เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 59

ตอนที่59 ความวัวไม่ทันหายความควายเข้ามาแทรก

เหลียงเจียหมิงหนีไปแล้ว เหตุการณ์ที่ชุลมุนวุ่นวายก็ได้ คลี่คลายลง หน้าทางเข้าคณะแพทยศาสตร์ มีเพียงแค่อาจารย์ที่ยืนเขินอยู่

ที่มหาวิทยาลัยเกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ พวกเขาก็ต้องถือครอบครัวของผู้ป่วยนั้นเป็นบรรพบุรุษและเหมือนเอาพวกเขาไว้บนหิ้ง แน่เลย แต่กลับมารู้ความจริงว่าพวกเขามาเพื่อหลอก.....

ถ้าเหลียงเจียหมิงเป็นฆ่าตกร งั้นพวกอาจารย์ก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดไม่ใช่หรือ?

“คือว่า คุณเป็นผู้ปกครองของหลินจ้าวหยูนใช่มั้ย?” อาจารย์คนหนึ่งได้มาถามอย่างฝืนใจ

“ผมเป็นพี่เขยของเธอ”

ถังเฉาพูดอย่างจืดชืด “ได้ข่าวว่า จ้าวหยูนถูกไล่ออกเพราะเรื่องนี้หรือ?”

เมื่อได้ยีนคำพูดนี่แล้วใจของเขาตกลงไปในตาตุ่ม เขามาถามเรื่องนี้จริงๆ

“เหล่าหยาง เรื่องนี้เป็นเรื่องของนาย นายจัดการเองนะ”

ทุกคนได้หันไปมองที่ชายที่อ้วนลงพุง

ชายอ้วนลงพุงคนนี้ได้พูดอย่างลำบากใจว่า “พวกเราก็หมดหนทางเหมือนกัน เพราะเรื่องนี้เลวร้ายมาก ถ้าไม่จัดการขั้นเด็ดขาดมหาวิทยาลัยหมิงจูอาจจะถูกปิดก็ได้”

“ผมแค่จะถามว่า ยาที่เธอสั่งให้ผู้ป่วย มีปัญหาหรือ?” ถังเฉาถาม

“คือ......”

หยางกั๋วหรงแสดงสีหน้าที่เบื่อหน่าย “ไม่มีปัญหาครับ”

“แล้วทำไมเธอถึงถูกไล่ออก?”

น้ำเสียงของถังเฉาเย็นลง “หรือเพราะว่าความอยู่รอดของตัวเอง แล้วจะไม่รับผิดชอบนักศึกษาหรือ หรือให้เธอแพะรับบาปหรือ? พวกคุณมีจรรยาบรรณของอาจารย์อยู่อีกมั้ย?”

เสียงด่าที่ดัง ทำให้หยางกั๋วหรงและอาจารย์อีกหลายคนไม่กล้าพูดอะไรเลย

หลินจ้าวหยูนก็มองอาจารย์ของตัวเองด้วยแววตาที่สับสน และหมดหวัง

“ผมต้องการพบผู้อำนวยการ”

สีหน้าของหยางกั๋วหรงเปลี่ยนไป “ตอนนี้ผู้อำนวยการของมหาวิทยาลัยกำลังประชุมอยู่ตอนนี้ยังเข้าไปไม่ได้......”

“หลบไปซะ”

เฟิ่งหวงจ้องมองไปที่พวกเขา และไม่มีใครกล้าเข้ามาขวางทาง

ในใจของเธอคิดว่า คนพวกนี้ต้องถูกลงโทษด้วยโทษประหารชีวิต และกรมศึกษาธิการคงมีงานต้องทำอีกแล้ว......

หลินจ้าวหยูนได้เดินตามหลังถังเฉา แววตาของเธอดู เคลิบเคลิ้ม

เธอและพี่เขยพึ่งรู้จักกันได้แค่สองวัน แต่เธอสามารถรู้สึกได้ถึงความปลอดภัยเมื่ออยู่กับเขา

ต้องรู้ว่า ความรู้สึกปลอดภัยแบบนี้ เกิดขึ้นเมื่ออยู่ใกล้คุณพ่อและพี่สาวเธอเท่านั้น

ปั้ง

ถังเฉาถีบไปที่ประตูของห้องผู้อำนวยการ และใช่สายตาที่เยือกเย็นมองไปที่ชายวัยกลางคนที่ทำงานอยู่ในห้อง “คุณคือซูเจี้ยนจง ผู้อำนวยการการซูใช่มั้ย?”

ซูเจี้ยนจงใส่แว่นตา ดูเหมือนคนเป็นผู้ใหญ่มากๆ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณคือ?”

หยางกั๋วหรงไล่ตามมาอย่างหอบเหนื่อย “ขอโทษครับ ผู้อำนวยการซู ผมห้ามเขาไว้ไม่ทัน......”

ซูเจี้ยนจงมองไปที่เขา และพยักหน้าเบาๆ “นายออกไปก่อน”

หยางกั๋วหรงยังมีอะไรจะพูด แต่ด้วยสายตาของซูเจี้ยนจง เขาก็ได้ออกไปอย่างรวดเร็ว

“ผมชื่อถังเฉา”

ถังเฉามองซูเจี้ยนจงด้วยสายตาที่เย็นชา “ได้ข่าวว่าคุณไล่หลินจ้าวหยูนออก?”

“ผมก็คิดว่าคุณมาเพื่อเรื่องอะไร ที่จริงแล้วมาเพื่อเรื่องนี้หรือ”

ซูเจี้ยนจงยิ้มสีหน้าของเขาไม่มีความกังวลใดๆ เลย “ผมทำแบบนี้ ผิดด้วยหรือ?”

“เธอเรียนไม่เก่ง ยังรักษาคนจนคนพิการ ผมก็ไล่เธอออก ก็สมเหตุสมผลแล้ว ไม่งั้นจะทำให้ครอบครัวของผู้เสียหายยอมความได้ไง?”

เขาพูดอย่างไม่ละลายอะไร เหมือนสิ่งที่เขาทำเป็นเรื่องที่ถูก ทำให้แววตาของถังเฉาเย็นชากว่าเดิม “สิ่งที่ผมรู้มา คือยาที่เธอจ่ายไป ก็ไม่ผิดนะ”

“แต่ประเด็นอยู่ที่ เธอก็ทำให้ผู้ป่วยอาการหนักขึ้นจริง”

ซูเจี้ยนจงพูดด้วยสีหน้าที่แน่วแน่ “นี่เป็นความจริงที่ลบเลือนไม่ได้”

ถังเฉาไม่รู้จะทำอย่างไงดี ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้แก้ตัวเลย เขาใช้เรื่องที่หลินจ้าวหยูนรักษาคนจนตายมาเป็นประเด็น

แต่ก็เป็นเรื่องจริง หลินจ้าวหยูนทำให้อาการของผู้ป่วยแย่ลง เป็นความจริงที่ต้องยอมรับ

“ถ้าคุณอยากให้หลินจ้าวหยูนกลับไปเรียนต่อ พวกคุณต้องหาหลักฐานมายืนยันมาหลินจ้าวหยูนเป็นผู้บริสุทธิ์ไม่งั้นละก็ทุกอย่างก็เป็นไปไม่ได้”

ซูเจี้ยนจงพูดเบาๆ ว่า “ยังมีเรื่องอะไรอีกมั้ย?”

“เพียงแค่ฉันหาหลักฐานมายืนยันว่าหลินจ้าวหยูนบริสุทธิ์ เธอก็สามารถเรียนต่อได้แล้วใช่มั้ย?” สีหน้าของถังเฉาดูนิ่งเฉย

“แน่นอน”

ซูเจี้ยนจงหัวเราะและพูดว่า “ถ้าทางเราเป็นฝ่ายผิด ทางเราก็จะขอโทษเธอเอง”

“ผมกลัวว่าเก้าอี้ที่คุณนั่งอยู่ คุณอาจจะได้นั่งอีกไม่นานนะ”

พูดจบถังเฉาได้พาหลินจ้าวหยูนออกจากห้องผู้อำนวยการ

เห็นสีหน้าที่หมองคล้ำของถังเฉา หลินจ้าวหยูนทนไม่ไหวและถามว่า “พี่เขย ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่ได้เรียนที่มหาวิทยาลัยหมิงจู แต่ยังไปเรียนที่มหาวิทยาลัยอื่นๆได้ ถ้าไม่ได้จริงๆ ฉันจะไปที่เยี่ยนจิง”