เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 577

มีสมาคมการค้าหลักทั้งหมดแปดแห่งในประเทศ และชีวิตความเป็นความตายของพวกเขาอยู่ในมือของถังเฉา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงประธานสมาคมการค้าของเขตหนึ่ง

ในความเป็นจริง ถังเฉาเคยคิดเกี่ยวกับการมีจำนวนมากเกินไปของสมาคมการค้า และอาจสามารถรวมเข้ากันได้

ทั้งหมดนี้ อยู่ภายใต้การควบคุมของถังเฉา

น่าเสียดายที่เริ่นจวินตงไม่เคยคิดถึงความสัมพันธ์นี้

อย่าว่าแต่เขาเลย แม้แต่หลัวปู้ก็คิดไม่ถึงความสัมพันธ์นี้

เขารู้เพียงว่าบอสใหญ่มีเกียรติและรู้จักคุณบ้าการค้า แต่เขาไม่รู้ว่าถังเฉามีอำนาจนี้

"ฮ่าๆๆๆ......"

เริ่นจวินตงหัวเราะเสียงดังออกมา และมองดูถังเฉาอย่างตลกขบขันและเหยียดหยาม“คุณรู้สึกว่าโลกทั้งใบเป็นของคุณหลังจากที่คุณแต่งงานกับคุณหลินใช่ไหม?”

มักมีคนที่หยิ่งผยองหลังจากรวยในชั่วข้ามคืน อย่างที่ใครๆก็รู้ เขายังคงใช้ชีวิตอยู่ในส่วนล่างของสังคม

ในสายตาของเริ่นจวินตง คนแบบถังเฉา หลังจากแต่งงานกับองค์หญิงคนโตของตระกูลหลินแล้ว ก็ไม่รู้ว่านามสกุลของตนเองคืออะไรอีก

“ตื่นเถิด แม้ว่าคุณหลินของตระกูลหลินจะเป็นภรรยาของคุณ แต่คุณไม่เคยได้รับการยอมรับจากผู้นำตระกูลหลินเลย คุณเป็นใคร และถึงกับพูดจาโผงผางและบอกจะไล่ผมออก?”

ใบหน้าเริ่นตงจวินเต็มไปด้วยความรู้สึกเหยียดหยาม ในความคิดของเขา ถังเฉาเป็นเพียงตัวตลก

แม้แต่หลัวปู้ก็อดไม่ได้ที่จะเดินเข้ามา กระซิบข้างหูของถังเฉาว่า “บอสใหญ่ แค่ปราบปรามสมาคมการค้าเจียงผิงอย่างพอประมาณก็พอ เป็นไปไม่ได้ที่จะเปลี่ยนผู้รับผิดชอบ!”

หลังจากพูดจบ เขาก็แนะนำและอธิบายให้ถังเฉาอย่างใจเย็น

“ประธานของสมาคมการค้าแต่ละแห่งนั้น แต่งตั้งโดยคุณบ้าการค้า มีเพียงคุณบ้าการค้าเท่านั้นที่มีสิทธิ์ตัดสินใจที่จะเปลี่ยนแปลงตำแหน่งของบุคลากร เว้นแต่สถานะของบอสใหญ่จะสูงส่งกว่าคุณบ้าการค้า!”

“แม้แต่หลัวปู้ก็รู้มากกว่าคุณอีก!”

เริ่นจวินตงหัวเราะ เดินไปตรงหน้าถังเฉา โดยไม่รู้สึกกลัวเลย "เว้นแต่คุณจะเชิญคุณบ้าการมา ให้เขาเลิกจ้างผมเป็นการส่วนตัว ไม่เช่นนั้นคุณก็ทำไม่ได้"

เขามั่นใจว่าถังเฉาทำอะไรเขาไม่ได้

เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาไม่จำเป็นต้องบอกว่าถังฮันเจี๋ยอยู่ที่ไหน

ในเวลานี้ ถังเฉายิ้มและหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา “ถ้าเป็นเช่นนี้ เรื่องมันจะง่ายขึ้นไปอีก ผมโทรให้บ้าการค้าก็ได้แล้วนิ?”

“อะไร โทรให้บ้าการค้า?”

หากพูดออกมาแล้วไม่สามารถทำให้คนอื่นตกตะลึง ก็จะไม่ยอมเลิกรา!

หลังจากพูดเช่นนี้ ทุกคนก็ตกตะลึง

หลังจากนั้นไม่นาน เริ่นจวินตงพึ่งดึงสติกลับมาได้ ก็เอ่ยปากด่า

“คุณว่าคุณเป็นใคร คู่ควรที่จะโทรให้คุณบ้าการค้าเหรอ?”

“คุณมีเบอร์โทรของคุณบ้าการค้าเหรอ?”

...

เริ่นจวินตงหัวเราะด้วยความโกรธ และตะโกนด่าว่าใส่ถังแอย่างต่อเนื่อง

แม้แต่สีหน้าของหลัวปู้ก็ดูน่าเกลียด

พวกเขามีหมายเลขโทรศัพท์ของคุณบ่าการค้า แต่พวกเขาไม่กล้าโทรหา

โดยปกติ คุณบ้าการค้าจะโทรมาเองเมื่อมีการแจ้งเตือน

แต่ตอนนี้ถังเฉาบอกว่าจะโทรไปหาคุณบ้าการค้า ใครจะเชื่อล่ะ?

ถังเฉาหัวเราะ และไม่ได้พูดอะไร

เขากดหมายเลขแบบสบายๆ และโทรศัพท์ก็เชื่อมต่อได้อย่างรวดเร็ว

“เลิกจ้างเริ่นจวินตงประธานของสมาคมการค้าเจียงผิง และแทนที่ตำแหน่งของเขาด้วยหลัวปู้”

พูดเสร็จก็วางสายไป

ณ ตรงนั้นเงียบกริบ และทั้งเริ่นจวินตงและหลัวปู้ดูฉากนี้อย่างตกตะลึง

เขากำลังโทรหาใคร?

ทันใดนั้น เริ่นจวินตงก็เยาะเย้ย "แกล้งทำเป็นเหมือนจริงจังเลย!"

เขายังต้องการจะพูดอะไรอีก จู่ๆ!

กริ๊งๆๆ!

เสียงโทรศัพท์ที่แสบแก้วหูก็ดังขึ้น และเริ่นจวินตงก็ตกตะลึงครู่หนึ่ง

เมื่อเห็นหมายเลขการโทร เขาก็หน้าซีดด้วยความตกใจ และแม้แต่โทรศัพท์ก็หล่นลงไปที่พื้น

“โทรศัพท์ของคุณหล่นลงบนพื้นแล้ว”

ถังเฉาเตือนอย่างติดตลก

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

แต่เริ่นจวินตงไม่มีความกล้าที่จะรับโทรศัพท์

หลัวปู้มองลงไป และเมื่อเขาเห็นหมายเลขผู้โทร เขาก็ตกตะลึง