เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 370

“แต่นั้นเป็นการผายปอดนะ”

ถังเฉาพยายามที่จะอธิบาย ก็ไม่รู้ว่าเป็นการเห็นใจหรือรู้สึกผิดที่ปฏิเสธเธอไปเมื่อกี้ สีหน้าของเขาดูแย่มาก

“ฉันรู้ ฉันถึงขอบคุณ คุณมากๆ”

เขาจะไม่มีทางที่จะสัญญาอะไรง่ายๆ แต่ถ้าสัญญาแล้วเขาก็จะตั้งใจทำให้ได้

“ขอบคุณนะ”

เซี่ยอวี่ซิงขอบคุณและยิ้ม: “ฉันไม่ได้ยอมแพ้นะ แต่แค่พยายามใช้ชีวิตให้มีคุณค่ามากกว่านี้”

“ทุกช่วงเวลาของชีวิตมีสิ่งที่ตัวเองเสาะหเสมอ และตอนนี้ฉันต้องการมีความรัก”

ถังเฉาคุยกับเธอ ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อย เธอมองวิวนอกหน้าต่างและยิ้ม: “ตอนเด็กตอนที่แม่ยังมีชีวิตอยู่ ฉันได้ถามแม่ว่าความรักมันเป็นความรู้สึกอย่างไง แต่แม่ก็แค่ลูบหัวของฉันและบอกว่าเดียวฉันโตขึ้นก็จะรู้เอง แต่ฉันอาจจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน ดังนั้นฉันอยากรู้ความรู้สึกนั้นตอนนี้เลย”

“ ฉันไปค้นหาบนอินเทอร์เน็ต บนอินเทอร์เน็ตบอกว่าความรักก็เหมือนการถูกไฟดูด ชาชาตึงตึง ถ้าใครทำให้ฉันมีความรู้สึกแบบนี้ได้ ก็แปลว่าฉันมีหลงรักเขาแล้ว”

พูดถึงตอนนี้เธอมองไปที่ถังเฉา:“ หัวใจฉันรู้สึกเจ็บ ตอนที่ฉันล้มลงกับพื้นลุกขึ้นมาไม่ได้ คนที่เดินผ่านไปผ่านมาไม่คิดจะช่วยฉันเลย มีเพียงคุณที่มาช่วยฉัน ตอนนั้นฉันมีความรู้สึกแบบนั้น”

“ นี่เป็นความรู้สึกที่ไม่จริง”

“ไม่นะ ถึงตอนนั้นฉันจะขยับไม่ได้ แต่ฉันไม่ได้สลบไป ฉันยังมองคุณอยู่ตลอดเวลา ฉันรู้สึกว่าฉันมีใจให้คุณ”

เซี่ยอวี่ซิงมองไปหาถังเฉา: “ถึงคุณจะแต่งงานแล้ว แต่ฉันก็ไม่ถือนะ”

ถังเฉาไม่กล้าที่จะสบตาเธอโดยตรง ใจของเขาชาไปหมด เขาไม่เคยพัวพันแบบนี้มาก่อน

ตอนแรกคิดว่าเป็นเพียงการช่วยเธอโดยไม่คิดอะไร แต่กลับเกิดเรื่องขึ้นมาได้

เมื่อนึกถึงตอนเย็นจะต้องไปเจอหลินชิงเสว่ เขารู้สึกผิดทันที

“ขอโทษด้วยนะ ผมรับปากคุณไม่ได้!”

ถังเฉายังพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

ถึงพูดแบบนี้จะโหดร้ายไปสำหรับผู้หญิงคนนี้ แต่เขารู้ดีว่าถ้ารับปากเธอ จะเป็นการทำร้ายเธอยิ่งกว่า

“ก็ได้”

ในแววตาของเซี่ยอวี่ซิงไม่มีความผิดหวัง ก็แค่ยิ้มอย่างเฉยเมย

“ลุกขึ้นมาตรวจ”

ขณะเดียวกันทางประตูได้มีเสียงของพยาบาลรอยมา

“มาแล้ว”

เซี่ยอวี่ซิงลงจากเตียงและใส่รองเท้า เพียงแค่ไม่กี่ขั้นตอนก็ทำให้เธอเหนื่อยจนหอบแล้ว

เธอใส่รองเท้าผ้าใบ สายรองเท้าหลุดรุ่ย

ทันใดนั้นมีเงาร่างคนหนึ่งได้ก้มลงไปผูกเชือกรองเท้าให้เธอ

ถังเฉาผูกอย่างตั้งใจ สุดท้ายก็ผูกเป็นโบว์ ถึงได้ลุกขึ้นมาและยิ้ม: “ไม่ใช่มีเพียงคู่รักถึงจะทำเรื่องแบบนี้หรือ”

“เธอจะไม่ตายฉันพูดเอง”

เขามีสีหน้าที่จริงจังน้ำเสียงที่เยือกเย็นพูดจบถึงได้หันหลังและเดินออกไป

เซี่ยอวี่ซิงเหม่อลอยอยู่กับที่อยู่นาน ตอนนี้ถังเฉาได้จากไปอย่างไร้เงาแล้ว เธอถึงได้ก้มลงไปมองโบว์ที่สวยงาม

มองไป น้ำตาเม็ดใหญ่ของเธอค่อยๆหยดลงมา เธอก็ได้เอามือปิดหน้าและร้องไห้ออกมา

แต่เธอคงไม่รู้ว่าในชีวิตของถังเฉาเขาจะผูกเชือกรองเท้าให้ผู้หญิงสองคนเท่านั้น

หนึ่งคือลูกสามของเขาถังเสี่ยวลี้

อีกคนหนึ่งก็คือเธอแล้ว

เมื่อออกจากห้องผู้ป่วย เซี่ยสิงจู๋กำลังสูบบุหรี่อยู่ข้างๆหน้าต่างคนเดียว

เมื่อเห็นถังเฉาออกมา เขารีบเดินไปหาและยิ้มอย่างฝืนใจ: “ทำให้คุณถังหัวเราะเยาะเลย”

ถังเฉามีสีหน้าที่จริงจัง: “ไม่มีอะไรน่าหัวเราะเยาะ”

เซี่ยสิงจู๋ถอนหายใจ: “โรคนี้เป็นโรคทางกรรมพันธุ์ เมื่อคุณปู่ตายไปแล้ว ก็ตกทอดมาที่เธอ”

“โรคของเธอ ฉันจะหาวิธีและจะพยายามรักษาเธอให้ได้!”

ถังเฉามีสีหน้าที่หนักแน่นและพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

เมื่อเซี่ยสิงจู๋ได้ยินแบบนี้ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าที่นับถือ

ทันใดนั้นเขาก็ได้โค้งคำนับให้ถังเฉา: “คุณถัง ขอโทษด้วยนะครับ!”