เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 386

"อยู่ในท่านั่งม้าให้นิ่ง หลังตรง!"

“พ่อ ได้หรือยัง ฉันเหนื่อยมาก”

“อยู่แบบนี้ครึ่งชั่วโมงโดยห้ามขยับ!”

"..."

ในเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น เมื่อฟ้าเพิ่งสว่างขึ้น เสียงของพ่อและลูกสาวก็มาจากลานเล็กๆของวิลล่า

ถังเสี่ยวลี้กำมือแน่น ทำท่านั่งม้า ใบหน้าเล็กๆของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ

ถังเฉายืนอยู่ตรงหน้าเด็กน้อยด้วยสีหน้าจริงจัง จับตาดูว่าเธอกำลังแอบขี้เกียจหรือไม่

“เช้าๆแบบนี้ นี่กำลังทำอะไรกันหรือ?”

เมื่อได้ยินการเคลื่อนไหว หลินชิงเสว่ก็รีบออกมาจากห้อง

เมื่อเธอเห็นถังเสี่ยวลี้ยืนแบบท่อนไม้ เธอรู้สึกเอ็นดูอย่างยิ่งและหันกลับมามองที่ถังเฉา "ถังเสี่ยวลี้อายุเท่าไหร่เอง คุณก็ให้เธอทำอันนี้!"

คิดไม่ถึงว่า ถังเฉากล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง "ในเมื่อตัดสินใจที่จะฝึกศิลปะการต่อสู้ ก็ต้องเริ่มต้นตั้งแต่อายุยังน้อย เริ่มต้นจากการยืนแบบท่อนไม้ "

หลังจากพูดจบ ไม่ไปสนใจหลินชิงเสว่ที่อยู่ข้างๆ แล้วเริ่มฝึกถังเสี่ยวลี้ต่อ

เจ้าตัวน้อยร้องทุกข์ไม่หยุด แต่ก็ยังกัดฟันแน่นและทนทำต่อไป

“พอเถอะ ไม่ต้องฝึกแล้ว”

บนใบหน้าของหลินชิงเสว่เต็มไปด้วยสีหน้าเห็นใจ แม้ว่าเธอจะเห็นด้วยกับการฝึกศิลปะการต่อสู้ของลูกสาว แต่เธอก็ยังค่อนข้างต่อต้านเมื่อเห็นภาพที่ถังเฉาสอนศิลปะการต่อสู้ให้ถังเสี่ยวลี้

เธออุ้มถังเสี่ยวลี้ขึ้นมา และปกป้องเธอไว้ข้างหลัง "เสี่ยวลี้อายุแค่ 5 ขวบ มันจะเร็วเกินไปหรือเปล่าที่จะให้เธอฝึกศิลปะการต่อสู้ในตอนนี้?"

ถังเฉาที่เชื่อฟังหลินชิงเสว่ทุกอย่างมาโดยตลอด มีเพียงเรื่องนี้เท่านั้นที่เขาไม่ยอมอ่อนข้อให้ “ถ้าไม่สามารถทนต่อความยากลำบากแค่นี้ได้ จะพูดถึงการฝึกศิลปะการต่อสู้ได้อย่างไร?”

ถังเสี่ยวลี้กัดฟันและพูดว่า “แม่ ฉันทำได้!”

หลินชิงเสว่รู้สึกเสียใจทีหลังที่ยอมให้ลูกสาวของเธอฝึกศิลปะการต่อสู้ ทำให้ลูกสาวของเธอที่อายุเพียง 5 ขวบ จะต้องมาทนต่อความยากลำบากเช่นนี้

ในเวลานี้ หัวใจที่อ่อนนุ่มของแม่ก็เผยออกมาให้เห็นอย่างเห็นได้ชัด

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เธอคิดไม่ถึงก็คือ ถังเฉาไม่เพียงแต่ต้องการฝึกฝนลูกสาวของเขาเท่านั้น แต่ยังอยากฝึกเธอด้วย

“ชิงเสว่ คุณก็มาฝึกด้วยกันเถอะ”

“อะไรนะ? ฉันด้วย!”

ดวงตาของหลินชิงเสว่เบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ และเธอมองไปที่ถังเฉาด้วยความไม่น่าเชื่อ

เมื่อเห็นถังเฉาดูจริงจัง "แม้ว่าคุณจะเข้าเลขสามแล้ว ร่างกายและโครงกระดูกของคุณก็เข้ารูปแล้วฝึกไปก็ไม่มีประโยชน์ แต่มันมีประโยชน์มากในการเสริมสร้างสมรรถภาพทางกายของคุณ ก็ถือว่ามีประโยชน์เช่นกัน ยังป้องกันพวกผู้ชายคิดไม่ดีได้อีก----"

แม้นี่เป็นเจตนาที่ดีของถังเฉา แต่บังเอิญมันได้สัมผัสเขตต้องห้ามที่ผู้หญิงทุกคนไม่ต้องการที่จะเผชิญหน้า—อายุ

หลินชิงเสว่รู้สึกโมโหทันที "ถังเฉา คุณนี่มันผู้ชายที่ทื่อจริงๆเลย!"

แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจอย่างมาก แต่เธอก็ถูกถังเฉาจับมาเป็น 'ชายที่แข็งแกร่ง'

หลังจากที่ทำท่าม้าไปเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง เธอก็เหนื่อยแทบตาย

ถังเฉาที่มองอยู่ด้านข้างและส่ายหัวไม่หยุด "ไม่ได้ สมรรถภาพทางกายแย่เกินไป เริ่มจากวันพรุ่งนี้ มาฝึกกับเสี่ยวลี้"

หลังจากส่งถังเสี่ยวลี้ไปโรงเรียนอนุบาลด้วยกันแล้ว ถังเฉาและหลินชิงเสว่ก็ไปที่อาคารกั๋วจี้

ทันทีที่เข้ามาในสำนักงาน หลินฉ่ายเวย กำลังรออยู่ในชุดมืออาชีพ โดยถือเอกสารไว้ในมือหนึ่งชุด

"นี่คือไฟล์ที่ฉันรวบรวมไว้ รบกวนคุณตรวจดู"

"ได้"

ถังเฉาพอใจกับประสิทธิภาพการทำงานของหลินฉ่ายเวยมาก หลังจากเลือกชื่อไม่กี่ชื่อแล้ว เขาก็คืนให้ หลินฉ่ายเวย "คนเหล่านี้ที่มีประวัติคดี ไล่ออกให้หมด"

หลินฉ่ายเวยตกใจ แล้วเธอก็เข้าใจเจตนาของถังเฉา

อย่าใช้ผู้ที่เราสงสัย และใช้ผู้อื่นโดยไม่ไปสงสัย นี่คือการกำจัดทุกคนที่ไม่เชื่อฟังให้หมด

"ค่ะ!"

หลินฉ่ายเวยกำลังถือแฟ้มและเตรียมจะจากไป

ถังเฉาเรียกเธอไว้ "ฉ่ายเวย เดี๋ยวก่อน ทำไมคุณถึงออกจากหลงเถิงกรุ๊ปของพ่อคุณ มาที่ลี่จิงกรุ๊ปของเรา"

"ฉัน……"

หลินฉ่ายเวยเกือบจะพูดว่าเธอต้องการอยู่ใกล้คุณมากขึ้น แต่เมื่อคำพูดมาถึงริมฝีปากของเธอ เธอก็กลืนกลับไป "ฉันต้องการสะสมประสบการณ์การทำงานอย่างรวดเร็ว"