เสียงของเย่หรูอี้สั่น ดวงตาถึงขั้นมีหยาดน้ำตา
ตั้งแต่ต้นจนจบ สายตาก็ตกอยู่บนสายรัดข้อมือเรียบง่ายของเย่เทียนหลงมาโดยตลอด
“หืม?”
ความผิดปกติของเย่หรูอี้ดึงดูดความสนใจของถังเฉากับจ้าวเย็นหรานไป
ทั้งสองคนมองกันครั้งหนึ่ง มองความไม่แน่ใจและความประหลาดใจมาจากในดวงตานั้นออก
ถังเฉารู้นิสัยของเย่หรูอี้ น้อยมากที่อารมณ์ของเธอจะขึ้น ๆ ลง ๆ
ไม่เปลี่ยนสีหน้าต่อหน้าของญาติสนิทมิตรสหาย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงต่อหน้าคนแปลกหน้าเลย
ไม่ต้องสงสัยเลยสักนิด เย่หรูอี้มองเห็นสิ่งที่ตนเองใส่ใจแล้ว
“สายรัดข้อมือ?”
เย่เทียนหลงเองก็ตะลึงไป ก้มศีรษะมองดูพักหนึ่ง ตัวเองก็ยิ้มขึ้น
“นี่น่ะ นี่เป็นสิ่งที่แม่ที่จากโลกนี้ไปแล้วของผมให้ผมมาน่ะ ถือว่าเป็นมรดกของผมเลย ผมสวมติดมือมาโดยตลอด ดูแลรักษาเป็นอย่างดี”
พอพูดถึงมารดาของตน บนใบหน้าของเย่เทียนหลงก็ปรากฎความอ่อนโยนและรอยยิ้มออกมา
ตอนที่เย่เทียนหลงพูดถึง ‘แม่ที่จากโลกนี้ไปแล้ว’ ร่างกายของเย่หรูอี้ก็สั่นไหวน้อย ๆ
หลังจากนั้น น้ำตาเม็ดโตก็ร่วงพราวลงมา ตัวเองก็นั่งลงบนโซฟาอย่างไร้เรี่ยวแรง
“คุณซ่ง.... คุณเย่ คุณเป็นอะไรครับ?”
การตอบสนองของเย่หรูอี้ผิดปกติ และก็ดึงดูดความสนใจของเย่เทียนหลงไป บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความไม่แน่ใจ
ความทรงจำที่เกี่ยวกับเย่หรูอี้ เย่เทียนหลงยังคงหยุดอยู่ที่สาวงามของตระกูลซ่งแห่งเมืองหมิงจู จนกระทั่งตอนนี้ ทั้งสองคนเพิ่งจะได้พบกันอย่างเป็นทางการ
ถังเฉากับจ้าวเย็นหรานมองอย่างงง ๆ เนื้อหาเรื่องที่จะเป็นตัวแทนเข้าร่วมประชุมแดนเหนือที่เดิมทีนัดมาคุยนั้น ก็ไม่ได้พูดออกมาสักคำ
เพียงเพราะว่าสายรัดข้อมือเส้นนี้บนข้อมือของเย่เทียนหลง
“เย่เทียนหลง ก็แซ่เย่...”
พอคิดถึงความสัมพันธ์ขั้นนี้ รูม่านตาของถังเฉากับจ้าวเย็นหรานก็หดลงในเวลาเดียวกันอย่างรวดเร็วทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง
ถ้าหากการคาดคะเนนี้ถูกต้อง นั่นก็เป็นไปได้เป็นอย่างมากว่าจะสามารถเปิดเผยความจริงของเย่หรูอี้ได้
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร มองดูเย่หรูอี้ที่ร้องไห้อย่างไร้เสียงแล้ว ในใจของเย่เทียนหลงก็เจ็บโดยไม่มีเหตุผล
ปฏิกิริยาโต้ตอบที่พูดได้ไม่ชัดเจน ส่งเข้ามาภายในใจของเขา
ตุบ ๆ...
ตุบ ๆ ๆ!
หัวใจของเขาเต้นรัวขึ้นมาอย่างฉับพลัน
รอจนอารมณ์ของเย่หรูอี้มั่นคงขึ้นบ้างแล้ว เย่หรูอี้ก็ล้วงเอาสายรัดข้อมือเส้นหนึ่งออกมาจากกระเป๋า
“นี่คือของฉันค่ะ”
เย่หรูอี้ส่งสายรัดข้อมือไปในมือของเย่เทียนหลง
มองดูสายรัดข้อมือที่สีซีดแล้ว ร่างกายของเย่เทียนหลงก็สั่นสะท้านทันที
“นี่ สายรัดข้อมือนี้คือ……”
รูม่านตาของเย่เทียนหลงขยายกว้าง มองดูสายรัดข้อมือสองสีนี้ ริมฝีปากก็ขมุบขมิบ แม้แต่ประโยคที่สมบูรณ์ประโยคหนึ่งกลับพูดได้ไม่จบ
สีของสายรัดข้อมือนั้นซีดจางไปแล้ว แต่ยังสามารถแยกแยะได้อย่างชัดเจน
นึกไม่ถึงว่านี่จะเป็นชุดเดียวกันกับของที่เย่เทียนหลงสวมใส่ไว้ที่ข้อมือ
ชัดเจนว่ามาจากฝีมือของคนคนเดียวกัน!
“นี่เป็นสิ่งที่แม่ของฉันทิ้งไว้ให้ฉันในวันที่แยกจากฉันไป เธอสั่งให้ฉันรักษาไว้ให้ดี บอกกับฉันว่าถ้าหากภายภาคหน้ามีจริง ๆ ละก็ ให้ใช้สายรัดข้อมือนี้ตามหาน้องชายที่หายไป”
เย่หรูอี้เล่าเรื่องอย่างสงบ
ถึงแม้ว่าสภาพอารมณ์จะกลับคืนสู่ความสงบแล้ว แต่บนใบหน้ายังมีคราบน้ำตาอยู่
ถึงเฉามองดูอยู่ข้าง ๆ นี่เป็นเย่หรูอี้ที่มีอารมณ์หวั่นไหวที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมา
คำพูดของเธอไม่หนักแน่น แต่พออยู่ในหูของเย่เทียนหลง กลับเทียบได้กับฟ้าร้อง
ตอนที่กำลังมองสายรัดข้อมือชนิดเดียวกันนั้น เขาก็รู้แล้วว่าเย่หรูอี้ก็คือพี่สาวแท้ ๆ ของเขา
แต่พอหลังจากที่เย่หรูอี้พูดออกมาเองกับปาก เย่เทียนหลงก็ยังคงหวั่นไหวอย่างถึงที่สุด
ลูกผู้ชายอกสามศอกน้ำตาไหลรินอย่างคาดไม่ถึง
“พี่ครับ!”
เย่เทียนหลงคุกเข่าลงตรงหน้าของเย่หรูอี้ดังตุบ
ถึงแม้ว่าเย่หรูอี้จะไม่ได้น้ำตาไหลเหมือนกับก่อนหน้านี้แล้ว แต่ดวงตาทั้งคู่ของเธอก็ชุ่มชื้น
“ที่แท้คนที่ฉันจะตามหาก็คือนาย เย่เทียนหลง แซ่เย่ ที่จริงฉันควรจะคิดได้ตั้งนานแล้ว...”
เย่หรูอี้พูดพึมพำกับตัวเอง รีบร้อนพยุงเย่เทียนหลงขึ้นมาทันที
และจ้าวเย็นหรานที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็ช็อกตาตั้งไปแล้ว
เหมือนกับที่พวกเขาคิด เย่หรูอี้เป็นพี่สาวของเย่เทียนหลง
“คิดไม่ถึงเลยจริง ๆ ว่าพวกเขาจะเป็นครอบครัวเดียวกัน...”
พอตั้งสติได้ ถังเฉาเองก็ทอดถอนใจเป็นอย่างมาก
จ้าวเย็นหรานเองก็ตื้นตันใจจนดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ ดีใจแทนพี่ชายตัวเองจากใจ
“เดิมที่ฉันคิดว่าพี่เทียนหลงจะเป็นเพียงแค่ลูกนอกสมรสที่เสี่ยที่ไหนมาไข่ทิ้งไว้ นึกไม่ถึงเลยว่าพี่สาวของเขาจะเป็นซ่งหรูอี้...”
พอตั้งสติได้ จ้าวเย็นหรานก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาภายหลังในทันที
จ้าวเหล่าลิ่วพ่อของเธอ เมื่อตอนนั้นคนที่นอนอยู่หรือจะเป็นแม่ของซ่งหรูอี้!
ถ้าหากว่าเรื่องนี้ถูกซ่งอี้หรูรู้เข้าเร็วกว่านี้ละก็ ตระกูลจ้าวจะยังสามารถอยู่มาได้ถึงตอนนี้ไหม?
คงจะถูกซ่งหรูอี้ฆ่าล้างโคตรไปนานแล้ว!
แม้ว่าจะเป็นถังเฉา ก็ยังต้องใช้เวลานานมากถึงจะเคลียร์ความสัมพันธ์ภายในได้อย่างชัดเจน
เย่หรูอี้เป็นคนในตระกูลเย่ และเย่เทียนหลงเป็นน้องชายของเย่หรูอี้
ทั้งสองคนเป็นพี่น้องต่างพ่อกัน
ในนี้นึกไม่ถึงเลยว่าจะยึดโยงไปถึงอิทธิพลของตระกูลเย่ ตระกูลจ้าว ตระกูลซ่ง และตระกูลเย่สี่ตระกูลใหญ่ ซับซ้อนยิ่งกว่าเขาวงกตจริง ๆ
แต่ว่าสิ่งที่ทำให้ถังเฉาไม่แน่ใจนั่นก็คือ ในเมื่อพวกเขาเป็นพี่สาวน้องชายกัน แล้วทำไมจะต้องแยกกันด้วย?
และอีกอย่างตอนนั้นเย่หรูอี้เปลี่ยนชื่อเป็นซ่งหรูอี้ ทำไมไม่เป็น ‘จ้าวอี้หรู’ ล่ะ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม