เสียงโอดครวญมาอย่างไม่มีลางสังหรณ์ใดๆ พรรคพวกของตระกูลเหยียนแทบจะไม่ทันได้ตั้งรับใดๆ ก็มีวัยรุ่นคนหนึ่งตายอย่างอนาถ
และ ท่าทางของเขาสยดสยองมาก
ประสาทสัมผัสทั้งห้าว่างเปล่า เลือดไหลออกทั้งทวารทั้งเจ็ด
“ลูกชาย!”
หลังจากผ่านไปสักพัก มีเสียงโอดครวญของวัยกลางคนอันโกรธแค้นและเศร้าโศกดังขึ้น
แววตาของเขาแดงก่ำ อยากจะพุ่งไปที่ศพอย่างไม่คิดอะไร
“อย่าเข้าไป!”
เหยียนชางรับรู้ได้ถึงความไม่ชอบมาพากล จึงได้ขวางเขาไว้ ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
แคร็กๆ!
เห็นหนอนตัวยาวๆ เจาะออกมาจากตา รูจมูก ปากของศพ แล้วปีนขึ้นไปในมือของหงโฝอย่างรวดเร็ว
หงโฝเอาพวกมันเก็บเข้าไปในขวด ด้วยความโมโห
“ฉันบอกแล้ว ว่าให้พวกแกเข้าแถวตอนอย่างสงบ ก็จะไม่เจ็บปวดแบบนี้แล้ว”
เหตุการณ์นี้ สะเทือนจิตใจของตระกูลเหยียนทุกคนเป็นอย่างมาก
พวกเขาเพิ่งจะเคยเห็นคนที่ใช้วิธีแปลกประหลาดแบบนี้เป็นครั้งแรก
รวมทั้งหลินชิงเสว่ เธอมองไปที่ถังเฉาด้วยความตะลึงอย่างหาที่เปรียบมิได้
นักยุทธวิเศษแบบนี้ นึกไม่ถึงว่าจะยอมอยู่กับถังเฉาได้
เหยียนชางตะคอกออกมา
“ไม่ต้องหวาดกลัว ชิงลงมือก่อนที่แม่มดนี่จะลงมือก่อนก็ได้แล้ว เอาชนะเธอได้ง่ายๆ!”
ในตัวหงโฝ เขาไม่เห็นการต่อสู้ที่เก่งกาจใดๆ แค่ยอดฝีมือคนไหนก็ได้ของตระกูลเหยียน เข้าประชิดก็ชนะได้แล้ว
สิ่งเดียวที่เป็นปัญหา ก็คือความสามารถอันแปลกประหลาดของเธอ
ทุกคนได้ยินดังนี้ ก็เข้าโจมตีพร้อมกัน ประชิดไปที่หงโฝ
และแล้วหงโฝผวา ถอยหลังอย่างร้อนรน
“พวกแกเป็นผู้ชายหรือเปล่า ผู้ใหญ่หลายคนขนาดนี้ นึกไม่ถึงว่าจะเข้ามารุมเด็กอย่างฉัน…...”
เหยียนชางตะคอก “แกฆ่าครอบครัวฉัน สมควรตาย!”
“แม่ง!”
หงโฝส่งเสียงดังออกมา รีบวิ่งที่ด้านหลังของเฟิ่งหวง
“พวกมันไม่ทำตามปกติทั่วไป เข้ามารุมฉันรับไม่ไหว”
“ใช้ไม่ได้”
เฟิ่งหวงหมดคำพูด
“แกไปจัดการเถอะ”
ถังเฉาพูดกับเฟิ่งหวง
เขารู้ดีถึงจุดอ่อนของหงโฝ มาด้วยไสยศาสตร์ยังพอได้ ถ้ารุมเข้ามา หรือประชิดตัวเมื่อไหร่ ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว
“ค่ะ คุณชาย”
เฟิ่งหวงตอบรับ จากนั้นแววตาเลือดเย็น และมีมีดสั้นที่แหลมคมอยู่ในมือเพิ่มเข้ามา
“ฆ่ามัน!”
เหยียนชางตะโกน
เขาไม่รู้ฝีมือของเฟิ่งหวง เหยียนเสี้ยงหม่าส่งเสียงเตือนจากด้านหลัง “พ่อระวังนะ ผู้หญิงคนนี้ แข็งแกร่งมาก!”
เหยียนชางไม่สนใจใดๆ “แข็งแกร่งขนาดไหน ต่อหน้าสายในของฉัน ไร้ความสามารถทั้งนั้น”
“แกกับคุณชายตระกูลใหญ่ทั้งสองรีบกลับไปหลบในคฤหาสน์ก่อน”
เมื่อได้ยิน เหยียนเสี้ยงหม่าหันไปมองหลินโป๋หลายและถังหลิน สองคนข้างหลังอยากจะเข้าไปตั้งนานแล้ว
ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากที่ถังเฉามาแล้ว พวกเขามักจะมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
“ยังคิดจะไปอีกมั้ย?”
เฟิ่งหวงนิ่งสงบ ไล่ตาม เหยียนเสี้ยงหม่าทั้งสามคนไป
“คู่ต่อสู้ของแก คือพวกเรา!”
เหยียนชางตะคอก “ฆ่ามัน!”
ฟับๆๆ!
ทันใดนั้น ยอดฝีมือสิบคนของตระกูลเหยียน พุ่งไปที่เฟิ่งหวงพร้อมกัน
แต่ทว่า เฟิ่งหวงแม้แต่มอง ก็ไม่มองพวกเขาแต่อย่างใด
ความเร็วของยอดฝีมือตระกูลเหยียนก็เร็วมากพอแล้ว แม้แต่เศษเสี้ยวของชุดของเฟิ่งหวง ก็ยังแตะไม่โดน
เธอราวกับผีเสื้อในดงดอกไม้ วนอยู่ในยอดฝีมือทั้งสิบ
ปังๆๆ!
เพียงไม่กี่อึดใจ ยอดฝีมือทั้งหมดของตระกูลเหยียนก็ลอยไป
ฟิ่ว!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม