชีวิตมหาศาล เติมน้ำมากแค่ไหนก็ไม่สามารถทำให้มันจมน้ำตายได้"

หงโฝกล่าวจากด้านข้าง

พรึ่บ!

ร่างกายของหูเย่าหยางล้มลงกับพื้น และเขารู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง

"นั่นคือการขุดรูในอวัยวะภายใน"

หงโฝยิ้มและพูดว่า:"ฉันแนะนำให้คุณรีบพูด ไม่อย่างนั้นมันจะขุดรูในอวัยวะภายในของคุณแล้ววางไข่ได้ภายในห้านาที ในเวลานั้น แม้ว่าคุณจะพูด มันไม่มีประโยชน์แล้ว"

ประโยคนี้ทิ่มแทงหูของหูเย่าหยางมาก เขากลัวมากจนร้องไห้:"ฉันพูด! ฉันพูด!"

"หูเข่อเฟิงอยู่ในบ้านบรรพบุรุษตระกูลหู!"

ทันใดนั้น ตาของถังเฉาก็ตกตะลึง:"นี่เป็นความคิดของหูเข่อเฟิง หรือเป็นการยุยงของตระกูลหู?"

หงโฝยิ้มเตือน:"เหลืออีกห้านาทีนะ"

หูเย่าหยางตกตะลึง เขาจะยังกล้าปกปิดได้ไง เลยบอกทุกอย่าง

"หลังจากที่หูเข่อเฟิงสูญเสียจวี้เฟิงกรุ๊ป ผู้นำโกรธจัด เพื่อปกป้องตัวเอง หูเข่อเฟิงบอกการดำรงอยู่ของหูอีซาน ผู้นำได้รู้ว่าตอนนี้เขาเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองหมิงจู และทนไม่ได้กับลูกชายที่ถูกทอดทิ้ง ปีนขึ้นไปสูงขนาดนี้ เลยมอบอำนาจให้หูเข่อเฟิง แล้วปล่อยให้เขาล้างแค้น เลยเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนี้!"

"ฉันพูดทุกอย่างที่ฉันรู้แล้ว รีบเอาแมลงออกมาเถอะ ฉันทนความเจ็บปวดไม่ไหวแล้วจริงๆ!"

หูเย่าหยางคำรามทั้งน้ำมูกและน้ำตาของเขา ทุกวินาที เขารู้สึกว่าอวัยวะภายในของเขาถูกกิน

…...

อีกด้านหนึ่ง ถังเฉาและทั้งสี่ก็มาถึงประตูตระกูลหู

เมื่อมองดูอาคารสีแดงสดอันงดงามเบื้องหน้าเขาอย่างเย็นชา ถังเฉาก็โบกมือของเขา:"พังมันซะ!"

"ครับ เจ้านายใหญ่!"

หลัวปู้ลงจากรถแล้วหยิบวิทยุออกมา:"เข้ามาได้!"

ตู้มตู้ม

พื้นดินสั่นสะท้านด้วยเสียงดัง

ฝุ่นฟุ้งกระจาย และในเส้นขอบฟ้าอันไกลโพ้น เห็นทีมรื้อถอนค่อยๆ เข้ามาที่นี่อย่างช้าๆ

หลัวปู้ชี้ไปที่อาคารสีแดงเข้มตรงหน้าเขา และตะโกนว่า "พังมัน!"

ตู้มตู้ม

รถขุดสิบคันพุ่งเข้ามาทันที และพุ่งเข้าไปทันที และบริเวณรั้วรอบขอบชิดของตระกูลหู ก็พังทลายลงในทันที

"เกิดอะไรขึ้น!"

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินออกไปอย่างโกรธเคืองและมองดูกำแพงที่ถล่มลงมาและรถขุดที่อยู่รอบๆ ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก และเขาตะโกนอย่างแรงว่า"พวกคุณเป็นใคร?กล้ามาพังตระกูลหูของข้า!"

"การอนุมัติเอกสารอย่างเป็นทางการล่าสุด ตระกูลหูของคุณถือว่าเป็นสิ่งปลูกสร้างที่ผิดกฎหมาย และควรถูกรื้อถอน!"

หลัวปู้พูดอย่างเย็นชา

"พูดบ้าๆ ตระกูลหูของฉันอยู่ในตระกูลที่มั่งคั่งในเมืองเจียงเฉิง ใครกล้าทำลายตระกูลของฉัน!"

ชายวัยกลางคนโกรธมาก ก้าวไปข้างหน้าและหยุดอยู่ข้างหน้ารถขุดเหล่านี้ด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง:"วันนี้ฉันจะยืนอยู่ที่นี่ จะดูว่า ใครสามารถเข้ามาได้!"

ในรถขุด หัวหน้าคนงานสวมหมวกกันน็อคมองหลัวปู้อย่างลำบากใจเล็กน้อย

ชายคนนั้นปิดกั้นด้านหน้าและรถขุดไม่สามารถเข้าไปได้สายตาของหลัวปู้เย็นชาและไม่สนใจเลย:"ทุบไปซะ!"

หัวหน้าพยักหน้า ไม่สนใจเขาจริงๆเลย

ตู้ม

เป็นผล ให้เงาขนาดใหญ่ครอบงำชายวัยกลางคน