เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 484

ทุกคนในห้องต่างก็จ้องมองถังเฉาแบบตลึง

ใครก็คิดไม่ถึงว่าถังเฉาจะเชิญเซี่ยซินเยว่ออกไป โดยใช้วิธีง่ายๆและตรงไปตรงมาแบบนี้

นึกได้อีกที ทุกคนเต็มไปด้วยความโกรธ

เซี่ยซินเยว่ล้มลงกับพื้นอย่างอับอายและคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด

“พ่อ เขากล้าตบฉัน คุณไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”

ใบหน้าของเซี่ยสิงหลงมืดมนมากจนสามารถบีบน้ำออกได้: "เธอกล้าลงมือกับลูกสาวของฉัน?"

ถังเฉาพูดอย่างเฉยเมย: “ยอมให้ใช้ห้องตั้งแต่แรกก็ดีแล้ว ยังต้องให้ฉันลงมืออีก”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ทุกคนดูเหลือเชื่อมาก

ที่นี้คือตระกูลเซี่ย เซี่ยซินเยว่ยังเป็นเจ้าของวันเกิดในวันนี้ ถังเฉาไม่เพียงแต่โยนดาววันเกิดออกไป ยังไม่มีความรู้สึกว่าเสียใจเลย!

“ถังเฉา เธอคิดว่าได้รับการปกป้องจากน้องสาม ก็สามารถทำอะไรก็ได้ในตระกูลเซี่ยเหรอ? ”

เซี่ยสิงหลงโกรธจนตัวสั่นไปหมด และเสียงของเขาก็เย็นชามาก

ประโยคนี้ทำให้ทุกคนในห้องมีความมั่นใจในทันที และพวกเขาทั้งหมดก็จ้องมองที่ถังเฉาด้วยความโกรธ

“คุณไม่ได้ยินที่ลุงซิงหลงพูดเหรอ ยังไม่รีบขอโทษซินเยว่อีก!”

มีพ่อของเซี่ยซินเยว่ออกหน้าให้ พวกเขายิ่งไม่กลัว

บูม!

ทว่าในชั่วพริบตา ชายที่กรีดร้องดุที่สุดก็ถูกถังเฉาอุ้มขึ้นทั้งตัว แล้วก็โยนทิ้งออกไป

ปัง ปัง ปัง!

เขาตกลงบันไดแล้วสลบไปทันที

“ถังเฉา!”

เซี่ยสิงหลงจ้องมองที่เฉาถัง ดวงตาของเขาเป็นสีแดงเลือด

“ถ้าใครค้านอีกคำหนึ่ง จุดจบก็เหมือนเขา”

บนใบหน้าของถังเฉาไม่แสดงสีหน้าใด ๆ และเขาก็เหลือบมองเซี่ยสิงหลง: "ไอ้แก่ คุณก็เหมือนกัน"

“เธอ----เธอว่าไงนะ?!”

เซี่ยสิงหลงมองไปที่ถังเฉาด้วยความตกใจและโกรธ ที่กล้าเรียกเขาว่าไอ้แก่

วู้ด!

เมื่อมีเซี่ยซินเยว่และชายหนุ่มคนนั้นเป็นตัวอย่างแล้ว คนในห้องไม่มีใครกล้าอยู่อีกต่อไป จากออกไปเป็นกลุ่ม

“ซิงเยว่ ลูกผู้ชายอย่างพวกเราอย่าไปเสียเปรียบเพราะเรื่องแค่นี้ หากพี่หรูหลงไม่กลับมาในวันนี้ เราก็ไปฉลองกันที่ห้องอื่นกันเถอะ ！”

“ใช่ สุภาพบุรุษแก้แค้น สิบปียังไม่สาย!”

ทุกคนชักชวนเซี่ยซินเยว่ให้ออกไป

ใบหน้าของเซี่ยซินเยว่เปลี่ยนไปชั่วขณะหนึ่ง และในที่สุดเธอก็ได้แต่กัดฟัน

“โอเค เซี่ยอวี่ซิง เธอโหดเหี้ยม!”

ใช้สายตาที่โหดเหี้ยมมองไปที่เซี่ยอวี่ซิงและถังเฉา เซี่ยซินเยว่ก็เดินลงไปชั้นล่าง

ไม่นานห้องก็ว่างเปล่า ถังเฉา ผู้บ้าการแพทย์ และเซี่ยอวี่ซิงก็เดินเข้าไป

ผู้บ้าการแพทย์ยิ้มเยาะ: “ที่เหลือก็ฝากไว้ให้ฉันเลย”

ถังเฉากับเซี่ยสิงจู๋ไปรอที่ประตู จนกว่าประตูจะปิดลง ใบหน้าของเซี่ยสิงจู๋ยังคงกังวล

ถังเฉายิ้มและกล่าวว่า “ไม่ต้องกังวล ผู้นำเซี่ย ผู้บ้าการแพทย์ไม่เคยล้มเหลวในการช่วยชีวิตผู้คน”

เมื่อเวลาผ่านไป หน้าผากของเซี่ยสิงจู๋ ก็ตึงเครียดจนมีเหงื่อออก

ช่วงเวลานี้เป็นความทุกข์สำหรับพวกเขา

โชคดีที่ประตูเปิดออกทันที

ผู้บ้าการแพทย์ที่เหงื่อออกเต็มหน้าและเซี่ยอวี่ซิงที่หน้าซีด เดินออกมา

“เป็นยังไงบ้างล่ะ?”

เซี่ยสิงจู๋รีบเดินเข้าไปถาม

ผู้บ้าการแพทย์ปาดเหงื่อออกจากหัวแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “โชคดีที่ไม่เสียงาน”

ถังเฉาถอนหายใจ ดูเหมือนว่าการผ่าตัดจะประสบความสำเร็จ

เซี่ยสิงจู๋จับมือผู้บ้าการแพทย์อย่างตื่นเต้น:“ผู้บ้าการแพทย์ บุญคุณนี้ไม่รู้จะตอบแทนยังไง อนาคตมีตรงไหนที่ต้องการใช้ฉันเซี่ยสิงจู๋เพียงแค่พูดคำเดียว ”

ผู้บ้าการแพทย์ส่ายหัว:“คุณเซี่ยพูดเร็วเกินไป โรคหัวใจของสาวน้อย แค่กลับมาเป็นปกติในตอนแรกๆ ยังต้องติดตามอาการอีกต่อไป”

“ไม่ว่าจะยังไง ทั้งสองก็เป็นผู้มีพระคุณของตระกูลเซี่ย ฉันไม่รู้จะเอาอะไรตอบแทนได้!”

เซี่ยสิงจู๋กล่าวด้วยเสียงลึก

ถังเฉามองลงและชี้ไปชั้นล่างที่มีบรรยากาศสนุกสนานแล้วพูดว่า "เชิญเรากินเค้กวันเกิด ก็ถือว่าเป็นการตอบแทนแล้ว"

เซี่ยสิงจู๋ถอนหายใจ "งานเลี้ยงวันเกิดวัยรุ่นของพวกเธอ ฉันก็ไม่เข้าร่วมละ"

ถังเฉาก็ไม่ได้ถือสา พาเซี่ยอวี่ซิงลงไปชั้นล่าง

ในเวลานี้ งานเลี้ยงวันเกิดของเซี่ยซินเยว่ ผ่านไปได้ครึ่งทางแล้ว

ท้องฟ้าข้างนอกก็เริ่มมืดลงเช่นกัน