เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 448

ทันใดนั้นบรรยากาศในห้องวีไอพี ก็เหมือนกับโคลนที่เหนียวจนหายใจไม่ออก

ผู้ที่เข้ามาดูสีหน้าเย็นชา สวมเสื้อเกราะกันกระสุน ปากกระบอกปืนที่เย็นชา หันไปทางพวกถังเฉา

หลินชิงเสว่แข็งทื่อไปทั้งตัว และกลั้นหายใจ

คนบ้าดนตรีก็ยกมือขึ้นด้วยสีหน้าเฉยเมย

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ……"

เมื่อเห็นฉากนี้ ฉินสวูตงก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดังออกมา

“ผมบอกพวกคุณแล้วไง ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ไม่ยอมประนีประนอมแต่แรก ตอนนี้ผมโทรเรียกคนมาแล้ว พวกคุณกลัวจนไม่ไหวแล้วสิท่า”

เมื่อฉินสวูตงมาข้างหน้าของหลินชิงเสว่ เห็นคอที่เรียวยาวของเธอเต็มไปด้วยความตึงเครียด ยืดอกขึ้นหายใจอย่างรุนแรง รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ยิ่งลึกขึ้นไปอีก

"เป็นองค์หญิงคนโตของตระกูลหลวงในเยี่ยนตูแล้วยังไง ตอนนี้ก็ถูกปืนเล็งไว้ไม่ใช่เหรอ?”

แล้วก็มองไปทางคนบ้าดนตรี“ไหนคุณลองเชิดหน้าใส่ผมอีกทีสิ!”

เขาในเวลานี้ เป็นเหมือนคนต่ำทรามที่ได้สมดั่งใจ

สายตาของฉินสวูตงมองดูทีละคนๆ และในไม่ช้า สายตาของเขาก็ไปอยู่ที่ตัวถังเฉาที่ยังคงดื่มชาอย่างช้าๆ ทันใดนั้นเขาก็ชะงักไปครู่หนึ่ง

เผชิญกับปืนจำนวนมากมายขนาดนี้ สีหน้าของถังเฉาไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่น้อย

ถึงกลับดื่มชาอย่างใจเย็น

ฉินสวูตงตกตะลึง ครู่หนึ่ง ถึงจะพูดออกมาได้ประโยคเดียว

"คุณไม่กลัวเหรอ?”

"ทำไมต้องกลัว?"

ถังเฉาถามด้วยรอยยิ้ม

ฉินสวูตงอ้าปากตาค้าง จากนั้นใบหน้าของเขาก็กระตุก

"ได้ สักพักก็จะทำให้คุณรู้จักกลัว!”

ในขณะนี้เอง ชายร่างสูงผิวดำคนหนึ่งเดินเข้ามา

สีหน้าเขาเย็นชา "บุคคลอันตรายอยู่ที่ไหน?"

แสงในห้องวีไอพีมืด ดังนั้นหลี่เถ่จึงไม่เห็นตัวถังเฉา

ฉินสวูตงรีบเดินไปหัวเราะด้วยเสียงที่ร่าเริง หยิบไทเค็นเจ้ามังกรออกมา แล้วชี้ไปที่ถังเฉาที่นั่งอยู่ตรงมุมห้อง "หัวหน้า ก็คือเขา เขาก็คือบุคคลอันตราย"

หลี่เถ่มองไปตามทางถังเฉา

ถังเฉายิ้มให้เขาทันที และกวักมือเรียกราวกับเพื่อนเก่า

ทันใดนั้น ร่างกายของหลี่เถ่ก็แข็งทื่อชั่วขณะหนึ่ง และยังสั่นเทาระริกหลายครั้ง

เขาอดไม่ได้ที่จะหันมองฉินสวูตง "บุคคลอันตรายที่คุณพูดถึง คือเขาเหรอMW

"นอกจากเขาแล้ว จะเป็นใครได้อีก"

ฉินสวูตงเดินมาถึงข้างๆหลี่เถ่ ชี้ไปที่ถังเฉาแล้วพูดว่า "หัวหน้า เขาเพิกเฉยต่อไทเค็นเจ้ามังกร ยังฆ่ายอดฝีมือผู้แข็งแกร่งตระกูลฉินของผม เป็นความผิดใหญ่หลวง ปล่อยเขาไว้ไม่ได้แน่นอน!"

ฉินสวูตงคิดว่าหลังจากที่เขาพูดคำเหล่านี้แล้ว บวกกับที่เขามีไทเค็นเจ้ามังกรด้วย อีกฝ่ายคงต้องจับเขาโคยไม่ลังเล

แต่ในเวลาต่อมา หลี่เถ่ก็ตบไปที่หน้าของฉินสวูตง ตบหน้าอย่างแรง

ใช้แรงมาก ตบจนเลือดไหลออกจากมุมปากทันที และฟันหักไปหลายซี่

ฉินสวูตงเบิกตากว้างอย่างไม่น่าเชื่อ "หัวหน้าหลี่ทำไมคุณถึงตบผม?”

“คนที่ต้องตบก็คือคุณ”

สีหน้าของหลี่เถ่เย็นชา วินาทีต่อมา เขาก็ตะโกนว่า "ทุกคน วางปืนลง!"

คลิก!

ทุกคนที่อยู่ข้างหลังวางปืนลง เดิมทีอากาศที่เย็นจัดในตอนแรกก็คลายลง

ช่วงเวลาต่อมา หลี่เถ่เดินมาข้างหน้าหลินชิงเสว่ด้วยสีหน้าที่รู้สึกละอายใจ "คุณหลิน ทำให้พวกคุณตกใจแล้ว"

เมื่อเห็นใบหน้าของหลี่เถ่อย่างชัดเจน หลินชิงเสว่ก็เบิกตากว้างด้วยความดีใจทันที "คุณใช่คนที่อยู่ในงานแต่งของฉันคนนั้น ... "

“ใช่ครับใช่ครับ เรียกผมว่าเถ่จู้ก็พอ”

หลี่เถ่บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ถึงกลับนั่งลง และเปิดขวดไวน์ด้วยตนเอง "ผมปรับตัวเองหนึ่งแก้ว!"

พูดจบ หลี่เถ่ก็ดื่มทีเดียวหมดแก้ว

ถังชิงเหอกับหลินชิงเสว่ตกตะลึง และฉินสวูตงตกตะลึงยิ่งกว่าจนพูดอะไรไม่ออกสักคำ

“หัวหน้าหลี่ ท่านกำลังทำอะไรอยู่? ผมขอให้คุณมาที่นี่ เพื่อมาจับคน ไม่ใช่ให้คุณมาดื่มเหล้า”

พักหนึ่ง ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความโมโหโกรธ