เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 432

เถี่ยเมี่ยนในตอนนี้มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกตะลึงและความหวาดกลัว ถึงขั้นไม่กล้าเงยหน้ามามองถังเฉา

เมื่อครู่เขาตกใจจนแทบจะหมดสติ ตีเขาให้ตายเขาก็ยังคิดไม่ถึงว่า คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาจะเป็นเจ้ามังกรแดนเหนือ

ในเวลาเดียวกันนี้เอง ในใจของเขายังมีข้อสงสัยหนึ่ง นั่นก็คือเจ้ามังกรแดนเหนือไม่ได้อยู่ในแดนเหนือ ทำไมถึงมาอยู่เมืองหมิงจูได้?

ผู้นำสามแดนคนอื่นรู้หรือไม่?

ความสงสัยผุดขึ้นมาเองทีละข้อ ๆ แต่เขากลับไม่กล้าแม้แต่จะพูดออกมา

พ่อลูกเหยียนชางและเหยียนเสี้ยงหม่าที่อยู่ไม่ไกลมองเห็นฉากนี้แล้วก็งงไปในทันที

นึกไม่ถึงว่าเถี่ยเมี่ยน ผู้มีฝีมือสูงที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขายอมก้มหัวให้ศัตรู?!

ไม่เพียงแต่ยอมแพ้โดยไม่สู้ ทั้งยังคุกเข่าอยู่ตรงหน้าของถังเฉา?

“เถี่ยเมี่ยน นายกำลังทำอะไรอยู่? ทำไมไม่ฆ่าเขาเสีย แล้วยังไปคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขาอีก?”

ในนาทีนี้เหยียนชางระเบิดความเดือดดาลอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ออกมาทันที สีหน้าเข้มครึ้มจนสามารถคั้นน้ำออกมาได้

สีหน้าท่าทางของเหยียนเสี้ยงหม่ากลับเปลี่ยนไปจนน่ากลัวอยู่บ้าง

นิสัยของเถี่ยเมี่ยนเขารู้ดี เงียบ ๆ พูดน้อย จังหวะการฆ่าเด็ดขาด ขอเพียงเขากำหนดคนที่จะสังหาร จะต้องมีชีวิตอยู่ไม่ถึงเช้าของวันถัดไปแน่

แต่ในตอนนี้กลับคุกเข่าอย่างสั่นเทาไปทั้งตัวอยู่ตรงหน้าของถังเฉา

หรือว่า... แม้แต่เถี่ยเมี่ยนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของถังเฉา?

“คุณปู่ พวกเรารีบออกไปจากที่นี่กันเถอะครับ ไม่ต้องไปสู้กับเขาแล้ว”

เหยียนเสี้ยงหม่าเอ่ยขึ้นทันที

เหยียนชางกลับตะคอกด้วยความเดือดดาล “พวกสารเลว มันขี่หัวพวกเราแล้ว ถ้าพวกเรายังไม่เชือดไก่ให้ลิงดูอีก แล้วต่อไปจะยืนหยัดอยู่ในเมืองหมิงจูได้อย่างไร?”

นาทีต่อมาเขามองไปยังเถี่ยเมี่ยน พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเดือดดาล “เถี่ยเมี่ยน ตอนนี้ฉันขอสั่งนาย รีบฆ่าเขาเสีย!”

ถังเฉากลับมองเถี่ยเมี่ยนด้วยท่าทางสงบนิ่ง เอ่ยอย่างไม่ช้าไม่เร็วว่า “ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของคุณ และคุณก็ไม่ใช่คนของแดนเหนือ แต่ว่าไม่ว่าจะเป็นแดนตะวันตกหรือแดนเหนือก็ควรจะตอบโต้ศัตรู ไม่ใช่ยอมสวามิภักดิ์ต่อตระกูลเหยียนเล็ก ๆ นี่ สิ่งที่คุณสูญเสียไม่ใช่แค่ศักดิ์ศรี”

“ยังมีความหยิ่งทระนง ความหยิ่งทระนงที่ตัวเองเป็นถึงทหารองครักษ์ของแดนตะวันตก!”

พูดมาถึงตรงนี้สายตาของถังเฉาก็เปลี่ยนเป็นเด็ดขาดอยู่ก่อนแล้ว

เหมือนกับกระบี่ที่แหลมคมเล่มหนึ่งแทงที่หัวใจของเถี่ยเมี่ยนอย่างโหดเหี้ยม

ถังเฉาโค้งตัวลงมาจ้องเขาเขม็ง

“เงยหน้าขึ้นมา มองตาผม ทหารองครักษ์แดนตะวันตกล้วนไม่ควรก้มศีรษะที่หยิ่งทระนง!”

ประโยคนี้ยิ่งเหมือนกับมีพลังพิเศษ ทำให้ร่างกายของเถี่ยเมี่ยนสั่นสะท้านอย่างรุนแรงทันที

เขาเงยหน้ามาด้วยอาการสั่นงก ๆ เงิ่น ๆ

เป็นครั้งแรกที่ได้มองตาของถังเฉาในระยะใกล้ขนาดนี้

“ถอดหน้ากากออก!”

ถังเฉาเอ่ยสั่งอีก

เถี่ยเมี่ยนยกมือขึ้นมาอย่างสั่น ๆ หยิบหน้ากากเหล็กบนใบหน้าออก

สิ่งที่ปรากฏออกมาคือใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยแผลที่น่าสะพรึงกลัวดวงหนึ่ง

ต่อให้เป็นเฟิ่งหวงก็อดไม่ได้ที่จะเปลี่ยนสีหน้า

“ไปทำท่าไหนมา?”

ถังเฉาน้ำเสียงเคร่งขรึม

ใบหน้าของเถี่ยเมี่ยนเต็มไปด้วยยุ่งเหยิง เบ้าตาแดงก่ำ “เนื่องจากภารกิจลอบสังหารล้มเหลว จึงถูกขับไล่ออกจากแดนตะวันตก ระหว่างทางเจอศัตรูโจมตีเข้าพอดี ถูกกระสุนปืนใหญ่ลูกหนึ่งระเบิดจนยับเยิน”

ถึงตอนนี้เขาก็สวมหน้ากากเหล็ก ใช้ใบหน้านี้แสดงให้คนอื่นเห็น

ถังเฉาเงียบอยู่พักหนึ่ง สีหน้าน่าสะพรึงกลัวอยู่บ้าง

“มู่ตงเฟิง...”

เขาพึมพำชื่อนี้เบา ๆ

ในที่ไม่ไกล เหยียนชางกับเหยียนเสี้ยงหม่าสั่นจนพูดไม่ออกไปแล้ว

นึกไม่ถึงว่าเถี่ยเมี่ยนจะถอดหน้ากาก?!

จะต้องรู้ว่า นี่เป็นเส้นตายของเขา แม้ว่าจะเป็นพวกเขาก็ยังไม่กล้าให้เถี่ยเมี่ยนถอดหน้ากากออก!

ครู่ใหญ่ เหยียนชางก็ตะโกนขึ้นมาด้วยความเดือดดาลอีกครั้ง “เถี่ยเมี่ยน ฉันให้นายฆ่าเขา!”

การกระทำของเถี่ยเมี่ยนปลุกความปรารถนาที่จะสังหารของเขาให้ลุกโหมขึ้นมาอย่างถึงที่สุด

“หุบปาก!”

พริบตาถัดมา เถี่ยเมี่ยนกลับสวมหน้ากากเหล็ก หันกลับมาทันที มองเหยียนชางอย่างเยียบเย็น

“นายว่าไงนะ?”

เหยียนชางกับเหยียนเสี้ยงหม่าล้วนแต่มีสีหน้าปัญญาอ่อน

นึกไม่ถึงว่าเถี่ยเมี่ยนทำงานให้พวกเขาจะกล้าสั่งให้พวกเขาหุบปาก

ในดวงตาของเหยียนชางมีความหนาวยะเยือกอยู่ เอ่ยอย่างเย็นชาว่า “ฉันเป็นหัวหน้าของสายใน แค่เจ้าเถี่ยเมี่ยนขี้ปะติ๋วคนหนึ่งนี่จะทำอะไรฉันได้?”

นาทีต่อมา สองเท้าของเขาก็ถีบเข้าไปอย่างแรง พุ่งเข้าไปทางเถี่ยเมี่ยนทั้งตัวด้วยความรวดเร็ว

“เถี่ยเมี่ยน ในเมื่อนายยืนหยัดที่จะรนหาที่ตาย ก็อย่ามาโทษที่ฉันไม่เห็นแก่มิตรภาพเก่า ฆ่านายก่อน แล้วค่อยลงมือฆ่าไอ้สวะนั่นด้วยตัวเอง

เหยียนชางคำรามด้วยความเดือดดาล หมัดหนัก ๆ หนึ่งหมัดอัดเข้าไปทางหน้าอกของเถี่ยเมี่ยน

เถี่ยเมี่ยนหัวเราะเสียงเย็น “ไม่รู้จักประมาณตน"

นึกไม่ถึงว่านาทีต่อมาเขาจะไม่หลบไม่หลีก ตะขอที่อยู่ในมือเกี่ยวไปทางเหยียนชางอย่างโหดร้าย

ปัง!

ระหว่างสองคนมีเสียงที่น่าอึดอัดใจส่งออกมา

ศักยภาพของเหยียนชางแข็งแกร่งมากจริง นึกไม่ถึงว่าจะสามารถสู้กับเถี่ยเมี่ยนได้

แต่ด้วยความรวดเร็ว ระยะห่างก็ปรากฏขึ้น การเคลื่อนไหวที่ผีเข้าผีออกของเถี่ยเมี่ยนทำให้เหยียนชางค่อย ๆ ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบทีละเล็กละน้อย

แควก!

เสื้อผ้าของเหยียนชางถูกเถี่ยเมี่ยนฉีกออกมาเป็นแผ่นใหญ่

ยิ่งเขาต่อสู้ก็ยิ่งใจถึง ตะขอในมือคล่องแคล่วว่องไวน่าเกรงขาม

“หัวหน้าเหยีน มีชีวิตอยู่ดี ๆ ไม่ดีหรือ? จะห้องมาหาเรื่องคุณถังเสียให้ได้”

“ยังอยากให้ผมฆ่าคุณถัง ถ้าอย่างนั้นผมก็จะฆ่าคุณเสียก่อน!”

ในดวงตาของเถี่ยเมี่ยนมีแสงเย็นยะเยือกวาบผ่าน ตะขอในมือแกว่งไกวอย่างรุนแรงและรวดเร็ว

ฉัวะ!

ช่วงท้องของเหยียนชางปรากฏเป็นรอยเลือดเข้มลึกเส้นหนึ่ง

จากนั้นก็ปริออกเป็นปากแผลใหญ่ ไหลนองเต็มพื้นสีสันฉูดฉาด

“พ่อ!”

เหยียนเสี้ยงหม่าร้องเสียงดัง

เถี่ยเมี่ยนมองมาทันควัน เหยียนเสี้ยงหม่าตกตะลึงทันที หันกลับไปวิ่งหนี

แต่ว่านาทีต่อมาก็มีเสียงดังฉัวะเสียงหนึ่ง ถูกตะขอทั้งอันแทงทะลุช่วงอก

ใครก็คิดไม่ถึงว่าตระกูลเหยียนจะถูกคนของตัวเองฆ่าล้างบาง