เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 500

ไม่กี่วันต่อมาทุกอย่างก็สงบสุข

ในระหว่างนั้น ถังเฉาก็ได้ถามหงโฝเกี่ยวกับองค์กรนักฆ่า และในที่สุดในหัวก็ได้เรียบเรียงห่วงโซ่การผลิตนักฆ่า

อย่างแรกคือการคัดเลือกวัยรุ่นที่มีคุณสมบัติเหมาะสมสำหรับการฝึกอบรมตั้งแต่อายุยังน้อย และเมื่อพวกเขาสามารถรับงานได้เองแล้ว พวกเขาจะเข้าสู่ฐานข้อมูลบัญชีรายชื่อ

คะแนนนักฆ่าต่ำสุดคือ D และสูงสุดคือ S

ต้องทำงานทีละอย่างเพื่อปีนขึ้นไป

เพราะว่าเครื่องจักรสังหารอย่างเฟิ่งหวงนั้นเป็นกลุ่มคนที่หาได้ยาก

ในด้านอาชีพนี้ คนส่วนใหญ่สามารถเลื่อนได้สองระดับซึ่งถือว่าค่อนข้างดีแล้ว

การแข็งแกร่งขึ้นคือความฝันของนักฆ่าทุกคน

รับการแปลงร่าง แม้ว่าจะสร้างความเสียหายเล็กน้อยให้กับร่างกาย แต่จะมีความแข็งแกร่งอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน

ในช่วงเวลานี้ หงโฝกล่าวถึงคำนามหนึ่งคำ

คนแปลงร่าง

พวกเขาเป็นการตกผลึกของการทดลองทางวิทยาศาสตร์ของ 'หว่างเหลี่ยง'

คนส่วนใหญ่เป็นความล้มเหลวและบางส่วนประสบความสำเร็จ

แต่หลังจากประสบความสำเร็จ "หว่างเหลี่ยง" จะฝังชิประเบิดไว้ในหัวของผู้แปลงร่าง

มีสองเงื่อนไขในการกระตุ้นชิประเบิดสองประการ

ประการแรก เปิดเผยความลับขององค์กร

ประการที่สองคือความตาย

ถังเฉาเคยพบนักฆ่าสองคน

หลังจากที่เขาตาย ชิประเบิดในหัวของเขาก็จะระเบิดขึ้นอย่างกะทันหัน ถ้าคนที่ไม่รู้ ก็มีแนวโน้มว่าจะตายตามไปด้วย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังเฉาก็มั่นใจมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าเฟิ่งหวงได้รับการแปลงร่าง

หากเป็นเช่นนี้ ในหัวของเธอก็มีชิประเบิดแบบเดียวกันด้วย

การแสดงออกของถังเฉาก็เริ่มเคร่งขรึมขึ้นมาทันที

ถ้าอย่างนั้น ก็ยุ่งแล้ว

หลังจากได้รู้ทั้งหมดนี้แล้ว ถังเฉาก็ยังเคยสงสัยว่า เฟิ่งหวงจะทรยศในวันใดวันหนึ่งในอนาคต

“ไม่ ผมต้องรีบไปค้นหาตัวตนของเฟิ่งหวง”

ถังเฉาพึมพำกับตัวเอง

เฟิ่งหวงอยู่กับเขามาหลายปีแล้ว และเขาไม่เคยสงสัยเธอเลย

แต่เขาก็รู้เรื่องเฟิ่งหวงน้อยมากเช่นกัน

รู้เพียงว่าเฟิ่งหวงเป็นนักฆ่าที่อยู่ภายใต้ 'หว่างเหลี่ยง' และเคยไปถึงจุดสูงสุดของโลก

ในขณะนี้เอง ถังเฉาได้รับโทรศัพท์จากหลินฉ่ายเวย

“ถังเฉา คุณมาที่นี่หน่อย พ่อมาแล้ว...”

น้ำเสียงของหลินฉ่ายเวยดูเร่งรีบเล็กน้อย และเขินอายเล็กน้อย

“พ่อมาแล้ว?”

ถังเฉาไม่ไปคิดถึงเรื่องของเฟิ่งหวงอีก และรีบไปที่ที่พักของหลินฉ่ายเวยทันที

หลังจากเหวินเหรินวี่เสียชีวิต หลินฉ่ายเวยก็พาเหวินเฉี่ยวหรูไปพักที่โรงแรมของเธอ

ทันทีที่เขาเข้าไป ถังเฉาก็เห็นหลินเจิ้นสงนั่งตรงข้ามเหวินเฉี่ยวหรู และเหวินเฉี่ยวหรูมองเขาด้วยอาการทำตัวไม่ถูก

"พ่อ"

รู้สึกว่าสถานการณ์ผิดปกติ ถังเฉาจึงตะโกนเรียกทันที

เมื่อถังเฉามาถึง บรรยากาศที่อึดอัดก็คลี่คลายลง

หลินเจิ้นสงยิ้มและยืนขึ้น"เสี่ยวเฉามาแล้ว"

"เกิดอะไรขึ้นหรือ?"

ถังเฉาถาม

หลินฉ่ายเวยลดเสียงของเธอลง และกระซิบข้างหูของถังเฉาว่า"ฉันคุยกับพ่อเกี่ยวกับการมีครอบครัวใหม่เมื่อวานนี้ พ่อของฉันตื่นเต้นมาก วันนี้เขามาที่นี่ในนามว่ามาพบฉัน แม้แต่งานก็ไม่ไปทำ"

ถังเฉาจะไม่เข้าใจหลินเจิ้นสงได้อย่างไร และหัวเราะทันที “พ่อ ต่อให้คิดถึงลูกสาวแค่ไหน พ่อก็ไม่ควรหนีงานมานะ”

หลินเจิ้นสงโบกมือและพูดอย่างเคร่งขรึม “งานในบริษัท ผมได้สั่งการเรียบร้อยหมดแล้ว และวันนี้มาได้พอดี”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็มองไปที่เหวินเฉี่ยวหรู และพูดอย่างจริงจังว่า “คุณนายเหวิน คุณเหมือนคนที่ผมเคยชอบมาก”

"ฮะ?"

เหวินเฉี่ยวหรูตะลึงกับคำพูดที่ฉับพลันของหลินเจิ้นสง และแก้มของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

ทั้งถังเฉาและหลินฉ่ายเวย ดวงตาพวกเขาต่างเบิกกว้าง และพวกเขาคิดไม่ถึงว่าหลินเจิ้นสงจะตรงไปตรงมาขนาดนี้

“พ่อ! เบาๆหน่อย!”

หลินฉ่ายเวยแทบรอไม่ไหวที่จะหาช่องว่างเพื่อมุดเข้าไป

ถังเฉายิ้มแห้ง

นิสัยที่อ่อนโยนและสง่าของเหวินเฉี่ยวหรู คล้ายกับอดีตภรรยาของหลินเจิ้นสง นั่นคือ หลินเยว่เหมย แม่ผู้ให้กำเนิดของหลินชิงเสว่

เหวินเฉี่ยวหรูดึงสติกลับมา ยิ้มอย่างเก้อเขิน "คุณหลิน อันที่จริง นามสกุลของฉันไม่ใช่เหวิน นามสกุลของฉันคือเซว..."

"อ่อ คือคุณนายเซวนี่เอง"

และ...

หลี่เห้า!

เมืองเจียงเฉิงในอนาคต ร้อยสำนักประชันแข่งขันกัน

เมืองเจียงเฉิงในอนาคตก็จะมีความปั่นป่วนมากมายเช่นกัน

ยุคที่วุ่นวาย สร้างวีรบุรุษ!

……

ในเวลาเดียวกัน ท่าอากาศยานนานาชาติเมืองเจียงเฉิง

เครื่องบินโดยสารลงจอดอย่างช้าๆ

แต่ที่น่าตกใจคือทั้งสายการบิน มีผู้โดยสารเพียงสองคนเท่านั้น

หนึ่งคนคือเจ้านาย หนึ่งคนคือผู้ตาม

เห็นได้ชัดว่ามันเป็นการเช่าเหมาลำ

ทางเดินวีไอพีที่สนามบิน

ผู้หญิงคลาสสิกที่สง่าเดินออกมาช้าๆ ท่ามกลางชายชราในชุดจีน

ผู้หญิงคนนั้นสวมชุดกี่เพ้าสีม่วง และเท้าของเธอคือรองเท้าส้นสูงสีขาวสูง 7 เซนติเมตร

ไม่เพียงแต่ทำให้เธอสูงขึ้นมาก แต่ยังทำให้รูปร่างของเธอสมบูรณ์แบบมากขึ้นอีกด้วย

จากระยะไกล เธอดูเหมือนผู้หญิงที่เดินออกมาจากรูปภาพของสุภาพสตรีในราชสำนัก

งดงาม น่าหลงใหล และโหดร้าย

"ท้องฟ้าของเมืองเจียงเฉิง สดใสกว่าเมืองหมิงจู"

ผู้หญิงคนนั้นหยุดกะทันหัน มองดูท้องฟ้าสีคราม และพึมพำกับตัวเอง

มีรอยยิ้มที่อธิบายไม่ได้บนใบหน้าของเธอ

“คุณหนู ท้องฟ้าของเยี่ยนจิงก็ไม่เลวนะ”

ชายชราก็หยุดและพูดด้วยรอยยิ้ม

หญิงคลาสสิกยิ้มและส่ายหัว "ลุงเย่ คุณไม่เข้าใจอารมณ์ของฉันในขณะนี้"

“ไม่ใช่เพราะสถานที่ แต่เพราะคน”

ลุงเย่ยิ้มและถามว่า "คุณหนูมีเพื่อนเก่าในเมืองเจียงเฉิง?"

"ไม่ใช่เพื่อนเก่า แต่เป็นศัตรู"

ผู้หญิงคนนั้นมองไปในระยะไกลและพูดด้วยรอยยิ้ม "ถังเฉา ฉัน เย่หรูอี้มาที่นี่แล้ว"