เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 525

พวกเขาคาดเดาไม่ได้เหมือนกับภูตผีปีศาจ ไม่รู้ปรากฏตัวในบ้านใหญ่ตระกูลหูตั้งแต่เมื่อไหร่

ทั้งสองดูเกือบจะเหมือนกันทุกประการ เพียงแค่คนหนึ่งใส่ชุดขาว อีกคนใส่ชุดดำ

ถือดาบยาวอันน่าทึ่งไว้ในอ้อมแขนเล่มหนึ่ง หลับตาทั้งสองไว้

แม้ว่าพวกเขาจะหลับตาลง แต่ว่าทุกคนต่างก็มีความรู้สึกว่า พวกเขายังคงสามารถรับรู้ถึงร่องรอยของทุกคนที่นี่อยู่ได้

ถังเฉาก็หรี่ตาลง และจ้องมองไปที่ทั้งสองคนนี้

เฟิ่งหวงก็ทำเหมือนเป็นศัตรูตัวฉกาจมาก ดึงกริชออกมาแล้ว เตรียมพร้อมรอจัดการศัตรูอย่างเต็มที่

สามารถทำให้เฟิ่งหวงมีท่าทีแบบนี้ได้ โดยพื้นฐานถือได้ว่ามีผู้แข็งแกร่งที่น้อยมาก

“เป็นคู่นักมีดทั้งใต้และเหนือ!”

ทันใดนั้น มีคนในเหตุการณ์อุทาน น้ำเสียงก็สั่นด้วยความสยองขวัญ

ในไม่ช้า ก็มีคนคนอธิบายรายละเอียดเพิ่มเติมอีก

“คู่นักมีดทั้งใต้และเหนือ ปะปนอยู่ในเมืองต่างๆแถวเจียงเจ้อ ตราบใดที่เงินถึง งานของใครก็รับ”

“พวกเขาเป็นฝาแฝด ว่ากันว่าเป็นเพื่อนสนิทที่รู้ใจกับประธานหงของสมาคมการต่อสู้ในเมืองเจียงเฉิง ตอนที่ไม่ฆ่าคน ก็จะหลับตา!”

สายตาของถังเฉากลับจับจ้องไปที่บนตัวของพวกเขา จ้องมองประมาณสองสามวินาที ก็หมดความสนใจ

สีหน้าท่าทางของเฟิ่งหวงที่อยู่ด้านข้างกลับจริงจัง

ยอดฝีมือธรรมดา สามารถทำให้สายตาของรองหัวหน้าหยุดนิ่งเกินหนึ่งวินาทีนั้น ต่างก็เป็นหนึ่งในนั้นผู้แข็งแกร่ง

และนักมีดทั้งใต้และเหนือนี้ กลับมองสองสามวินาที!

แม้ว่านักมีดทั้งใต้และเหนือจะปรากฏขึ้นในเวลานี้ แต่ไม่ได้ลงมือ ถึงขนาดนั่งขัดสมาธิบนหลังคา ไม่ใช้ดาบ ถึงขนาดไม่ลืมตา

พวกเขารู้สึกลมปราณของถังเฉา เป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง

เมื่อเห็นนักมีดทั้งใต้และเหนือ หูเซียวก็หัวเราะเสียงดัง

“เป็นยังไงบ้าง ถังเฉา กลัวหรือเปล่า?”

“นักมีดทั้งใต้และเหนือนี้ เป็นยอดฝีมือที่ตระกูลหูของฉันฝึกฝนเอง เพียงแต่ถูกส่งออกไป ปะปนอยู่ในเมืองต่างๆในเจียงเจ้อตลอดทั้งปีเท่านั้น”

“ในเวลาที่หารายได้ ก็ต้องตรวจสอบสถานการณ์ของตระกูลยักษ์ใหญ่อื่นๆ ตระกูลเสิ่นของเมืองหมิงจู ก็มาจากแบบนี้แหละ”

ถังเฉาก็รู้แจ้งกระจ่างในฉับพลัน บนใบหน้ามีรอยยิ้มเสียดสี

“มิน่าล่ะจวี้เฟิงกรุ๊ปของตระกูลเสิ่นถึงได้ถูกตระกูลหูของพวกแกบุกรุกครอบครอง คาดไม่ถึงว่าจะอาศัยสายลับขาวดำสองคนนี้?”

“เหิมเกริม!”

เมื่อได้ยินคำพูดของถังเฉา หูเซียวโกรธจัด แต่ว่ายังคงไม่ให้คู่นักมีดขาวดำลงมือ

วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบของเขา เป็นวันสำคัญ

ไม่ว่าคนของตัวเองเห็นเลือด หรือว่าคนของอีกฝ่ายเห็นเลือด ต่างก็อัปมงคล

ดังนั้นสามารถที่จะไม่ลงมือได้ หูเซียวก็ไม่มีทางลงมือ

ทำให้กลัวถังเฉาแล้วหนีไป แบบนั้นดีที่สุด

“ถังเฉา วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบของฉัน ฉันไม่ทะเลาะกับแกที่มีความรู้ต่ำกว่า พาบอดี้การ์ดของแก รีบไสหัวออกไป ฉันสามารถไว้ชีวิตแกได้ครั้งหนึ่ง!”

ถังเฉายังคงไม่หวั่นไหว ถึงกับยิ้มเจ้าเล่ห์: “แกอยากปล่อยฉันไป ฉันกลับไม่ค่อยอยากจะปล่อยไปแกไปสักเท่าไหร่ มีคำพูดหนึ่งของเฟิ่งหวงพูดไว้ไม่มีผิด ไม่งั้นก็วันนี้งานเลี้ยงครบรอบของแกก็ไม่ต้องจัดแล้ว จัดงานศพเถอะ!”

ตูม!

ประโยคนี้กระตุ้นจิตสังหารของก้นบึ้งหัวใจของหูเซียวขึ้นมาอย่างสมบูรณ์

แขกบางคนที่อยู่ในงานต่างก็รู้สึกว่าถังเฉาบ้าไปแล้ว

คู่นักมีดทั้งใต้และเหนือก็ออกมาแล้ว ไม่นึกเลยว่าถังเฉายังกล้าพูดจาโอหังขนาดนี้ ไม่กลัวตายเหรอ?

“ถังเฉา แกใจกล้ามากนะ ยังไม่รีบคุกเข่าขอโทษคุณปู่ แบบนี้ถึงจะปล่อยแกออกไปได้!”

หูเข่อเฟิงชี้ไปที่ถังเฉาแล้วตะโกนเสียงดังอย่างกะทันหัน

มีการนำของหูเข่อเฟิง หูเย่าหยางกับหูหลิงหลิงและคนรุ่นหลังก็ทยอยพูดออกมาเช่นกัน

“ต่อให้เป็นหลินชิงเสว่ภรรยาของแก ก็ไม่กล้าเหิมเกริมเป็นศัตรูกับตระกูลหูขนาดนี้!”

“คุณปู่ ถ้าไม่ทำก็ไม่ทำพอได้ทำก็ทำถึงที่สุด ฆ่าเขาเถอะ!”

เพราะมีคู่นักมีดทั้งใต้และเหนืออยู่ในงานด้วย คนรุ่นหลังของตระกูลหูไม่เกรงกลัว

อย่างไรก็ตาม หูเซียวเป็นคนหัวโบราณ เห็นศักดิ์ของตัวเอง สำคัญกว่าชีวิต

วันเกิดครบรอบเจ็ดสิบปีมีเพียงครั้งเดียวในชีวิต เขาไม่ยอมให้จบลงอย่างมักง่ายแบบนี้

“ถังเฉา ลูกสาวของแกไม่ได้อยู่ที่นี่จริงๆ แกรีบออกจากที่นี่ ฉันจะไม่ทำให้แกลำบากใจ!”

หูเซียวจ้องมองถังเฉาด้วยความโกรธ และตะโกน

“อย่าทำลายชีวิตของตัวเอง เพื่อสิ่งที่ไม่จำเป็นเลย!”

หูจิ้งจู๋ก็พูดไปตามคำพูดของหูเซียว

แม้ว่าเขาจะต้องการฆ่าถังเฉามาก แต่เขาก็เข้าใจว่า เขาเป็นเพียงแค่ผู้นำคนต่อไปของตระกูลหู

ก่อนหน้าที่หูเซียวจะสละตำแหน่ง เขาก็เป็นคนต่อไป

ตำแหน่งนี้จะถูกแย่งชิงไปได้ตลอดเวลา เขาจำเป็นต้องได้รับความโปรดปรานจากคุณปู่

รอยยิ้มจางๆบนใบหน้าถังเฉาค่อยๆลดลงทีละเล็กน้อย แทนที่ด้วยความเยือกเย็นน่ากลัว

“ฉันมอบให้ลูกสาวหูจิ้งซู แต่ว่าเมื่อมาถึงที่ของพวกแก โทรศัพท์ของเธอก็โทรไม่ติด บอกฉันมาว่าหูจิ้งซูอยู่ที่ไหน ฉันก็จะกลับไป”

คำพูดของถังเฉาก็เยือกเย็น ไม่ได้ถึงขั้นต่อรองอะไรทั้งนั้น

สมาชิกในตระกูลหูทั้งหมดที่นำโดยหูเซียวต่างก็โกรธ

หูจิ้งซูถูกพวกเขากักบริเวณในบ้านแล้ว ส่งมอบตัวหูจิ้งซูออกมา ก็หมายความว่าถังเสี่ยวลี้ก็อยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอเหรอ?

อยากปกปิดซ่อนเร้นกลับกลายเป็นการเปิดเผยให้โลกรู้

พวกเขาไม่มีทางยอมรับอย่างแน่นอน

“ดูเหมือนว่า แกพูดดีๆไม่ฟังคงต้องใช้ไม้แข็งสินะจึงจะยอมทำตาม!”

หูเซียวไม่ได้ตอบคำพูดของถังเฉา และในดวงตาประกายด้วยความเยือกเย็นที่น่ากลัว

ความอดทนของเขา ได้หมดลงแล้ว

ถังเฉาไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ดวงตาที่มองไปทางพวกเขา ก็ยิ่งไม่พอใจมากขึ้น

ท่าทีของตระกูลหู ทำให้เขายิ่งมั่นใจว่า หูจิ้งซูและถังเสี่ยวลี้ก็อยู่ที่นี่

“งั้นก็ไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว”

ถังเฉาพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์: “หลังจากคืนนี้ผ่านไป เมืองเจียงเฉิงจะไม่มีตระกูลหูอีก”

ไม่มีใครสงสัยในสิ่งที่ถังเฉาพูด

ใครก็รู้ว่า ความเจริญรุ่งเรืองก้าวหน้าของสี่ตระกูลยักษ์ใหญ่ในเมืองหมิงจูนั้น แยกออกจากการติดต่อกับถังเฉากันไม่ได้

แต่นั่นก็ขึ้นอยู่กับอิทธิพลของหลินชิงเสว่!

อาศัยถังเฉาเพียงคนเดียว พวกเขาคิดไม่ออกจริงๆว่าถังเฉาอาศัยอะไรมาทำลายตระกูลหู

บนใบหน้าชราของหูเซียวไม่เพียงแต่โกรธ แต่ยังดูถูกเหยียดหยามด้วย

“ถังเฉา ในเมื่อแกยืนกรานที่จะรนหาที่ตาย ฉันจะทำให้จวี้เฟิงกรุ๊ปและสาขาลี่จิงกรุ๊ปของแกล้มละลาย!”

หัวใจของทุกคนสั่นคลอน ในแวดวงธุรกิจของเมืองเจียงเฉิงจะเกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่แล้วเหรอ?

จวี้เฟิงกรุ๊ปสูงตระหง่านอย่างมั่นคงอยู่ในเมืองเจียงเฉิงมาหลายปี และกลุ่มบริษัทจำนวนมากมายได้ถือกำเนิดขึ้นโดยพึ่งพาจวี้เฟิงกรุ๊ป

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงลี่จิงกรุ๊ป กลุ่มองค์กรในท้องถิ่นในเมืองหมิงจู ช่วงนี้เพิ่งเริ่มเปิดตลาดในเมืองเจียงเฉิง และถือว่าเป็น‘ระดับสูง’ในแวดวงธุรกิจในเมืองเจียงเฉิง

ตระกูลหูที่โกรธแค้นอย่างมาก ในที่สุดก็จะลงมือกับยักษ์ใหญ่ทั้งสองแห่งนี้เหรอ?

หูจิ้งจู๋กลับรู้เหตุผลที่คุณปู่พูดแบบนี้

ถึงแม้ว่าจะถึงขั้นนี้แล้ว เขายังคงไม่ยอมให้วันเกิดครบรอบเจ็ดสิบปีของตัวเองเห็นเลือด

แม้แต่หูจิ้งจู๋ก็เริ่มวิตกกังวลเล็กน้อย แทบจะรีบทำให้ถังเฉาตายอยู่ที่นี่