เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 357

“นี่มันจะได้อย่างไร?”

ถังเฉาปฏิเสธทันทีโดยไม่คิดสักนิด

ในสายโทรศัพท์ น้ำเสียงของจ้าวเย็นหรานเปลี่ยนเป็นร้อนรนในทันที “คุณถังคะ ฉันรู้ค่ะว่าคุณแต่งงานแล้ว เพียงแค่ให้คุณไปออกงานด้วยกันในฐานะเพื่อนชายของฉันเท่านั้นเอง รับมือกับตาเฒ่าเสียหน่อย"

นิ่งอยู่พักหนึ่ง จ้าวเย็นหรานก็พูดต่อไปว่า “คุณถังคะ คุณคือคนที่มีประสบการณ์มาก่อน รู้ดีว่าการที่ต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้ชอบเป็นเรื่องที่ทรมานมากขนาดไหน ฉันจ้าวเย็นหราน ถามตัวเองจนได้ข้อสรุปมาแล้วว่าฉันเองก็ช่วยเหลือคุณมาไม่น้อย คุณทนเห็นฉันยอมรับการจัดการของตระกูลได้เหรอคะ?”

ถังเฉาขมวดคิ้วแน่น เงียบอยู่เป็นนาน ตอนนี้จึงได้เอ่ยถามอย่างหยั่งเชิงว่า “แค่ออกงานเป็นเพื่อนคุณงานเดียวใช่ไหมครับ?”

“แน่นอนสิคะ"

ฟังน้ำเสียงผ่อนคลายของถังเฉาออกแล้ว น้ำเสียงของจ้าวเย็นหรานก็เปลี่ยนเป็นสบายใจขึ้นมา “คุณแต่งงานแล้วนะคะ ฉันจะลงมือกับสามีที่มีภรรยาแล้วได้อย่างไรกันเนอะ"

ถังเฉาเองก็วางใจอย่างถึงที่สุด พยักหน้า “อย่างนั้นก็ได้ครับ"

จ้าวเย็นหรานยินดีเป็นอย่างยิ่ง น้ำเสียงออดอ้อนอย่างถึงที่สุด “เยี่ยมไปเลยค่ะ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเจอกันนะคะ"

พูดจบก็วางสายโทรศัพท์ นึกไม่ถึงว่าโทรศัพท์จะโดนหวางเยี่ยนแย่งเอาไปอีก “คุณถังคะ ฉันคือหวางเยี่ยนค่ะ”

“คุณมีเรื่องอะไรอีกล่ะ?” ถังเฉาเอ่ยถาม

“ฉันไม่ได้มีเรื่องสำคัญอะไร แค่มีเรื่องเรื่องหนึ่งที่จะบอกกับคุณถังค่ะ”

หวางเยี่ยนมีน้ำเสียงเข้มงวด “คุณถังยังจำคนที่เมื่อก่อนตระกูลหวางแนะนำให้เป็นคู่ดูตัวของฉันได้ไหมคะ?”

ถังเฉาพยักหน้า “จ้าวเชียนจูน?”

“ใช่ค่ะ”

หวางเยี่ยนพูดต่อไปว่า “เดิมทีหลังจากตระกูลหวางสูญสิ้น งานแต่งงานของฉันก็ถูกทิ้งไว้กลางคัน แต่ว่าสื่อเหลย เพื่อนร่วมงานของฉันก็มาสารภาพรักกับฉันอีก ต่อมาฉันถึงได้รู้ว่าสื่อเหลยเป็นลูกนอกสมรสของจ้าวเหล่าลิ่ว”

ถังเฉาไม่ได้พูดอะไร พูดตามจริง เขาไม่ได้มีความสนใจในชีวิตส่วนตัวของหวางเยี่ยนเลยแม้แต่น้อย แต่ประโยคสุดท้ายนั่นกลับพูดไปโดนจุดสำคัญเข้า

นึกไม่ถึงเลยว่าสื่อเหลย เพื่อนร่วมงานที่คอยตามอยู่ด้านหลังของหวางเยี่ยนอยู่เมื่อก่อนจะเป็นลูกนอกสมรสของจ้าวเหล่าลิ่ว ถ้าอย่างนั้นเขาเองก็เป็นคนของตระกูลจ้าว

แต่ว่าเขายังคงไม่ได้แสดงความคิดเห็นใดใดออกมา เพียงแค่เอ่ยถามว่า “คุณต้องการจะสื่ออะไรครับ?”

น้ำเสียงของหวางเยี่ยนเข้มขึ้นมา “ช่วงนี้สื่อเหลยเลื่อนตำแหน่งขึ้นแล้ว ใช้ความเป็นเจ้านายสั่งให้ฉันแต่งงานกับเขา นอกจากนี้ตระกูลจ้าวก็มาสู่ขอกับทางฝั่งแม่ของฉันแล้ว ตอนนี้ฉันถึงเพิ่งจะจำคำที่นายพูดกับฉันว่าให้ระวังคนใกล้ตัวขึ้นมาได้”

ถังเฉาหรี่ตาลงน้อย ๆ “ดังนั้นเธอกำลังสงสัยสื่อเหลย?”

“ไม่ใช่แค่นี้หรอก”

หวางเยี่ยนเอ่ยต่อไปว่า “ยังมีเรื่องการตายของพ่อฉันอีก ยังมีเกี่ยงข้องของตระกูลจ้าวอยู่เบื้องหลัง”

ถังเฉาครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะ เอ่ยว่า “ถ้าอย่างนี้คุณคิดจะทำอย่างไร?”

“ฉันอยากให้คุณถังช่วยฉันตามหามือสังหารที่ฆ่าพ่อของฉันออกมาค่ะ!”

น้ำเสียงของหวางเยี่ยนมีความเดือดดาล

ถังเฉาเงียบอยู่สักพักแล้วเอ่ยว่า “ผมขอปฏิเสธ คุณต่างหากที่เป็นตำรวจ เรื่องการไขคดี คุณต่างหากที่เป็นผู้เชี่ยวชาญ”

พูดจบก็วางสายโทรศัพท์

เขามองไปทางเฟิ่งหวง “กลับรถ กลับเมืองเจียงเฉิง”

“ค่ะ!”

ถังเฉาโทรศัพท์หาหลัวปู้ก่อน เอาบัตรผ่านประตูของงานประมูลในวันพรุ่งนี้ จากนั้นก็โทรศัพท์หาหลินชิงเสว่ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

“ชิงเสว่ ผมมีเรื่องยุ่งอยู่ในเมืองเจียงเฉิง อาจจะอีกหลายวันกว่าจะได้กลับไปนะครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ คุณทำธุระของคุณเถอะค่ะ”

หลินชิงเสว่ยังคงมีน้ำเสียงราบเรียบ

ถังเฉาเต็มไปด้วยความละอายใจ ในตอนที่กำลังจะพูดอะไรออกมานั้นเอง หลินชิงเสว่ก็พูดขึ้นมาอีกว่า “มะรืนนี้ฉันก็จะพาเสี่ยวลี้ไปเมืองเจียงเฉิงแล้วค่ะ พอดีเลยค่ะ โครงการสร้างเมืองปรับแก้ ต้องไปเจรจาหารือกับวงศ์ตระกูลของเมืองเจียงเฉิงสักหน่อย”

วางสายไปแล้ว ถังเฉาตะลึงอยู่นิด ๆ จากนั้นก็หัวเราะเจื่อน ๆ เขาเพิ่งจะมาเมืองเจียงเฉิงได้สองวัน ก็ถูกโจมตีหลักเข้าเสียแล้ว

ถังเฉาเปลี่ยนทิศทางกลับไปยังเมืองเจียงเฉิงอย่างเงียบสนิทไร้ข่าวคราว ไม่ได้ทำให้ใครคนใดตกใจ

มาถึงสถานที่ที่จ้าวเย็นหรานส่งแผนที่มาให้เขา ถังเฉามองไปรอบ ๆ อยู่สักพัก แต่ก็ไม่เห็นเงาของจ้าวเย็นหรานกับหวางเยี่ยนเลย

ในตอนที่กำลังจะล้วงโทรศัพท์ออกมานั้นเอง ทันใดนั้นกลิ่นหอมก็ค่อย ๆ โชยมาจากด้านหลัง ร่างอรชรอ้อนแอ้นร่างหนึ่งกอดถังเฉาเอาไว้จากทางด้านหลัง

“คุณถัง ในที่สุดคุณก็มา!”