เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 573

“กรรมสิทธิ์ในทรัพย์สิน?!”

คำพูดของถังเฉา ทำให้สวุ่หยีเซียงผงะไปครู่หนึ่ง

ใบหน้าของเธอตื่นตระหนกทันที ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเธอตกใจกับคำพูดของถังเฉา

ในยุคที่มีการละเมิดลิขสิทธิ์ออกมาบ่อยครั้ง ดูเหมือนว่ากรรมสิทธิ์มีความจำเป็นมากขึ้นในการปกป้องสิทธิและผลประโยชน์ของตนเอง

ไม่ว่าสินค้าอะไร ก็สามารถจดสิทธิบัตรได้ รวมทั้งสินค้าโภคภัณฑ์

ทุกครั้งที่มีผลิตภัณฑ์ใหม่ออกมา กลุ่มบริษัทจะยื่นขอสิทธิบัตรผลิตภัณฑ์จากหน่วยงานสิทธิบัตร

เป็นของบริษัทเดียวเท่านั้น มิฉะนั้นจะเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าชุดผลิตภัณฑ์ "เหม่ยหมอ" ภายใต้บริษัทหยีเซียง ได้ลอกเลียนแบบ "แองเจิ้ล" ของบริษัทลี่จิงกรุ๊ป

แต่ในขณะนั้น เธอไม่รู้ว่าผลิตภัณฑ์แองเจิ้ลได้จดสิทธิบัตรไปแล้ว!

หากเรื่องมันบานปลาย เธอมีแนวโน้มที่จะต้องรับผิดทางกฎหมาย

ณ จุดนี้ สีหน้าของสวุ่หยีเซียงก็น่าเกลียด

แต่ไม่นาน เธอก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องนี้เป็นความจริง

“เป็นไปไม่ได้ เท่าที่ฉันรู้ หลินชิงเสว่ยังไม่ทันไปยื่นขอสิทธิบัตรกับสำนักสิทธิบัตร เราก็ได้ผลิตชุดผลิตภัณฑ์ 'เหม่ยหมอ'ออกมาแล้ว นี่คุณกำลังใส่ร้ายกันชัดๆ!

สวุ่หยีเซียงปฏิเสธที่จะยอมรับมัน มองไปที่ถังเฉาอย่างเย็นชาและพูดว่า "เหม่ยหมอไม่ได้ลอกเลียนแบบแองเจิ้ล แต่เราผลิตมันเอง เว้นแต่คุณจะเอาตัวอย่างสิทธิบัตรของผลิตภัณฑ์แองเจิ้ลออกมา ไม่งั้นฉันจะไม่ยอมแน่นอน . ."

เธอพูดด้วยความมั่นใจอย่างยิ่ง เพราะเธอค่อนข้างมั่นใจว่า หลินชิงเสว่ไม่ทันไปขอกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สิน เธอก็ได้ผลิตออกมาแล้ว

เรื่องนี้ เธอเคยแอบส่งคนไปสืบเรื่องนี้มาก่อน

ดังนั้นเธอจึงมั่นใจ!

"ใช่เหรอ?"

ถังเฉากลับหัวเราะจางๆ “ช่วงนั้นภรรยาของผมยุ่งกับเรื่องอื่นๆ ดังนั้นเธอจึงไม่มีเวลาไปยื่นจดสิทธิบัตร แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าผมไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้”

ทันทีที่เขาพูดแบบนี้ ดวงตาของสวุ่หยีเซียงก็เย็นชา "คุณหมายความว่าอย่างไร?"

ถังเฉาหัวเราะ “ผมหมายถึง ใบรับรองสิทธิบัตรอยู่ในบริษัทลี่จิงกรุ๊ปของเรา หากคุณต้องการดู ผมสามารถให้คนของผมนำมาให้คุณดูได้”

สวุ่หยีเซียงตกตะลึงครู่หนึ่ง ที่แท้ในตอนนี้เขาเอามาไม่ได้!

จากนั้น รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธออีกครั้ง "ฉันยังคิดว่าอะไร?จับเสือมือเปล่าเหรอ ใครจะไม่เป็นล่ะ ประเด็นคือ คุณสามารถนำใบรับรองสิทธิบัตรออกมาได้ไหม?"

ถังเฉาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา"คุณไม่เชื่อเหรอ?"

สวุ่หยีเซียงเยาะเย้ย แน่นอนว่าไม่เชื่ออยู่แล้ว

ถังเฉาส่ายหัว "เอาล่ะ มีทางตรงกว่านี้"

ถังเฉาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดหมายเลขติดต่อของหน่วยงานสิทธิบัตร "ถ้าคุณไม่เชื่อผม ผมสามารถโทรหาสำนักสิทธิบัตรได้ในขณะนี้ และขอให้เจ้าหน้าที่ภายในช่วยตรวจสอบสิทธิ์ในทรัพย์สินสิทธิบัตรของผลิตภัณฑ์แองเจิ้ลของบริษัทลี่จิงกรุ๊ปได้”

“อย่างไรก็ตาม ถ้ามันลามปามถึงสำนักสิทธิบัตร เป็นไปไม่ได้ที่ผมจะนิ่งเฉย ไปเช็ดดูหน่อยละกัน”

ถังเฉาเปลี่ยนการสนทนาอีกครั้ง และมองไปที่สวุ่หยีเซียงด้วยรอยยิ้ม"ผมจะรายงานเรื่องที่พวกคุณลอกเลียนแบบผลิตภัณฑ์ของบริษัทลี่จิงกรุ๊ปไปยังสำนักสิทธิบัตรตามความเป็นจริง"

เมื่อเห็นรอยยิ้มจางๆบนใบหน้าของถังเฉา สวุ่หยีเซียงก็หยุดพูดและกลืนน้ำลาย

เธอเห็นถังเฉาได้กดหมายเลขของสำนักสิทธิบัตรแล้ว

มีความมั่นใจเช่นนี้ หรือว่าจะมีใบรับรองการจดสิทธิบัตรจริงๆ?

“ไม่ เขากำลังทำให้ฉันกลัว!”

สวุ่หยีเซียงเคยเรียนรู้จิตวิทยามาบ้าง สถานการณ์ในขณะนี้ ทั้งคู่ไม่มีหลักฐาน แต่พวกเขาได้เข้าสู่ขั้นตอนของเกมจิตวิทยาแล้ว

ใครกลัวก่อน คนนั้นก็จะยอมแพ้ก่อน

“ถ้าอย่างนั้น คุณก็โทรเถอะ”

สวุ่หยีเซียงแสร้งทำเป็นสงบ เธอต้องการดูว่าถังเฉากล้าโทรหรือไม่

ตอนแรกคิดว่าแรงกดดันกลับมาสู่ฝั่งถังเฉาแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าถังเฉาจะยิ้มและโทรไปที่หมายเลขนี้โดยตรง

ทันใดนั้น สวุ่หยีเซียงตื่นตระหนกและต้องการแย่งโทรศัพท์ของถังเฉามา