เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 469

เดิมทีห้องวีไอพีก็เงียบอยู่แล้ว เพียงครู่เดียวก็ยิ่งเงียบสงบเข้าไปอีก

ท่าทางของทุกคนราวกับว่าเห็นผี มองไปที่หลินจ้าวหยูนกับซูเซี่ยอย่างคาดไม่ถึง

พวกเขาล้วนฟังออก น้ำเสียงของฝ่ายบุคคลมีความเคารพนอบน้อมมาก

สุดท้ายผู้จัดการ ก็สามารถครอบครองตำแหน่งของบริษัทต่อจากนี้ได้

วางสายโทรศัพท์ หลินจ้าวหยูนและซูเซี่ยสีหน้าที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

การฝึกงานของพวกเขาก็ยังไม่ผ่าน ทำไมถึงกลายเป็นผู้จัดการกับผู้ช่วยผู้จัดการ?

ในเวลานี้ ถังเฉายกแก้วขึ้นมองพวกเขา

“จ้าวหยูน เสี่ยวเซี่ย ขอแสดงความยินดีกับการเลื่อนตำแหน่งด้วย"

หลินจ้าวหยูนและซูเซี่ยรีบมองไปที่ถังเฉาทันที สายตาจ้องเขม็งไปทางเขา

ต้องเป็นถังเฉาแน่!

แม้ว่าจะไม่ใช่ถังเฉา แต่ก็คงเกี่ยวข้องแน่นอน

ปฏิกิริยาของหลินจ้าวหยูนกับซูเซี่ย ล้วนอยู่ในสายตาของโจวข่าย ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ถังเฉายังคงจิบไวน์แดงเบาๆ สีหน้าเรียบเฉย

โจวข่ายแน่ใจทันที แฟนของหลินจ้าวหยูน ไม่ธรรมดาแน่ๆ!

“คุณถัง ขอเชิญดื่มหนึ่งแก้ว”

เขารีบลุกขึ้นยืนขึ้นมา และขอเชิญถังเฉาดื่ม

ถังเฉาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมา และชนแก้วกับเขา

“สวัสดี”

หวังอิ่งสีหน้าดูถูก “โจวข่าย คุณชนแก้วกับเขาทำไม เสียความรู้สึก”

โจวข่ายไม่ได้พูด ได้แต่นั่งลงและใช้สายตามองหวังอิ่งกระตุ้นให้เกิดความสนใจ

นั่นคือสายตาที่เพื่อป้องกันไม่ให้หวังอิ่งทำให้ถังเฉากับจ้าวหยูนลำบากใจ แต่ว่า หวังอิ่งก็ยังไม่เข้าใจ

สีหน้าของเธอทั้งแดงทั้งขาวมองที่หลินจ้าวหยูนกับซูเซี่ย จนถึงตอนนี้ก็ไม่อยากเชื่อเลยว่าหลินจ้าวหยูนจะกลายเป็นผู้จัดการของจวี้เฟิงกรุ๊ป

หรือพูดว่า ในอนาคตธุรกิจของสามี ยังต้องพึ่งพาหลินจ้าวหยูนดูแล?

ตบหน้าสิ!

ก่อนหน้านี้เธอพูดเยอะขนาดนี้ ยังไม่เท่าโทรศัพท์มือถือของหลินจ้าวหยูนหนึ่งประโยค ‘คุณได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นผู้จัดการแล้ว’ แรงอาฆาตรุนแรงมาก

แต่ว่า เกิดก็เกิดขึ้นแล้ว หวังอิ่งฝืนยิ้มรอยยิ้มที่น่าอึดอัดบนใบหน้าออกมา พูดกับหลินจ้าวหยูนว่า "มา จ้าวหยูน ฉันขอเชิญคุณดื่มหนึ่งแก้ว ยินดีด้วยที่คุณได้เป็นผู้จัดการของจวี้เฟิงกรุ๊ป!"

เดิมคิดว่าหลินจ้าวหยูนจะต้องยกแก้วขึ้นเพื่อเห็นแก่หน้าอย่างแน่นอน แต่คิดไม่ถึงว่าเธอไม่มีท่าทีที่จะจะยกแก้วเลย เพียงแค่มองดูเธอนิ่งๆ

ด้วยเหตุนี้ หลินจ้าวหยูนที่ถือแก้วไวน์อยู่กลางอากาศรู้สึกอึดอัดอย่างมาก สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ

“จ้าวหยูน เจอเพื่อนร่วมชั้นเก่า ฉันขอชนแก้ว เธอไม่ดื่ม นี่ไม่ไว้หน้ากันเกินไปแล้วมั้ง?”

แววตาของหลินจ้าวหยูนเรียบเฉย "คุณก็พูดเองแล้ว คุณขอชนแก้ว ชนไม่ชน เรื่องของฉัน ดื่มไม่ดื่ม ก็เป็นเรื่องของฉัน มีข้อขัดแย้งไหม?”

บูม!

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทุกคนก็ตกตะลึง

ต่งลี่ สวีเจียและคนอื่นๆต่างประหลาดใจ คิดไม่ถึงว่าหลินจ้าวหยูนจะพูดแบบนั้นโดยไม่ไว้หน้า

แก้มของหวังอิ่งกระตุกอย่างรุนแรง สีหน้าของเธอแทบอยากจะขูดหน้าของหลินจ้าวหยูนให้ลาย

“โอเค ไวน์แก้วนี้ถือว่าฉันขอโทษสำหรับคำหยาบคายก่อนหน้านี้!”

หวังอิ่งดื่มหมดแก้วจริงๆ แล้วรินอีกแก้วหนึ่ง "แก้วนี้ ถือว่าฉันเชิญคุณ ควรดื่มได้แล้วมั้ง?"

หลินจ้าวหยูนยังคงไม่มีท่าทีที่จะยกแก้ว

ครั้งนี้แม้แต่สนก็ไม่อยากสนใจ จึงทำเป็นเมินเฉย

นอกจากนี้ ยังคีบหมูแดงตุ๋นลงในชามถังเฉา "มา ที่รัก กินเนื้อเถอะ"

ถังเฉาถูกคำว่า 'ที่รัก' ทำให้รู้สึกขนลุกทั้งตัว ในใจรู้สึกผิดมาก

“หลินจ้าวหยูน คุณหมายความว่าไง?”

หวังอิ่งโกรธสุดขีด

ความรู้สึกนี้ดูเหมือนจะย้อนกลับไปตอนสมัยมัธยมปลาย ถูกแสงสว่างรอบด้านของหลินจ้าวหยูนเผาจนบาดเจ็บไปทั้งตัว

“ไม่ได้มีความหมายอะไร”

หลินจ้าวหยูนมองไปที่เธอ "เก็บความคิดของคุณไว้เถอะ สามีของคุณอยากจะร่วมมือกับจวี้เฟิงกรุ๊ป เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน”

บูม!

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทุกคนก็เข้าใจ

หลินจ้าวหยูนนี่กำลังแก้แค้น

แก้แค้นคำพูดที่หวังอิ่งหยาบคายต่อถังเฉา

เปาฉวนก็เข้าใจว่าเรื่องนี้เป็นมายังไง ทันใดนั้นสีหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันที “ยังไม่รีบขอโทษคุณหลินอีก!”

เมื่อเห็นสามีดุด่าตัวเอง ใบหน้าของหวังอิ่งก็ยิ่งดูไม่ได้

แต่ก็ไม่ยอมขอโทษ