เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 563

ทั้งห้องไพรเวทเงียบสนิท มีเพียงแค่เสียงหัวเราะนิ่งๆของถังเฉาเท่านั้น

คนที่อยู่ที่โต๊ะอาหารก็มองสำรวจถังเฉาด้วยสายตาที่แตกต่างกันไป

มีทั้งประหลาดใจ มีทั้งกลัว แล้วก็มีโมโหด้วย

เว่ยหมิงจวินมาจากที่ไหนกัน?

ภรรยาใหม่ของหลินรั่วหวีหัวหน้าตระกูลหลิน！

แม้ว่าตำแหน่งจะไม่สูงเทียบเท่ากับลั่วเย่นหัวภรรยาเดิม แต่ถึงยังไงก็มีสถานะเป็นถึงเจ้าแม่ตระกูลหลิน

ใครจะไปกล้ากดดันขู่เข็ญ?

แต่ถังเฉาดันไปให้เว่ยหมิงจวินลงโทษตัวเองโดยการดื่มเหล้าแบบนี้

แถมยังต่อหน้าหลินรั่วหวีอีกด้วย

ช่างกล้าหาญชาญชัยจริงๆ

หลินเจิ้นสงกับหลินฉ่ายเวยส่งสายตาให้กับถังเฉาอย่างสุดชีวิต บอกเป็นนัยว่าอย่าไปยุให้เว่ยหมิงจวินโกรธล่ะ

ลั่วเย่นหัวกับหลินชิงเสว่กลับสีหน้านิ่งเรียบ ท่าทางไม่สนใจไม่แยแสอะไร

จากน้ำเสียงที่เว่ยหมิงจวินพูดก่อนหน้านี้ พวกเธอก็อยากจะสั่งสอนให้บทเรียนกับเว่ยหมิงจวินสักหน่อยแล้วเหมือนกัน

คนกลางที่รู้สึกอึดอัดที่สุดก็คือหลินจ้าวหยูน

คนหนึ่งเป็นแม่แท้ๆของตัวเอง อีกคนก็เป็นพี่เขย

มันไม่ง่ายเลยที่จะปล่อยวางไป！

ดึงสติกลับมา เว่ยหมิงจวินก็ใบหน้าเต็มไปด้วยความโมโหแล้ว“นี่เป็นกฎข้อบังคับของใครไม่ทราบ?”

ถังเฉาราวกับว่าไม่ได้รู้สึกถึงความโกรธของเว่ยหมิงจวิน พูดขึ้นอย่างนิ่งๆ“นี่เป็นกฎที่บรรพบุรุษตั้งขึ้นมา ในเมื่อเป็นงานเลี้ยงขออภัย ก็ต้องมีท่าทางรู้สึกผิดอยากจะขอโทษ ไม่อย่างนั้นก็ไม่เรียกว่างานเลี้ยงขออภัย”

ถังเฉาเอางานเลี้ยงขออภัยของหลินรั่วหวีมาอ้าง ไม่เปิดโอกาสให้พูดหักล้างกลับมาเลยแม้แต่นิดเดียว

หลินรั่วหวีมองเว่ยหมิงจวินนิ่งๆหนึ่งที“ดื่มเถอะ”

เว่ยหมิงจวินสีหน้าแดง กัดฟันกรอดๆด้วยความโมโห

หลินรั่วหวีพูดขนาดนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นเธอก็ทำได้แค่ดื่ม

แต่ว่า ความโกรธเกลียดเคียดแค้นในใจที่มีต่อถังเฉายิ่งทวีเพิ่มมากขึ้น

เว่ยหมิงจวินสูดหายใจเข้าลึกๆหนึ่งที ยกแก้วเหล้าขึ้น เอามาตรงจมูก แล้วดื่มจนหมด

ดื่มหมดไปแล้วหนึ่งแก้ว เว่ยหมิงจวินรู้สึกมึนหัวไม่น้อยแล้ว

แม้ว่าจะเป็นแก้วเล็กๆ แต่ว่านี่เป็นเหล้าขาวเชียวนะ！

“เหลืออีกสองแก้ว”

ถังเฉาชี้ไปที่สองแก้วที่เหลือ หัวเราะเหอะๆพร้อมกับพูดขึ้น

เว่ยหมิงจวินกัดลิ้นอย่างแรง ใช้ความเจ็บปวดทำให้ตัวองตื่นเอาไว้

หันไปมองถังเฉาด้วยสายตาเยือกเย็น หยิบสองแก้วมาดื่มไปจนหมด

สามแก้วดื่มไปจนหมด เว่ยหมิงจวินก็ไม่ไหวแล้ว แอลกอฮอล์พุ่งขึ้นมาที่หัว

แปะๆ！

ถังเฉาตบมือ พูดยิ้มๆ“น้าเว่ย นี่ดื่มเก่งจริงๆเลยนะครับ”

เขาหันไปมองหลินเจิ้นสงกับหลินฉ่ายเวย“น้าเว่ยดื่มไปแล้วสามแก้ว แสดงถึงความจริงใจไปแล้ว ตอนนี้ดื่มกันได้แล้วล่ะครับ”

หลินเจิ้นสงกับหลินฉ่ายเวยหันมองตากัน เหล้าแก้วนี้ พวกเขารู้สึกว่ามันต้องเข้มมากแน่ๆ

แต่ว่า พวกเขาก็ดื่มไปจนหมดอยู่ดี

เว่ยหมิงจวินกลับไปนั่งตรงตำแหน่งเดิม แม้ว่าที่ใบหน้าจะดูไม่ออกว่าโมโห แต่ในใจกลับตั้งมั่นเอาไว้แล้วว่า จะต้องแก้แค้นคืนให้ได้

หลินชิงเสว่มองถังเฉาอย่างรู้สึกสนใจ ลั่วเย่นหัวสายตาก็ชื่นชมไม่น้อย

งานเลี้ยงครั้งนี้ถึงชื่อจะเรียกว่างานเลี้ยงขออภัย แต่พวกเขากลับไม่เปิดปากพูดขอโทษออกมาด้วยตัวเองเลย

หลินรั่วหวีอาจจะได้อยู่ แต่เว่ยหมิงจวินต้องทำไม่ได้แน่ๆ

สำหรับเธอแล้วมันน่าอับอายเสียชื่อเสียงมากๆ

แต่คำพูดของถังเฉาปัดเป่าความคิดของเธอไปโดยสิ้นเชิง

วัฒนธรรมการดื่มเหล้า?

นี่มันเป็นแค่ข้ออ้างเท่านั้น

หลินรั่วหวียกแก้วขึ้นมา พูดกับหลินเจิ้นสง“เจิ้นสง เรื่องประสบการณ์ชีวิตของชิงเสว่ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ แล้วก็เป็นการแสดงความขอบคุณคุณแล้วก็ขออภัยด้วย ผมขอแสดงความขอโทษ”

พูดจบ หลินรั่วหวีก็ดื่มเหล้าตรงหน้า

หลินเจิ้นสงยิ้มอย่างอมทุกข์“การกระทำทั้งหมดที่ผู้นำตระกูลทำก็เพื่อตระกูล แถมเรื่องราวมันก็ผ่านไปตั้งหลายปีขนาดนี้แล้ว ผมไม่สนใจตั้งนานแล้วล่ะครับ”

ถังเฉากับหลินชิงเสว่รีบหันไปมองหลินเจิ้นสงทันที