เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 477

ถังเฉาในขณะนี้ ดวงตาเย็นเยียบราวกับสัตว์อสูรที่มีเจตนาในการฆ่าอย่างไม่รู้จักจบ

หูจิ้งจู๋รู้ว่าแผนการของตัวเองถูกเปิดเผยแล้ว และไม่เพียงแต่ถูกเปิดเผย แต่ยังถูกถังเฉาค้นพบอีกด้วย

สายตาของเขาดูตื่นตระหนกตกใจถึงสุดขีด และส่ายหัวอย่างสิ้นหวัง

ใช้พละกำลังที่มีอยู่ทั้งหมดของร่างกาย ถึงได้เค้นเสียงที่มีอยู่ที่ลำคอเพียงเล็กน้อยพูดออกมา

“ไม่ใช่……ผม……”

บูม!

ในขณะที่หูจิ้งจู๋ปฏิเสธ ดวงตาของถังเฉาก็เยือกเย็นไปหมดแล้ว

เขาเขวี้ยงอย่างแรง และหูจิ้งจู๋ก็เป็นเหมือนว่าวที่เชือกขาด และตกลงมาพุ่งเข้ากับผนังของคฤหาสน์อย่างแรง

ครืนครืน!

ด้วยเสียงที่ดังก้อง ผนังของคฤหาสน์ถูกหูจิ้งจู๋พุ่งเข้าใส่ก็เป็นรอยแตกร้าวถี่ยิบ

ร่างกายของหูจิ้งจู๋ค่อยๆเลื่อนลงมา ทันทีที่ลำคอรู้สึกหวาน และเลือดก็ทะลักออกมาจากปากเขา

ครึ่ก! ครึ่ก! ครึ่ก!

เสียงฝีเท้าอู้อี้ ดังขึ้นราวกับเสียงของความตาย

หูจิ้งจู๋เงยหน้าขึ้นทันที เมื่อมองดูฉากที่อยู่ตรงหน้า จู่ๆก็ทำให้รูม่านตาของเขาหดตัว

ถังเฉาเดินเข้ามาหาเขาด้วยใบหน้านิ่งเฉย และแม้กระทั่งเฟิ่งหวงที่อยู่ด้านหลัง เธอได้หยิบกริชที่ส่องแสงเย็นยะเยือกออกมา จับไว้ในฝ่ามือและหมุนเป็นดอกมีดบาน

“คนของคุณสารภาพแล้ว แล้วคุณก็คือเถ้าแก่ที่จ้างพวกเขาอยู่เบื้องหลัง คุณยังอยากจะปฏิเสธอยู่เหรอ?”

น้ำเสียงของถังเฉาเยือกเย็นถึงสุดขีด และยิ่งกว่านั้นคือพิฆาตในดวงตาของเขา

ในขณะที่เขาเฝ้ามองดูจากที่สูง เขาก็ค้นพบแล้วว่ามีรถกำลังสะกดรอยตามหลินชิงเสว่

ซึ่งนี้ก็เป็นเหตุผลที่เขาทำไมถึงรีบไปที่สวนสนุกทันที

ถ้าหากว่าเขาไม่ค้นพบ หรือหากว่าเขามาช้าไปก้าวหนึ่ง หลินชิงเสว่และถังเสี่ยวลี้ก็คงถูกลักพาตัวไปแล้ว

ใครก็ตามที่คิดอยากจะทำร้ายญาติสนิทของเขา ถังเฉาจะไม่ปล่อยพวกมันไว้อย่างแน่นอน

“จ้างอะไรของคุณ ผมอยู่ที่นี่ตลอด ไม่เคยออกจากที่นี่แม้แต่ก้าวเดียว คุณกำลังพูดถึงอะไร!”

สายตาของหูจิ้งจู๋เต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่ยิ่งกว่านั้นคือความโกรธ

บูม!

ถังเฉาไม่ได้อธิบายให้กับเขาอีก และพุ่งไปเข้าไปหาหูจิ้งจู๋โดยตรง

หูจิ้งจู๋ตะโกนด้วยความตกใจ: “น้องสาว เกิดเรื่องแล้ว!”

ไม่นาน ประตูของคฤหาสน์ก็ถูกผลักเปิดออก และผู้หญิงผมยาวในชุดนอนผ้าไหมก็เดินออกมา

“หยุด!”

เธอคำรามและไปขวางอยู่ตรงหน้าของถังเฉา

ด้วยเหตุนี้ถังเฉาถึงจะหยุดร่างกายลง และมองไปที่หูจิ้งซูด้วยสายตาเยือกเย็น: “เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับคุณ ถอยออกไป”

ร่างกายที่ผอมบางของหูจิ้งซู ยังคงขวางอยู่ตรงหน้าของถังเฉา

บนใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความโกรธ และจ้องราวกับจะกินเลือดกินเนื้อไปที่ถังเฉา: “พวกเรากับคุณไม่มีไม่ได้เป็นศัตรูคู่แค้นอะไรกัน ทำไมต้องทุบตีพี่ชายของฉันด้วย?”

“ไม่ได้เป็นศัตรูคู่แค้นกัน?”

ถังเฉาหัวเราะเยาะและพูดว่า: “คุณถามพี่ชายที่แสนดีของคุณดู ว่าเขาได้ทำอะไรลงไป”

หูจิ้งซูหันหัวกลับทันที และจ้องมองไปที่หูจิ้งจู๋ด้วยความตกใจและความโกรธ

เธอสัมผัสได้ถึงเจตนาในการฆ่าของถังเฉา ถ้าหากไม่ใช่เพราะสิ่งที่เขาทำนั้นไปแตะโดนต่อมโมโหของเขา มิฉะนั้นถังเฉาก็คงจะไม่โหดร้ายเช่นนี้อย่างแน่นอน

หูจิ้งจู๋ใกล้จะร้องไห้แล้ว: “เขาบอกว่าพี่จ้างนักฆ่าเพื่อลักพาตัวภรรยาและลูกสาวของเขา”

“อะไรนะ? พี่หลินชิงเสว่เหรอ?

สีหน้าของหูจิ้งซูเปลี่ยนไปอย่างมาก และจ้องมองไปที่หูจิ้งจู๋ด้วยความตกใจและความโกรธ

หูจิ้งจู๋พูดต่ออีกว่า: “ถ้าหากว่าผมได้ทำผมจะไม่พูดอะไรเลย แต่ความเป็นจริงแล้วผมไม่เคยทำ!”

“น้องสาวคุณสามารถเป็นพยานให้พี่ได้ วันนี้ทั้งวันพวกเราทุกคนอยู่ในคฤหาสน์ตลอด เพื่อรอแขกคนสำคัญมา”

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ หูจิ้งซูก็พยักหน้า: “สิ่งนี้ฉันสามารถเป็นพยานให้ได้ วันนี้เราทุกคนไม่เคยออกจากคฤหาสน์แม้แต่ก้าวเดียว”

การแสดงออกของถังเฉาอย่างไม่แยแส: “พวกคุณเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน ก็จะช่วยฝ่ายตรงข้ามพูดโดยธรรมชาติ วันนี้ต่อให้ใครมาก็ไม่มีประโยชน์ อย่างไรก็ตามเขาต้องตาย!”

หลังจากพูดจบ เขาก็ผลักหูจิ้งซูออกไป