เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 494
สรุปบท บทที่ 494 คือเหวินเหรินวี่: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม
ตอน บทที่ 494 คือเหวินเหรินวี่ จาก เจ้ามังกรพรีเมี่ยม – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 494 คือเหวินเหรินวี่ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต เจ้ามังกรพรีเมี่ยม ที่เขียนโดย เป๋ต้งสู่เพี่ยน เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ถังเฉาที่รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล ก็ออกเดินทาง รีบไปบ้านของเหวินเฉี่ยวหรู
ในเวลาเดียวกันก็เรียกเฟิ่งหวงมาด้วย
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสองก็มาถึงบ้านของเหวินเฉี่ยวหรู
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
ถังเฉาเคาะประตูอย่างแรง แต่ไม่มีใครในห้องเปิดประตู
ตูม!
วินาทีถัดมา เขายกเท้าขึ้นเตะอย่างรุนแรง
ประตูก็ตกกระจายไปทั่วทันที
“ฉ่ายเวย คุณน้าเหวิน!”
หลังจากที่เข้าประตูมา ถังเฉาก็ตะโกน กลับไม่รับการตอบรับ
“รองหัวหน้า ดูนี่สิ”
เสียงของเฟิ่งหวงมาดังจากห้องน้ำ
ถังเฉาเดินเข้าไปดู เห็นเพียงน้ำในชักโครกไหลล้มเต็มอย่างไม่หยุด
โทรศัพท์มือถือทั้งสองเครื่องยังคงหมุนเป็นวงกลมอย่างต่อเนื่อง
ก็คือโทรศัพท์มือถือของหลินฉ่ายเวยและเหวินเฉี่ยวหรู
“แย่แล้ว เกิดเรื่องแล้ว!”
ใบหน้าของถังเฉาหม่นหมองลงอย่างมากในทันที และรัศมีการสังหารที่รุนแรงก็ประกายในดวงตา
ก่อนหน้านี้เขาก็คิดว่าเหวินเหรินวี่กลับเนื้อกลับตัวใหม่แปลกประหลาดมากเกินไป และก็เกิดความสงสัยในตัวเขามานานแล้ว
คาดไม่ถึงว่าเขาจะลงมือได้เร็วขนาดนี้
กริ๊งๆ!
ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของถังเฉาก็ดังขึ้น
เป็นหมายเลขโทรศัพท์ที่ไม่รู้จัก
เขายังคิดว่าเป็นฆาตกรที่จับตัวหลินฉ่ายเวยและเหวินเฉี่ยวหรู ก็รับสายในทันที
อย่างไรก็ตาม กลับมีเสียงที่สงบและคุ้นเคยดังมาจากในโทรศัพท์
“ถังเฉา ฉันคือหูจิ้งซู”
“มีเรื่องอะไร?”
น้ำเสียงของถังเฉาค่อนข้างเย็นชา
หูจิ้งซูก็ฟังออกว่าถังเฉาใกล้จะบันดาลโทสะแล้ว ก็ไม่ได้ยั่วถังเฉาให้เกิดโทสะอีกต่อไป และพูดในสิ่งที่ต้องการจะพูดออกมาโดยตรง
“เรื่องเกี่ยวกับที่พี่ชิงเสว่ถูกทำร้ายรุ่น มีข้อมูลแล้ว”
“มันเป็นใคร?”
แววตาของถังเฉาไม่พอใจ
หูจิ้งซูค่อยๆพูดชื่อที่คุ้นเคยออกมา
“เหวินเหรินวี่”
ตูม!
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา พลังอานุภาพทั้งร่างของถังเฉาก็พลุ่งพล่านขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ และจิตสังหารที่รุนแรง ก็สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งห้อง
แม้แต่เฟิ่งหวง ก็ก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว
หูจิ้งซูพูดต่อไปว่า: “ฉันใช้เส้นสายและอำนาจที่อยู่ในมือบางส่วน หาวิดีโอต้นฉบับบางส่วนที่ถ่ายโดยกล้องวงจรเจอ ตอนนี้ฉันส่งไปในโทรศัพท์ของนายแล้ว”
ในไม่ช้า ถังเฉาก็ได้รับข้อความวิดีโอบนโทรศัพท์
เขาเปิดดูทันที
บนดาดฟ้า ร่างหนึ่งที่เดินกะโผลกกะเผลกติดต่อกับชายสองคน และมอบถุงสีดำให้ทั้งสองคน
ไม่ต้องถาม ข้างในเต็มไปด้วยเงินอย่างแน่นอน
หูจิ้งซูพูดอย่างราบเรียบว่า: “ตามการคาดการณ์ของฉัน เป้าหมายของเหวินเหรินวี่ไม่ใช่รุ่นพี่ชิงเสว่ แต่เป็นการแก้แค้นนาย”
“ครอบครัวเป็นจุดอ่อนของนาย”
ถังเฉาเงียบไปครู่หนึ่ง ต่อจากนั้นพูดว่า: “ขอบใจ ฉันเป็นหนี้บุญคุณนายแล้ว”
ต่อจากนั้นก็วางสายไป
เขาหันหน้ามองไปทางเฟิ่งหวง: “แจ้งหูอีซานกับตระกูลเซี่ยและตระกูลลู่ ให้ใช้อำนาจและช่องทางทั้งหมดที่มีอยู่ ตามหาร่องรอยของเหวินเหรินวี่ ฉันต้องการตำแหน่งของพวกเขา!”
“รับทราบ!”
เฟิ่งหวงรีบเร่งด่วน ออกคำสั่งทันที
หลังจากนั้น ถังเฉาก็รออย่างใจจดใจจ่อ
เขาไม่ได้บอกข่าวนี้กับฟางหย่าพวกเขา เพื่อไม่ให้เกิดความตื่นตระหนก
แต่ทว่า ผ่านไปนาน ก็ยังคงไม่มีผลอะไรทั้งนั้น
ในเวลานี้ เฟิ่งหวงเดินเข้ามา: “รองหัวหน้า เมื่อสิบนาทีที่แล้ว ได้รับสัญญาณจากรถที่มุ่งหน้าไปยังส่วนลึกของพื้นที่ภูเขาในภูเขาเจียงหยวน แต่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว น่าจะเป็นเหวินเหรินวี่พวกเขา”
ถังเฉาดึงสติกลับมาทันที อีกฝ่ายต้องเปลี่ยนยานพาหนะบ่อยครั้ง เพื่อหลบหลีกการตามหา
เขาเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า: “ไม่ใช่ นี่เป็นของปลอม”
กริ๊งๆๆ!
ถังเฉารู้ว่า ยังคงเป็นเหวินเหรินวี่ เขารับสายอย่างไม่ลังเล
สิ่งแรกที่เข้าสู่สายตา คือโกดังร้างในที่มืดและชื้นแห่งหนึ่ง
ที่นี่ไม่มีแสงแดด และมืดครึ้มทุกที่
ใบหน้าของเหวินเหรินวี่โผล่ออกมา เขาก็ยิ้มให้ถังเฉาเล็กน้อย: “เป็นยังไงบ้าง สถานที่ของฉันไม่เลวใช่มั้ย?”
ถังเฉาหน้านิ่งไม่พูดอะไร
เพราะเขาเห็นเหวินเฉี่ยวหรูอยู่ข้างหลัง
ในเวลานี้เหวินเฉี่ยวหรูฟื้นขึ้นมาแล้ว และกำลังโดนมัดไว้กับเก้าอี้
ปากของเธอถูกเทปกาวปิดไว้ ในแววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและสิ้นหวัง น้ำตาแหมะๆไหลลงมา
เธอคาดไม่ถึงว่า ลูกชายของเธอจะเรื่องที่ลักพาตัวแม่ได้ลงคอ
ในเวลาเดียวกัน ถังเฉายังพบว่าข้างกายของเหวินเหรินวี่ ยังมีคนยืนอยู่สองคน
บนใบหน้าสวมโม่งคลุมหัวสีดำ แต่มองดูจากรูปร่าง ถังเฉายังมองออกว่าเป็นชายหญิงคู่หนึ่ง
“เหวินเหรินวี่ นายเสียสติไปแล้วจริงๆ ไม่นึกเลยว่าจะลักพาตัวแม่แท้ๆของนาย”
ในดวงตาของถังเฉาลุกโชนไปด้วยความโกรธ
เหวินเหรินวี่บนเก้าอี้หวายอย่างสบายๆ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “แม้ว่าเธอจะเป็นคนให้กำเนิดฉันมา แต่ฉันไม่เคยคิดว่าเธอเป็นแม่ของฉัน”
“เพราะเธอ เมื่อก่อนนี้ฉันจึงได้รับความอับอายมามากมายขนาดนั้น เธอเป็นเพียงแค่ของเล่นของพ่อฉัน เป็นแค่ทาส”
“แค่ผู้หญิงที่เกิดมาต่ำต้อย แต่ว่าสวยงดงามเล็กน้อย จะคู่ควรเป็นแม่ของฉันได้อย่างไร?”
สีหน้าของเหวินเหรินวี่เต็มไปด้วยเหยียดหยันและดูถูก เมื่อเหวินเฉี่ยวหรูที่อยู่ข้างหลังได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็ร้องไห้จนตาบวม
ชะงักนิ่งไป เหวินเหรินวี่ก็ยิ้มอีกครั้ง: “ถังเฉา แกว่าฉันเสียสติไม่ใช่เหรอ? งั้นฉันก็จะทำเรื่องเสียสติมากกว่านี้”
เขาหันกล้องไปที่เครื่องมือกล
หญิงสาวที่ผมเผ้ายุ่งเหยิง และเสื้อผ้าไม่เรียบร้อยนอนอยู่บนนั้น
ก็คือหลินฉ่ายเวย
มือเท้าของเธอถูกมัดตรึงไว้ที่มุมทั้งสี่มุม และบนปากก็ติดเทปกาวไว้
ในเวลานี้ เธอฟื้นขึ้นอย่างแผ่วเบา เมื่อเห็นสภาพของตัวเอง ดวงตาของเธอก็หวาดกลัวถึงขีดสุด
“อือๆๆๆ…..”
เธอดิ้นรนอย่างหนัก กลับไม่สามารถหลุดพ้นจากโซ่ที่แขนขาได้
เหวินเหรินวี่ยิ้ม
“ถังเฉา เดี๋ยวแกห้ามวางสายปิดกล้องนะ ฉันจะให้แกดูว่าอะไรคือเสียสติ”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม